του Τάσου Ρήτου
Είναι η πηγή και η φωτιά
Είναι ο κεραυνός κι η αστραπή
Είναι το άλογο μέσα στη βροχή
Είναι το σκοτάδι και η μέρα
Είναι το ραγισμένο σύννεφο
Είναι η βροντή κι βροχή
Είναι η σιωπή κι ο πόνος
Είναι η λήθη κι ο σπαραγμός
Είναι η μέθη κι πλάνη
Είναι η λύπη και ο συρμός
Είναι ο καιρός κι η γιορτή
Είναι ο τυφώνας κι ο έρωτας
Είναι το όνειρο κι η μέρα
Είναι ο ήλιος και το φεγγάρι
Είναι ο κουρελής στα σοκάκια
Είναι ο σκύλος στο λιμάνι
Είναι ο ταύρος στο λιβάδι
Είναι το φύλλο του χειμώνα
Είναι το ξύλο μέσα στο τζάκι
Είναι το χρώμα του κενού
Είναι το ουίσκι στο ποτήρι
Είναι η κραυγή και το χαμόγελο
Είναι το τσιγάρο κι η ζωή
Είναι η πνοή κι ο δρόμος
Είναι η θάλασσα και το δάσος
Είναι το μικρό παιδί που τρέχει
Είναι η γυναίκα στη γωνία
Είναι το τρένο που φεύγει
Είναι τα χιλιόμετρα στην Άγρια Δύση
Είναι τα χιλιάδες μυστικά
Είναι αυτά που εξαφανίζονται
Είναι τα λόγια που χάνονται
Είναι η μνήμες που ξανάρχονται
Είναι τα λάθη που πληγώνουν
Είναι το ποτάμι και τα αίμα
Είναι το σίδερο και το ατσάλι
Είναι τα τσεκούρια και τα τόξα
Είναι ο γείτονας της διπλανής καλύβας
Είναι το ποίημα κι η φωνή
Είναι το πιάνο κι η κιθάρα
Είναι η ορχήστρα και ο κόσμος
Είναι ο γέρος νεκρός στη γωνία
Είναι ο καβαλάρης μέσα στην έρημο
Είναι ο καπετάνιος μέσα στη θάλασσα
Είναι το έρημο κλαδί του δέντρου
Είναι ο ουρανός χωρισμένος στα δυο
Είναι μια σκισμένη φωτογραφία
Είναι το ταφόξυλο κάθε ανθρώπου
Είναι τα κοράκια πάνω απ’ τα κυπαρίσσι
Είναι τα κεριά που λιώνουν
Είναι τα δάκρυα που πέφτουν
Είναι το χώμα το σκληρό
Είναι η ψυχή στο αέρα
Είναι οι ατελείωτες ώρες στην Πλατεία
Είναι τα κατακόκκινα παγκάκια
Είναι τα σκουπίδια και οι τοίχοι
Είναι ο Μύλος που γυρίζει
Είναι ο δίσκος που ξεσκίζει
Είναι το δέρμα που ματώνει
Είναι μια ιστορία για αρχαίους μύθους
Μια ιστορία αγάπης και μίσους
Μια ιστορία για νεκρούς και ζωντανούς
Είναι μια ιστορία για τους δαίμονες
Είναι μια ιστορία για τους τυφλούς,
Για τους κουφούς και τους παράλυτους,
Είναι μια ιστορία για τους μεθυσμένους
και ακόμα μία για τους τρελούς.
Είναι όλα αυτά τα ασπρόμαυρα σημάδια του δρόμου
που μ’ έκαναν να γνωρίσω τον Johnny Cash.
I hurt myself today
To see if I still feel
I focus on the pain
The only thing that's real
The needle tears a hole
The old familiar sting
Try to kill it all away
But I remember everything
What have I become
My sweetest friend
Everyone I know goes away
In the end
And you could have it all
My empire of dirt
I will let you down
I will make you hurt
I wear this crown of thorns
Upon my liar's chair
Full of broken thoughts
I cannot repair
Beneath the stains of time
The feelings disappear
You are someone else
I am still right here
What have I become
My sweetest friend
Everyone I know goes away
In the end
And you could have it all
My empire of dirt
I will let you down
I will make you hurt
If I could start again
A million miles away
I would keep myself
I would find a way
