Ο εικαστικός και ποιητής Κωνσταντίνος Μαρκογιάννης προχωρά ποιητικά από τα Ίχνη φωτός στο Ίσως ο θάνατος, τη δεύτερη ποιητική συλλογή του που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν και αποτελεί τη φυσική συνέχεια της πρώτης. Υπαρξιακή αγωνία, πνευματική αναζήτηση και τα δίπολα φως-σκοτάδι, ζωή-θάνατος, είναι τα κύρια θεματά της. Την αποκαλύπτει ο ποιητής στην παρακάτω συνέντευξη.
Από τα «Ίχνη φωτός» στο «Ίσως ο θάνατος», τη νέα σας ποιητική συλλογή που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν. Από το φως, στο θάνατο. Μιλήστε μας για αυτήν την ποιητική μετάβαση… Υπάρχει κάτι που συνδέει τις δυο ποιητικές συλλογές;
Η δεύτερη συλλογή είναι φυσική συνέχεια της πρώτης τόσο σε αισθητικό όσο και σε εννοιολογικό επίπεδο. Κύρια θέματα και στις δύο συλλογές είναι η υπαρξιακή αγωνία, η πνευματική αναζήτηση και τα δίπολα φως-σκοτάδι, ζωή-θάνατος.
Θάνατος το κεντρικό στοιχείο της συλλογής. Με ποιους τρόπους τον πραγματεύεστε ποιητικά;
Η ενασχόληση με τον θάνατο συνήθως συνδέεται με καταστάσεις νοσηρές ή καταθλιπτικές. Με τα ποιήματά μου όμως δεν έχω σκοπό να στενοχωρήσω τον αναγνώστη αλλά να τον προβληματίσω και να τον αφυπνίσω. Άλλωστε ο θάνατος είναι κομμάτι της ζωής και οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό το αναπόφευκτο γεγονός... Όπως γράφω και στην εισαγωγή του βιβλίου "τι είναι η ζωή παρά πρελούδιο θανάτου";
Νιώθετε ότι έχετε διαφοροποιηθεί ποιητικά σε σχέση με τα «Ίχνη φωτός»;
Παρόλο που υπάρχουν πολλές ομοιότητες ανάμεσα στα δύο βιβλία θεωρώ ότι στο δεύτερο επέλεξα συνειδητά να είμαι πιο λιτός (και ταυτόχρονα περιεκτικός). Τα καινούργια ποιήματα έχουν μια γλώσσα πιο "κοφτή" χωρίς αχρείαστες περιττολογίες. Χρησιμοποίησα μάλιστα τεχνικές παραπλήσιες του κολάζ όπως θρυμματισμό, αφαίρεση, ανακατανομή κλπ. Επίσης τη δεύτερη συλλογή θα την χαρακτήριζα πιο "εγκεφαλική" σε σχέση με την πρώτη. Ερεύνησα εις βάθος τομείς όπως ο υπαρξισμός, η αναλυτική ψυχολογία, η αρχαιοελληνική φιλοσοφία, η χριστιανική θεολογία, ο γνωστικισμός, και διάφορες θεωρίες περί μεταθανάτιας ύπαρξης και διεύρυνσης της συνείδησης.
Είστε και εικαστικός και η ποιητική συλλογή σας περιλαμβάνει έργα σας. Πώς αλληλεπιδρούν με τα ποιήματα; Αποτελούν μια ολότητα;
Τα εικαστικά έργα και τα ποιήματα είναι αλληλένδετα και αλληλοσυμπληρούμενα. Θα μπορούσα κάλλιστα να τα παρομοιάσω με σιαμαία αδέρφια ή συγκοινωνούντα δοχεία. Αποτελούν μία ολότητα που στόχο έχει να επικοινωνήσει με τον αναγνώστη σε εσωτερικό-πνευματικό επίπεδο επιφέροντας μια στοχαστική-διαλογιστική διάθεση.
Όταν δουλεύατε πάνω σε αυτή τη συλλογή και τα εικαστικά έργα που συμπεριλαμβάνονται είχατε μιλήσει για μια «πειραματική διαδικασία άκρως ενδιαφέρουσα και θεραπευτική». Τώρα που ολοκληρώθηκε;
Θα έλεγα ότι τώρα αισθάνομαι πιο σοφός, πιο γεμάτος, πιο ώριμος. Η ποίηση -και η τέχνη γενικότερα- με βοηθά να εξελίσσομαι σε πολλαπλά επίπεδα (διανοητικά, συναισθηματικά, πνευματικά). Θεωρώ όμως ότι το "μέγα έργο" δεν ολοκληρώνεται ποτέ! Ο καλλιτέχνης οφείλει να είναι μονίμως ανήσυχος και να βρίσκεται σε μία κατάσταση δημιουργικής εγρήγορσης. Καθημερινά προσπαθώ να ασχολούμαι με δραστηριότητες όπως γραφή και ανάγνωση, blogging, αναζήτηση νέου υλικού, λήψη φωτογραφιών, δημιουργία κολάζ κ.λπ. Να σημειώσω ότι έχω ήδη μισοτελειώσει την επόμενη εικαστική-ποιητική συλλογή!
Τι είναι για εσάς η ποίηση εκτός από μέσο έκφρασης;
Η ποίηση είναι οξυγόνο και τρόπος ζωής. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς να γράφει και να διαβάζει! Κουβαλάω πάντοτε μαζί μου ένα σημειωματάριο και επίσης διαθέτω μια αξιόλογη συλλογή βιβλίων. Όπως ανέφερα νωρίτερα, κατά τη διάρκεια της συγγραφής της πρόσφατης συλλογής ανέτρεξα σε μία ευρεία γκάμα έργων: διάβασα από κλασική λογοτεχνία και επιστημονικές διατριβές μέχρι βουδιστικά κείμενα και απόκρυφα ευαγγέλια. Ποίηση για μένα σημαίνει αφοσίωση και εντατική εργασία!
Το εικαστικό έργο που συνοδεύει τη συνέντευξη (λεπτομέρεια στην κεντρική σελίδα, αυτούσιο εδώ) είναι του Κωνσταντίνου Μαρκογιάννη και συμπεριλαμβάνεται στην έκδοση Ίσως ο θάνατος | εκδόσεις Βακχικόν - Vakxikon Publications.
