του Τάσου Ρήτου
Ζω την ζωή μου όπως μόνο εγώ θέλω. Επιλέγω την κάθε μου κίνηση, επιλέγω τον έρωτα, τους φίλους μου, την μουσική μου, το σπίτι μου, επιλέγω την μάρκα των τσιγάρων μου, επιλέγω όλες τις καταχρήσεις μου, επιλέγω τα ρούχα μου, το φαγητό μου! Ανεπηρέαστος δημιουργώ την δικιά μου προσωπικότητα μέσα στο σύμπαν. Δεν με απασχολεί αν μοιάζω με κάποιον άλλο, κάνω αυθόρμητα αυτό που με εκφράζει και με διαχωρίζει σαν άνθρωπο από όλους τους άλλους. Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος έκφρασης! Μπορώ λοιπόν να επιλέξω και τον τρόπο του θανάτου μου. Ναι, ακόμα και ο θάνατος είναι δικός μου, και θα αποφασίσω πως θα πεθάνω, πως θα ζήσω ακόμα και τα τελευταία δευτερόλεπτα!
Θα έκανα ένα ωραίο ζεστό μπάνιο. Το σπίτι θα είναι τακτοποιημένο στην εντέλεια. Από τα ηχεία θα παίζει τζαζ. θα υπάρχει στο τραπεζάκι του σαλονιού ένα Jameson 12άρι και πούρα. Δίπλα στην πολυθρόνα ένα κρυστάλλινο ποτήρι με πάγο και ουίσκι μέσα. Θα φοράω ένα μπλουζάκι vakxikon και το μποξεράκι. Θα είναι παρόντες οι τρεις αγαπημένοι φίλοι μου. Θα είναι παρούσα μια γυναίκα που θα έχω ερωτευτεί τα μάτια της. Θα την κρατάω αγκαλιά όλο το βράδυ. Θα παίζω παράλληλα χαρτιά με τους φίλους μου και θα χασκογελάμε φιλοσοφώντας για τις αστειότητες της ζωής. Στο τέλος της βραδιάς κι ενώ θα έχω αποχαιρετήσει μ ένα δάκρυ τους αγαπημένους φίλους μου θα ξαπλώσω με την ομορφομάτα. Θα κάνουμε έρωτα. Θα φύγει αφού ξαπλώσουμε αγκαλιά μέχρι να ξημερώσει. Μετά θέλω να ξαπλώσω μόνος μου μέχρι την ανατολή και να με βρει εκεί ο θάνατος. Μόνο μου. Όπως ήρθα σε αυτή τη ζωή.
(Νέστορας)
And now, the end is near,
And so I face the final curtain.
My friends, I'll say it clear;
I'll state my case of which I'm certain.
I've lived a life that's full -
I've travelled each and every highway.
And more, much more than this,
I did it my way.
Regrets? I've had a few,
But then again, too few to mention.
I did what I had to do
And saw it through without exemption.
I planned each charted course -
Each careful step along the byway,
And more, much more than this,
I did it my way.
Yes, there were times, I'm sure you knew,
When I bit off more than I could chew,
But through it all, when there was doubt,
I ate it up and spit it out.
I faced it all and I stood tall
And did it my way.
I've loved, I've laughed and cried,
I've had my fill - my share of losing.
But now, as tears subside,
I find it all so amusing.
To think I did all that,
And may I say, not in a shy way -
Oh no. Oh no, not me.
I did it my way.
For what is a man? What has he got?
If not himself - Then he has naught.
To say the things he truly feels
And not the words of one who kneels.
The record shows I took the blows
And did it my way.
Yes, it was my way.
Θα έκανα ερώτα, θα έπινα και θα κάπνιζα…
(Μαρία)
Έρωτα με τον αγαπημένο μου θα έκανα. Τί άλλο;
(Μαίρη)
Θα έβαζα να ακούσω όλη τη δισκογραφία των διάφανων κρίνων...
από το "λιώνοντας μόνος" έως τον "τελευταίο σταθμό"...
γιατί τελικά, άξιζε να υπάρξουμε για να συναντηθούμε...
(Panas)
Αξίζει τελικά να υπάρχουμε γι’ αυτήν την μεγάλη μέρα; Όλοι μας θα κάνουμε τα πάντα εκείνη την τελευταία στιγμή. Θα μπορούσαμε όμως να το κάνουμε αυτό κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή.
Το καλύτερο κάθε λεπτό. Υπάρχει μια φράση, μου την είπε ένα φίλος μέσα σε ένα τρένο.
«Ή καλά ή πουθενά». Γιατί εγώ να περιμένω την τελευταία μέρα της ζωής μου να ζήσω την καλύτερη μέρα; Προτιμώ να ζήσω όλες τις μέρες μου σαν την τελευταία!
Τα μάτια της λήθης θα άνοιγα,
να ξεχάσω τα όσα αγκάθια του λόφου,
να ξεχαστώ στον όχλο των χαμένων ονείρων,
να λούσω το λαρύγγι μου τα μύρινα δάκρυα των συντρόφων μου.
Και για το grand finale της υπόθεσης,
τη λάβα για σάβανο θα διάλεγα
τα ξύλινα κινέζικα κοθόρνια,
και με ναζι -Ο-Χαρα!
θα ξεστόμιζα: Τετελεσται
(Κατερίνα Τ.)
"Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα τη, την Αλεξάνδρεια που φεύγει..."
Αφήνοντας την ψυχή μου να ταξιδέψει σ' όλα όσα την έκαναν να νιώθει ζωντανή με οδηγό τα συναισθήματα.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τις πέντε αισθήσεις.
Όραση - Να χαθώ στα πιο αθώα βλέμματα, στα χρώματα του ουρανού, της θάλασσας, των αστεριών, της σελήνης, του ήλιου που με τη λάμψη του πλημμύριζαν την ψυχή μου (όπως ακριβώς μπαίνεις σε μια πόλη και τα φώτα της είναι σημάδια ότι κατοικείται, ότι υπάρχει ζωή).
Όσφρηση - Τα αρώματα των αγαπημένων μου λουλουδιών και των ανθρώπων. Οι ευωδιαστές μυρωδιές που σημαδεύουν την αλλαγή της κάθε εποχής.
Αφή - Ν' αγγίξω όλα τα σώματα που έγιναν ένα με μένα, με ευλάβεια σαν να 'ναι ιερά να τα τιμήσω με τα χάδια μου.
Ακοή - Μουσική, Τραγούδια, λόγια που έχουν συγκλονίσει. Ένα παραμύθι και στο άκουσμα του ονόματός μου...
Γεύση - Παγωτό, αλκοόλ, φιλιά, οι μεθυστικές μου απολαύσεις.
Και αφού τα χαρώ θα τα χαρίσω (μοιραστώ) με τους πιο σημαντικούς ανθρώπους μου τους πιο υπέροχους, σ' αυτούς που πήραν μια στιγμή μου και την έκαναν μαγική...(με τα πιο λαμπερά μου μάτια, τα πιο τρυφερά μου χάδια, τις αγκαλιές, το πιο γλυκό άρωμά μου, το πιο όμορφο τραγούδι και το δικό μου φιλί... ελπιδοφόρο). Με μια ευχή θα αποχαιρετούσα... την Αλεξάνδρεια - ως τελευταία απόλαυση τους ήχους, τα εξαίσια όργανά του μυστικού θιάσου... Γιατί, ως γνωστόν – όπου σταματάς για μια νύχτα, εκεί περνάς ολόκληρη ζωή.
(Κατερίνα Δ.)
«...την τελευταία νύχτα,
άνοιξα ένα βιβλίο με ασπρόμαυρες εικόνες,
είδα μέσα τους πέτρινους δρόμους,
τα σοκάκια με τους παππούδες,
τις πόρνες με τα ξέχειλα βυζιά,
τους σακάτηδες στο χώμα τσαλακωμένους,
τα παιδιά να τρέχουν,
της νύχτας τα σκυλιά να αγρυπνούν στο λιμάνι,
τα φώτα στο πανδοχείο όλα σβηστά.
Γύρισα τη σελίδα
κι είδα τα μεγάλα μάτια
να γδέρνουν το άγριο ξημέρωμα,
το λιβάδι κρεμασμένο σαν σύννεφο
μπροστά στην ανάσα του ζωγράφου,
είδα τους βασιλιάδες και τις πριγκίπισσες
να βυθίζονται μέσα στο λάκκο του πλούτου,
τους κακόμοιρους!
Είδα τους νέγρους σκλάβους
να πατάνε τα αμπέλια με δάκτυλα πρησμένα,
είδα ακόμη τα κοριτσόπουλα να κυλιούνται στο άχυρο με αγόρια άβγαλτα αθώα.
Τελευταία σελίδα μισό-σκισμένη,
ίσα που αχνοφαίνεται
το λουλούδι ζωγραφισμένο
αποκεφαλισμένο ή μάλλον αναδύεται
στο ουρανό ή μήπως το έκοψε ο ζωγράφος.
Το δάσος έρημο και...
το βιβλίο της ζωής έκλεισε!
Μα το κεφάλαιο έμεινε στην μέση της πράξης!
Ο έρωτας ανολοκλήρωτος,
το σώμα γυμνό πιο γυμνό από ποτέ,
τα στήθη κι αυτά τόσο γυμνά,
θα ήθελα να τα έβλεπα ζωγραφισμένα
μέσα σε αυτό το βιβλίο,
με όλες τις σκιές που ερωτεύτηκα...
