Γράφει η Λεύκη Σαραντινού
Μια οικογενειακή ιστορία και συγχρόνως την ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα μας αφηγείται ο συγγραφέας και γιατρός Γιώργος Δενδρινός στο βιβλίο του με τον κάπως αλλόκοτο τίτλο "Είδες να μαδάνε την κότα".
Το βιβλίο αποτελεί ουσιαστικά την αφήγηση της ζωής του πατέρα του Γιώργου, του Κώστα Δενδρινού. Ο συγγραφέας ανακάλυψε τυχαία εν έτει 1971-μας εξηγεί ακριβώς το πως συνέβη αυτό στην αρχή του βιβλίου του- ότι ο πατέρας του υπήρξε στα νιάτα του σεσημασμένος κομμουνιστής με αρκετά πλούσια δράση κατά τον Εμφύλιο. Μάλιστα δεν ανήκε μονάχα αυτός στο ΚΚΕ, αλλά και τα αδέλφια του, ο Σπύρος και η δασκάλα Φούλα. Η ανακάλυψη αυτή του κρυμμένου οικογενειακού "μυστικού" εξέπληξε τον συγγραφέα και τον παρότρυνε να γράψει τη βιογραφία του πατέρα του μετά από τον θάνατό του. Η αφήγηση του Γιώργου Δενδρινού βασίστηκε σε ημερολογιακές καταγραφές του πατέρα του.
Ο έξυπνος και κάπως αινιγματικός τίτλος του βιβλίου χρωστάει την πατρότητά του στον Διονύσιο Σολωμό. Συγκεκριμένα απαντάται στο έργο του "Η γυναίκα της Ζάκυνθος". Από το έργο αυτό δανείστηκε τον τίτλο ο συγγραφέας, " προδίδοντας" έτσι την επτανησιακή καταγωγή του. Η οικογένειά του έχει τις ρίζες του στην Κεφαλλονιά, γι' αυτό και μεγάλο μέρος του βιβλίου για τη ζωή του πατέρα του διαδραματίζεται στο εν λόγω νησί, όπως και στην Κέρκυρα όπου ο Κώστας Δενδρινός έζησε μέρος των παιδικών του χρόνων.
Η βιογραφία δίνει έμφαση στα χρόνια του ελληνοϊταλικού πολέμου, οπότε και ο Κώστας πολέμησε στην Αλβανία, στην Κατοχή, οπότε βρισκόταν στην Κεφαλλονιά, αλλά και στα γεγονότα του Εμφυλίου και στο πως αυτά βιώθηκαν από τους Έλληνες των Επτανήσων. Μεγάλο μέρος του βιβλίου όμως είναι αφιερωμένο και στα παιδικά χρόνια του Κώστα, αλλά και στα νεανικά -φοιτητικά χρόνια του στην Αθήνα όπου σπούδασε μαθηματικός επί δικτατορίας του Μεταξά.
Οι, συχνά ευτράπελες, εικόνες των παιδικών χρόνων του Κώστα Δενδρινού θα μας θυμίσουν αφηγήσεις από τη ζωή των παππούδων μας και αποτελούν μία γοητευτική βόλτα στα ήθη, τα έθιμα και την κοινωνικοπολιτική ζωή στα Επτάνησα κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Οι περιγραφές που ακολουθούν για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, βασισμένες σε ημερολογιακές καταγραφές αυτόπτων μαρτύρων συγκλονίζουν ορισμένες φορές και ιδιαίτερα η συγκινητική σκηνή της αυτοκτονίας των βασανισμένων και πληγωμένων μουλαριών που δεν άντεχαν άλλο την ταλαιπωρία και έψαχναν λύτρωση στα βάσανά τους.
Στα θετικά του βιβλίου συγκατελέγεται το γεγονός ότι δίνει έμφαση στα γεγονότα του Εμφυλίου στα Επτάνησα, μία περιοχή για την ιστορία της οποίας δεν γνωρίζαμε πολλά την περίοδο του Εμφυλίου.
Ακόμη, παρόλο που ο Γιώργος Δενδρινός συγγράφει τη βιογραφία του πατέρα του δεν αφηγείται γεγονότα που αφορούν μονάχα τη δική του ζωή. Προσφέρει επίσης πλούσια στοιχεία για τη ζωή των αδελφών του, ενός βενιζελικού παπά, αλλά και του κομμουνιστή Μεμά Δασαλέρνου, ο οποίος ήταν αυτός που μύησε τον Κώστα στον κομμουνισμό.
Η αφήγηση των γεγονότων που αφορούν τη ζωή του Κώστα μετά τον γάμο του με τη μητέρα του συγγραφέα, τη Ρένα, το 1948 και μετά το πέρας του Εμφυλίου είναι συνοπτική.
Ο Γιώργος Δενδρινός, αν και θετικός επιστήμονας, διαθέτει εντούτοις αναμφισβήτητα το λογοτεχνικό χάρισμα, με αποτέλεσμα η αφήγησή του να ρέει εξαιρετικά ευχάριστα και να καθηλώνει τον αναγνώστη.
Εν κατακλείδι, το "Είδες να μαδάνε την κότα" είναι ένα πολυδιάστατο ανάγνωσμα το οποίο θα μας εκπλήξει ευχάριστα με το πέρας της ανάγνωσής του και θα μας αφήσει με τις καλύτερες εντυπώσεις.
