Ο Γκαστ Γκρέμπερ στο βιβλίο του Η κάθε μέρα φέρνει κι άλλη μας λέει εννέα ιστορίες. Εννέα άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με τον εαυτό τους και τη ρουτίνα τους, στην Ευρώπη αυτού του νέου αιώνα.
Η συλλογή διηγημάτων του Γκαστ Γκρέμπερ αναδείχθηκε κορυφαίο λογοτεχνικό βιβλίο στο Λουξεμβούργο το 2014 κερδίζοντας το Lëtzebuerger Buchpräis ενώ τιμήθηκε και με το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUPL 2016). Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν, σε μετάφραση του Ηλία Τριανταφύλλου.
Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του, ο Λουξεμβουργιανός συγγραφέας μας μιλά για την κάθε μέρα που φέρνει την άλλη, τη συγγραφή αλλά και τη συμμετοχή του στην έκδοση Πέντε ευρωπαϊκές ιστορίες (εκδόσεις Βακχικόν).
Συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου
* Πρώτη δημοσίευση στο Book Press
Το βιβλίο σας "Η κάθε μέρα φέρνει κι άλλη" είναι πλέον διαθέσιμο στα ελληνικά. Πώς νιώθετε που μπορείτε να επικοινωνήσετε αυτό το κομμάτι της δουλειάς σας στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό;
Είναι πάντα μεγάλη χαρά για έναν συγγραφέα να βλέπει τη γραφή του να ξεπερνά τα σύνορα και να διαβάζεται από ένα κοινό που δεν περίμενε να φτάσει μέσα από το βιβλίο του. Υπάρχει επίσης ο ενθουσιασμός για να δούμε πώς θα γίνει δεκτό το βιβλίο και αν το νέο κοινό επηρεάζεται από τις ιστορίες.
Το βιβλίο ξεκινά με τη βεβαιότητα του τίτλου και συνεχίζει με τις αβεβαιότητες της ζωής. Αποτελείται από εννέα ιστορίες. Από πού τις εμπνευστήκατε και πώς δημιουργήσατε τους χαρακτήρες;
Είναι μια κοινοτοπία, αλλά και μια αναπόφευκτη αλήθεια, ότι η μόνη βεβαιότητα στη ζωή είναι ότι υπάρχει ένας θάνατος που θα την τελειώσει. Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα καταφέρνουν να ανακόψουν αυτή τη βεβαιότητα ζώντας τη ζωή τους από μέρα σε μέρα, από έργο σε έργο. Όμως η καθημερινότητα μερικές φορές επιφυλάσσει εκπλήξεις. Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να ακούσετε τις μικρές ιστορίες που λέγονται γύρω σας ή να διαβάσετε διάφορες ειδήσεις σε μια τοπική εφημερίδα. Ήταν τέτοιες σύντομες πληροφορίες που ζωντάνεψαν τους πρωταγωνιστές στο μυαλό μου.
Οι ήρωές σας έρχονται αντιμέτωποι με τον εαυτό τους και τη ρουτίνα τους στη σημερινή Ευρώπη. Ποιο είναι αυτό το πλαίσιο -της σημερινής Ευρώπης- κατά τη γνώμη σας;
Η Ευρώπη είναι και ήταν πάντα ένας θησαυρός πολιτιστικής πολυμορφίας. Αυτό την κάνει μια πολύ συναρπαστική ήπειρο. Όταν σκέφτεστε την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπήρξε αυτή η οικονομική ένωση πρώτα. Θα χρειαστεί χρόνος για να εξελιχθεί σε μια ανθρωπιστική και κοινωνική ένωση. Η εκπαίδευση και ο πολιτισμός θα παίξουν σημαντικό ρόλο σε αυτό το μονοπάτι.
Ποια πιστεύετε ότι είναι η «ρωγμή» που μας οδηγεί τελικά στην επόμενη μέρα; Η ανάγκη να γνωρίσουμε πραγματικά τον εαυτό μας;
Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται να κάνουμε πολλά για να δούμε το ξημέρωμα, θα έρθει από μόνο του. Νομίζω ότι ο καθένας βρίσκει τη δική του ρωγμή για να φτάσει στην επόμενη μέρα. Ορθολογικά θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι κάθε επόμενο πρωί θα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή μας προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. Πώς θα ήταν όμως η ζωή αν κάθε μέρα ανησυχούσαμε για το τι θα συμβεί αύριο; Και εξάλλου, δεν είναι αυτό το άγνωστο που ελλοχεύει στην επόμενη μέρα που νοστιμεύει τη μικρή μας ζωή;
Το βιβλίο σας βραβεύτηκε με το EUPL 2016. Πώς νιώθετε γι' αυτό;
Τότε, το 2016, η είδηση του βραβείου με εξέπληξε και έμεινα άναυδος από την τελετή στις Βρυξέλλες. Μόνο με τον καιρό κατάλαβα τι είχε συμβεί και μπόρεσα να το αντιμετωπίσω. Τελικά, μια από τις ωραιότερες παρενέργειες αυτού του βραβείου είναι ότι μπόρεσα να κρατήσω επαφή με μερικούς από τους άλλους συγγραφείς που βραβεύτηκαν.
Μια ιστορία σας περιλαμβάνεται στο βιβλίο "Πέντε Ευρωπαϊκές Ιστορίες" που μεταφράστηκε και στα ελληνικά και κυκλοφόρησε επίσης από τις Εκδόσεις Βακχικόν. Θα θέλατε να μας πείτε μερικά πράγματα για την ευρωπαϊκή σας ιστορία; Τι θα θέλατε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες;
Αυτή η ιστορία είναι για έναν οδηγό φορτηγού που ανακαλύπτει ότι ένα μικρό αγόρι έχει ανέβει στο φορτηγό του ως λαθρεπιβάτης. Το αγόρι κατάγεται από μια εμπόλεμη περιοχή και το όνειρό του είναι να ζήσει στην Ευρώπη. Παρά το γεγονός ότι γνωρίζει ότι κινδυνεύει με κυρώσεις, ο οδηγός θα προσπαθήσει να βοηθήσει το αγόρι. Όπως το καταλαβαίνω, οι κοινωνίες λειτουργούν κάπως σαν τις τροφοπυραμίδες. Στην κορυφή αυτής της πυραμίδας, υπάρχουν τα αρπακτικά που θα επιβιώνουν πάντα. Αλλά στο κάτω μέρος, η επιβίωση εξαρτάται από την αλληλεγγύη και την ευαισθησία για τον ανθρωπισμό.
Εκτός από συγγραφέας είστε και δάσκαλος. Πώς νιώθετε ότι το ένα επηρεάζει το άλλο;
Εργάστηκα περίπου 20 χρόνια ως δάσκαλος και άλλα 20 χρόνια σε τμήμα πληροφορικής που εξυπηρετούσε δημοτικά σχολεία. Αυτά τα δύο επαγγέλματα μου έδωσαν την ευκαιρία να ανακατευτώ με πολλούς ανθρώπους: μαθητές, γονείς, δάσκαλους, τεχνικούς, πωλητές... Αυτές οι εμπειρίες με οδήγησαν να παρατηρώ και να ακούω τους ανθρώπους, καθώς και να αναγνωρίζω ότι πάντα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις.
Τι επιδιώκετε όταν γράφετε;
Όταν γράφω, λέω πρώτα στον εαυτό μου μια ιστορία. Και για μένα είναι πολύ σημαντικό οι χαρακτήρες της ιστορίας να με ενδιαφέρουν, να αναπτύξουν τη δική τους ζωή μέσα στην ιστορία, ας το πω έτσι. Αν δεν μου κεντρίσουν το ενδιαφέρον, δεν μπορώ να γράψω μια ιστορία γι’ αυτά.
