photo © Στράτος Προύσαλης
Αστέρι πίπτον επί λιμενοφυλάκου
Ο Σεβάχ, ο Ίκαρος και ο Πολικός Αστήρ
κατασκηνώνουν κάθε χρόνο σε ένα απόμερο νησί,
δεν γνωρίζονται
κάποιος εδρεύει σε βάρκα στέρεη
από μούσια και λάσπες
άλλος κοιμάται στα φτερά του
νανουρίζοντας τα κύματα
άλλος έφερε Αυγερινό και Πούλια
που σιγοκαίνε σαν κεριά
φωτίζοντας τους διαδρόμους προς τις ασχολίες της νύχτας
ράψιμο, μικροκλοπές, οικοδομή, νηολόγηση
ενώνονται σε συμμορία
έτσι κάθε που κάποιος λιμενοφύλακας
έχοντας παραμάσχαλα ζήλο
εισέρχεται στην συντροφιά
για να γίνει Αθάνατος
άλλος από βάρκα και άλλος από μπαλκόνι
του ρίχνουν αστέρι
για να νοιώθει Ευλογημένος
**
Πρόλογος
Η κλειδαριά λύνεται
είναι τόσο γυμνή
και χύνει μέσα της το φως
είναι τόσο γυμνή
που δέχεται μέσα της το αθώο μάτι
της ηδονοβλεψίας
απαλλαγμένη από κομπρεσέρ
και μηχανισμούς Αντικυθήρων
**
Σε αντιδιαστολή με
Τα μάτια στερεώθηκαν
αδύναμα να τσουλήσουν
ούτε και μέσα στο ρυάκι
αναζητώντας
τις διακλαδώσεις των αστεριών
τα τρίστρατα μέσα στο βυθό
ίσως γιατί το στόμα
είχε φάει ένα ένα
όλα τα αδιέξοδα
**
Στην εποχή του χρυσού
Η στέγη καρφωμένη
στην κορυφή μιας πλούσιας μερίδας
στα πλούσια ελέη
της μηχανικής μας αναπαραγωγής
Το παράθυρο τραγανό
τα κεραμίδια καραμέλες
και όσα δεν χωνέψαμε
το κρεμάσαμε στις μασέλες
Είχαμε πολλή τροφή
να διανύσουμε στους οισοφάγους
Ήμασταν ακόμα
από πάντα
τροφοσυλλέκτες
*Τελευταίο βιβλίο του Φάνη Παπαγεωργίου είναι η ποιητική συλλογή "Η θάλασσα με τα 150 επίπεδα" (εκδόσεις Κουκούτσι 2015).
