Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 11

Liberta - Aνάγνωση του Δημήτρη Σωτάκη

του Νίκου Μπίνου

Το θαύμα της αναπνοής, Μυθιστόρημα, Δημήτρης Σωτάκης, Εκδόσεις Κέδρος, 2009

Οι ευχάριστες εξελίξεις ήταν, κατά κάποιο τρόπο, μια προσωπική μου δικαίωση, ένα δώρο για όλες τις ταλαιπωρίες που δοκίμασα το τελευταίο διάστημα. Γιατί ακριβώς έτσι ήταν. Απείχα εδώ και πολύ καιρό από τις συνήθεις δραστηριότητες που προβλέπονται για έναν άνθρωπο της ηλικίας μου’  δεν έβγαινα με φίλους, δε διασκέδαζα καθόλου, αντίθετα, είχα εγκλωβιστεί σε μια ζωή προβλέψιμη και υποτονική.

Ελευθερία.  Freedom.  Liberta. Ozgurluk.  Liberte. Viva a liberdade. Όπως και να το πεις το νόημα δεν αλλάζει. Παραμένει το ίδιο, αναλλοίωτο. Ή μήπως  όχι; Μέσα απ' τους  αιώνες η έννοια της συγκεκριμένης λέξης πέρασε από ένα σωρό αγώνες και δοκιμασίες ώστε να μπορούμε πλέον να τη θεωρούμε αυτονόητη, δεδομένη. Να την έχουμε ως ασπίδα και να λειτουργεί ως παντιέρα στις εκάστοτε αποφάσεις μας. Πως μπορεί όμως όλο αυτό να χαθεί, πραγματικά, κάτω απ΄τη μύτη μας; Μα είναι ποτέ δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο, θα αναρωτηθεί κάποιος; Κι όμως, ναι!                                        

Όταν εν μια νυκτί σου δίνεται η δυνατότητα να αλλάξεις άρδην την πορεία της ζωής σου, δεν έχεις να κάνεις κάτι άλλο απ΄το να αρπάξεις την ευκαιρία που σου παρουσιάζεται. Με οποιοδήποτε τίμημα χρειαστεί να πληρώσεις. Ακόμα και αν αυτό είναι με την ίδια σου τη ζωή.                                        

Ο οδηγός της ευτυχίας, σύμφωνα με τους ’’γνωρίζοντες’’, δεν είναι άλλος από την ακατάσχετη μανία υλικής κατανάλωσης. Ένα φαινόμενο που δεσπόζει στις σύγχρονες κοινωνίες, βρίσκοντας αντίκρισμα φυσικά και στη δική μας. Και πως αλλιώς θα κατανάλωνες εάν δεν διέθετες αυτό που αποκαλούν στις μέρες μας κινητήριο δύναμη. Τα φράγκα. Πόσο μάλλον δε όταν σε πετυχαίνουν αμυνόμενο.                                                                                          

Αφήνεσαι έρμαιο, όντας έτοιμος να υποθηκεύσεις ακόμα και τις πραγματικές σου επιθυμίες με αντιστάθμισμα ένα γρήγορο πλουτισμό που θα σε οδηγήσει --αν αντέξεις- στην κάλυψη των αναγκών σου.                                             

Με έναν αλληγορικό και συνάμα υπερβολικό θα έλεγα τρόπο προσπαθεί να μας μυήσει στην πραγματικότητα ο Δημήτρης Σωτάκης με το μυθιστόρημά του ’’το θαύμα της αναπνοής’’ (εκδ. Κέδρος). Ένα βιβλίο μαχαιριά ανάμεσα στις αναζητήσεις και τα προσωπικά μας θέλω ενώ ταυτόχρονα τόσο επίκαιρο αν αναλογιστεί κανείς την εποχή στην οποία ζούμε.                                                       

Πρόκειται για έναν άνεργο νέο ο οποίος έχοντας βρεθεί σε δεινή οικονομική θέση και αναζητώντας εργασία, αποδέχεται την πρόταση μιας εταιρείας για συνεργασία και μάλιστα με πολύ ικανοποιητικούς οικονομικούς όρους. Μια προοπτική που θα τον βγάλει απ΄ το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιπέσει με συνέπεια να μπορέσει να σηκώσει κεφάλι κάνοντας σιγά σιγά πράξη τις ανάγκες του. Το μοναδικό για το οποίο ουσιαστικά δεσμεύεται είναι να προσφέρει το σπίτι του στην εταιρεία, με μοναδικό σκοπό την μεταφορά διαφόρων επίπλων και την εκεί αποθήκευσή τους. Βλέποντας παράλληλα για κάθε μεταφορά που πραγματοποιείται να φουσκώνει και ο τραπεζικός του λογαριασμός. Όσο απλό, ξεκούραστο και ταυτόχρονα εύκολο φαντάζει με την πρώτη ματιά άλλο τόσο ύπουλο και γεμάτο παγίδες είναι.                         

Και ενώ όλα στην αρχή μοιάζουν ιδανικά με γνώμονα κυρίως την εντυπωσιακή αύξηση των αποδοχών του, η μπίλια στην ρουλέτα των επιλογών του αρχίζει πλέον να αναπηδά και να μην σταθεροποιείται στους αριθμούς τους οποίους επιλέγει. Με το χρόνο να κυλά πλέον εναντίον του αρχίζει δειλά δειλά να συνειδητοποιεί πόσο εγκλωβισμένος νοιώθει στην νέα του πραγματικότητα και μέρα με τη μέρα να χάνει το νόημα της ζωής και το αίσθημα της ελευθερίας.