Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 22

Gray Scale του Γιώργου Κοροπούλη

Gray Scale, ποίηση, Γιώργος Κοροπούλης, Εκδόσεις Ars Nocturna 2012

 

Τελευταίον, λαμβάνω την τόλμην να προσφέρω αυτήν την απαρχήν των κόπων μου εις όλες τις αισθαντικές νέες και νέους (ωσάν όπου όλον το βιβλίον ενάγεται εις την νεανικήν ηλικίαν), οι οποίοι ελπίζω πως θέλουν την δεχθή ευμενώς, διά να με παρακινήσουν με τούτο να επιχειρισθώ και άλλο πόνημα. Έρρωσθε.
(Προς τους αναγνώστας, σελ. 35)


Το Gray Scale (Ars Nocturna 2012) είναι ένα πολυδιάστατο βιβλίο. Φαντασίωση, ποίηση, μεταφυσική και, γιατί όχι, ερωτογράφημα υψηλού επιπέδου. Αφηγήματα που διηγούνται, αποφαίνονται και προκαλούν με το απόκοσμο μεγαλείο του τρόμου που κατακλύζει την ανθρώπινη ύπαρξη όταν εκείνη βρίσκεται μπροστά σε εμπειρίες που ανασκαλεύουν τη σφαίρα του υπερφυσικού. Η γραφή του Γιώργου Κοροπούλη μας εντυπωσιάζει με τη μοναδικότητά της, αγγίζοντας, προφανώς, τόσο τη μοίρα του συγγραφέα όσο και τη μοίρα του αναγνώστη.  Οι συλλογισμοί και το μυθικό στοιχείο εμπλέκονται σε όλα τα επίπεδα, διαρρηγνύοντας το κλειστό σύμπαν της γραφής. Ο συγγραφέας γίνεται τότε ένας επιδέξιος διαρρήκτης που η σοβαρότητά του τον κάνει να αναζητά συστήματα αναφοράς. Αυτά, με τη σειρά τους, θα του επιτρέψουν να διατυπώσει μια κρίση για τον κόσμο που τον περιβάλλει, καθώς ο ίδιος συνεχίζει να βυθίζεται στην εξερεύνηση του γυναικείου σύμπαντος.

Κι αυτή του λέει: «Ποιά τρέλα, Ορφέα, μ’ αφάνισε και χάνεσαι ; Πίσω με διώχνει / μοίρα σκληρή, ο ύπνος σκέπασε τα μάτια μου / και σβήνουν. Έχε γειά! Η νύχτα η αξημέρωτη με παίρνει, αδύναμα τα χέρια μου σου απλώνω, / μα είμαι ξένη κιόλας».
(Ευρυδίκη, σελ. 20)


Γυναίκες με έντονες, παθιασμένες ιστορίες, με παραφορά και παραζάλη, με βίαια πάθη και σπαραγμούς ανακινούν σκοτεινές δυνάμεις που συντρίβουν την εικόνα κάθε συμβατικού φαινομένου. Δυνάμεις που δρουν ενάντια στη λογική, στην ψυχική συγκρότηση, στη συναισθηματική συνοχή σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας. Σε όλα τα επίπεδα ο Γ.Κοροπούλης προβάλλει την πιο παράξενη και γοητευτική επιλογή που σχετίζεται με το καλό γράψιμο, δηλαδή με την ικανότητα ο συγγραφέας να λέει αυτό που εννοεί.

Και θα σου πω ό,τι κάθε φίλος θα σου πει - / ή κάτι λίγο, μιάν ιδέα, τολμηρότερο· / το χέρι σου, θα το κρατήσω όσο μπορεί / ο απλώς φίλος – ή, έστω, λίγο περισσότερο.
(Εκείνος σ’ Εκείνην – 4, σελ. 50)


Είναι μια μοναδική απόλαυση να ανοίγεται μπρος στον αναγνώστη ο επικίνδυνος χώρος όπου τα λόγια ανακαλύπτουν τη γλώσσα τους. Μια γλώσσα τόσο σημαντική που μπορεί και κινείται μεταξύ διαφόρων ειδών γραφής και εκφραστικότητας. Ο Γιώργος Κοροπούλης κάνει με τα κείμενά του μια βίαιη εισβολή, μέσω του ρομαντισμού που τον διαπνέει, στον παρηκμασμένο χώρο του βιβλίου γενικότερα. Πρόκειται για ένα πάθος, με το αίτημα της απλότητας του πάθους, που τρέμει στην άκρη της έκφρασης σκοπεύοντας στο φως. Η ποίησή του εμπεριέχει τις μεταμορφώσεις του μύθου ως εμπνευσμένες εξισώσεις των ανθρωπίνων συναισθημάτων που συνθέτουν την περιοχή της ποιητικής όρασης και μας καθιστούν ως αναγνώστες συμμέτοχους στο πάθος της ενεργού ζωής.

Κι εκ νεκρών ανασταίνεται ο Τιμ μονομιάς! / «Το καλό μου, πανάθεμα, πίνετε ουίσκι ; / Και για μένα ούτε στάλα ; / Άντε, εβίβα σ’ εμάς / και στο Χάρο που τόπο εδώ μέσα δεν βρίσκει!»

Κι εσύ χτύπα τα πόδια σου· χόρεψε, πιες, κ.λπ.
(Ξαγρυπνώντας τον Φίννεγκαν, σελ. 32)


Πωλίνα Γουρδέα