Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 38

Μάγια Αγγέλου: Τρία ποιήματα

Μεταφράζει η Χριστίνα Λιναρδάκη

Η Μάγια Αγγέλου (Maya Angelou, πραγματικό όνομα: Marguerite Annie Johnson, 4 Απριλίου 1928 -28 Μαΐου 2014) ήταν Αμερικανίδα ποιήτρια, πεζογράφος, ακτιβίστρια και καθηγήτρια πανεπιστημίου. Η Αγγέλου, η οποία ανέδειξε την εμπειρία του να είναι κανείς αφρικανικής καταγωγής στις ΗΠΑ, θεωρείται από τις πιο σπουδαίες Αμερικανίδες ποιήτριες και συγγραφείς. Το όνομά της, Μάγια, ήταν αυτό με το οποίο την αποκαλούσε ο αδελφός της, όταν ήταν πολύ μικρός. Το επώνυμό της, Αγγέλου, προήλθε από τον ελληνικής καταγωγής σύζυγό της Tosh Angelos (Εnistasios Angelos) και εκείνη αποφάσισε να το κρατήσει μετά τον χωρισμό τους το 1954.

**

Φυλακισμένο πουλί

Το ελεύθερο πουλί κάνει άλμα
στην πλάτη του ανέμου
και αιωρείται κατεβαίνοντας
μέχρι την άκρη του ρεύματος
βουτά τα φτερά του
στις πορτοκαλιές ηλιαχτίδες
και τολμά να διεκδικήσει τον ουρανό

Μα ένα πουλί που πηγαινοέρχεται
μες στο στενό κλουβί του
σπάνια μπορεί να δει πέρα
από τα κάγκελα της οργής
τα φτερά του είναι ψαλιδισμένα και
τα πόδια του δεμένα
έτσι ανοίγει το στόμα του και τραγουδά

Το φυλακισμένο πουλί τραγουδά
με έναν φοβισμένο σκοπό
για πράγματα άγνωστα
μα επιθυμητά από καιρό
και η μελωδία του ακούγεται
στο μακρινό βουνό
γιατί το φυλακισμένο πουλί
τραγουδά την ελευθερία

Το ελεύθερο πουλί στοχάζεται άλλο ένα αεράκι
τους αληγείς ανέμους να περνούν απαλά μέσα από δέντρα που στενάζουν
τα παχιά σκουλήκια να το περιμένουν σε ένα λιβάδι καθώς χαράζει
και αποκαλεί τον ουρανό δικό του.

Μα ένα φυλακισμένο πουλί στέκει πάνω από τον τάφο των ονείρων
Η σκιά του ουρλιάζει πάνω στου εφιάλτη την κραυγή
τα φτερά του είναι ψαλιδισμένα και
τα πόδια του δεμένα
έτσι ανοίγει το στόμα του και τραγουδά

Το φυλακισμένο πουλί τραγουδά
με έναν φοβισμένο σκοπό
για πράγματα άγνωστα
μα επιθυμητά από καιρό
και η μελωδία του ακούγεται
στο μακρινό βουνό
γιατί το φυλακισμένο πουλί
τραγουδά την ελευθερία.

**

Για τα γηρατειά

Όταν με βλέπεις να κάθομαι ήσυχα
Σαν ένας τσουβάλι αφημένο στο ράφι
Τον εαυτό μου αφουγκράζομαι
Η φλυαρία σου πηγαίνει στράφι.
Σταμάτα! Μη με λυπάσαι!
Στοπ! Μη με συμπονάς!
Κατανόηση, ναι, να την έχω
Αλλά και χωρίς αυτήν αντέχω!
Όταν τα κόκαλά μου τρίζουν και πονάνε
Και τα πόδια μου στη σκάλα δεν πάνε
Θα σου ζητήσω μόνο μια χάρη
Στην πολυθρόνα κανείς να μη με βάλει
Κι όταν με βλέπεις να σκοντάφτω
Μη με παρεξηγείς
Κουράστηκα, δεν τεμπελιάζω
Είμαι σχετικά υγιής
Είμαι η ίδια που ήμουνα παλιά
Κάπως λιγότερη ανάσα και πνευμόνια
Λιγότερο σαγόνι και μαλλιά
Μα τυχερή που αναπνέω ακόμα.

**

Γυναικεία δουλειά

Έχω να κοιτάξω τα παιδιά
Να μαντάρω ρούχα μια αγκαλιά
Το πάτωμα να σφουγγαρίσω
Στα μαγαζιά να πάω να ψωνίσω
Ύστερα το κοτόπουλο να ψήσω
Το μωρό να καθαρίσω
Μια παρέα να τραπεζώσω
Πουκάμισα να σιδερώσω
Τον κήπο να βοτανίσω
Και τα μικρά να ντύσω
Την κονσέρβα να ανοίξω
Το αχούρι να τακτοποιήσω
Τους αρρώστους να γιατροπορέψω
Και τα βαμβάκια να μαζέψω

Λάμψε πάνω μου, ήλιε
Βρέξε με, βροχή
Πέσετε απαλά δροσοσταλίδες
Το μέτωπό μου να δροσιστεί.

Θύελλα, πάρε με από εδώ
Με τον άνεμο τον πιο δυνατό
Άσε με να αιωρούμαι στον ουρανό
Μέχρι να ξεκουραστώ.

Πέσετε απαλά, χιονονιφάδες
Με λευκά παγωμένα
Φιλιά καλύψτε με και
Αφήστε με να κοιμηθώ μια βραδιά.

Ήλιε, βροχή, ανάγλυφε ουρανέ
Βουνό, ωκεανέ, πέτρα και φύλλο
Αστέρι λάμψε, φεγγάρι γέλα
Μόνο εσάς έχω για φίλο.