στον Διονύση Κούτρα
Οι Echo Train είναι μία φολκ μπάντα της οποίας το όνομα είναι εμπνευσμένο από τους ήχους του τρένου τη στιγμή που φτάνει σε έναν παλιό σιδηροδρομικό σταθμό, κοντά σε ένα παλιό σπίτι όπου η Ρεν και ο Greggy έφτιαχναν μουσική. Μετά το πρώτο τους Ε.Ρ. Single με τον τίτλο Fire, οι Echo Train ετοιμάζονται ολοταχώς για το πρώτο τους άλμπουμ. Συνομιλήσαμε με την Ειρήνη Δούκα - Ρεν για τους Echo Train και την πορεία τους.
Η συνεργασία με τον Greggy έχει προκύψει τα τελευταία τρία χρόνια. Από τη στιγμή μου βρεθήκαμε την πρώτη φορά ανακαλύψαμε ότι μπορούμε να κάνουμε μουσική μαζί που είναι το πιο βασικό και δεν είναι καθόλου εύκολο. Μέσα από διάφορες συνθέσεις που ανακαλύπταμε, βρήκαμε τελικά ότι οι Echo Train έχουν ως βάση τη μουσική της ψυχεδέλειας του ‘60 και όλη την ελευθερία που υπήρχε τότε. Στην αρχή γράφαμε μουσική εμείς οι δύο και στην πορεία προστέθηκαν ο Νικόλας Γκέιλ και ο Ντένης Παναγιωτίδης. Το μέλλον για εμάς είναι να μοιραστούμε τη μουσική μας, να κάνουμε live και γενικά να κάνουμε πράγματα, αλλά χωρίς σχέδιο.
H μουσική των Echo Train είναι εμπνευσμένη από τη δεκαετία του 1960, με αναφορές στην ψυχεδελική ποπ της δεκαετίας εκείνης. Ποια είναι η σχέση σας και οι επιρροές σας από την δεκαετία αυτή; Γενικά από τι εμπνέεστε; Πείτε μας λίγο πως «δουλεύουν» τα τραγούδια και τις εμφανίσεις τους οι Echo Train;
Ακούμε πολλή μουσική. Από εκεί ξεκινούν όλα. Είναι αλήθεια, όπως προείπα, ότι η μουσική από τη δεκαετία του ‘60 μας έχει επηρεάσει πολύ, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν ακούμε και πολλή ελληνική μουσική. Μέσα από τη μουσική αυτή ξεπηδούν ιδέες. Γράφουμε τραγούδια είτε ξεκινώντας από έναν στίχο είτε παίζοντας στην κιθάρα μια μελωδία. Δεν είναι και πυρηνική φυσική. Τον σημαντικότερο ρόλο σε ένα τραγούδι παίζουν οι λέξεις. Γιατί οι λέξεις πρέπει να έχουν μουσικότητα στο κομμάτι. Στο τελικό στάδιο έρχεται ο Greggy που είναι και παραγωγός και ολοκληρώνεται η ιδέα αυτή με τον πιο όμορφο τρόπο. Όσο για τις εμφανίσεις μας παρόλο που είναι πολυ πρόσφατες, προσπαθούμε να γινόμαστε ολοένα και πιο δημιουργικοί αλλά και να ανανεώνουμε τη μουσική λίστα μας όλο και πιο συχνά. Μέσα από τα live ανακαλύψαμε ότι πάνω στην σκηνή συνεννοούμαστε. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που νιώθω τόσο τυχερή που βρίσκομαι ανάμεσά τους.
Ποια μουσική σκηνή προτιμάτε; Την Αγγλική η την Αμερικάνικη σκηνή; Έχετε «κολλήματα» και μουσικές εμμονές;
Πραγματικά υπάρχει ένα πείραγμα μεταξύ εμού και του Greggy γιατί μου λέει πάντα ότι εσύ είσαι το Αμερικανάκι, ενώ εγώ είμαι της Αγγλικής σκηνής. Επειδή έχω ζήσει κάποια χρόνια στην Αμερική νομίζω ότι ψυχικά τουλάχιστον δεν μπορώ να ξεπεράσω την τραγουδίστρια για παράδειγμα των Jefferson Airplane χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν λατρεύω τη βρωμιά της Αγγλικης σκηνής. Όταν γράφεις μουσική δεν είναι κακό να έχεις κολλήματα γιατί αλλιώς πλατειάζεις. Είμαστε ανοιχτοί σε πολλά είδη μουσικής. Εγώ προσωπικά ακούω τα πάντα, από φλαμένκο μέχρι κλασική μουσική. Αυτό που σίγουρα δεν μπορώ να ακούσω είναι κομμάτια που γράφτηκαν μόνο και μόνο για να γίνουν επιτυχία. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι η επιτυχία είναι κάτι κακό.
Γιατί επιλέξατε να γράφετε τα τραγούδια σας σε αγγλικό στίχο; Είναι μια τάση που ολοένα και περισσότερα γιγαντώνεται και δυναμώνει στην ελληνική μουσική σκηνή.
Nα ξεκινήσω από το τελευταίο. Θεωρώ ότι τα τελευταία χρόνια βγαίνουν εξαιρετικά κομμάτια από εξαιρετικές μπάντες. Το ίντερνετ έχει κάνει πολύ καλή δουλειά σε αυτόν τον τομέα παρόλο που μας σκλαβώνει πολλές φορές, γιατί μας δίνει τη δυνατότητα να ακούμε μεν τα πάντα αλλά κυρίως έχει μόνο αυτά που μας προωθούν. Πιστεύω πολύ σε αυτήν την σκηνή και τους καλλιτέχνες που βγαίνουν τώρα. Όσον αφορά τον αγγλικό στίχο εάν το πάρω τελείως προσωπικά, είναι μια γλώσσα που καταλαβαίνει ο περισσότερος κόσμος. Το θεωρώ πολύ όμορφο να μπορείς να επικοινωνήσεις και να μιλάς μέσω της μουσικής παντού. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η αγγλική γλώσσα λόγω φωνηέντων έχει περισσότερη μελωδικότητα και μεγαλύτερη ευκολία να γράψεις τραγούδια. Όταν ξεκινάς να γράψεις ένα τραγούδι πρέπει να το κάνεις όπως σου βγαίνει. Αν το κάνεις στα αγγλικά, στα γαλλικά ή στα ελληνικά πρέπει να το γράψεις όπως αισθάνεσαι. Δεν μπορείς να το πιέσεις να βγει σε συγκεκριμένη γλώσσα.
Τον Μάρτιο του 2014 υπογράψατε με την Sound of Everything βάζοντας «φωτιά» με το cd-single Fire, που κυκλοφορήσατε. Πότε θα είναι έτοιμο το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ της μπάντας; Πείτε μας πάνω σε τι δουλεύετε αυτόν τον καιρό;
Είμαστε σε πολύ καλό σημείο αυτή τη φορά. Είμαι πολύ ευχαριστημένη με τους στίχους και τη μουσική όπως έχουν ολοκληρωθεί στον δίσκο και αυτό που έχει απομείνει είναι η παραγωγή των κομματιών. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ο δίσκος θα είναι έτοιμος είτε στο τέλος του χρόνου είτε στις αρχές του επόμενου. Τα έντεκα κομμάτια λοιπόν που υπάρχουν σύντομα θα συμπεριληφθούν στον νέο δίσκο, που θα κυκλοφορήσει σε βινύλιο.
Απ’ όσα γνωρίζουμε και διαβάζουμε στις μέχρι σήμερα συνεντεύξεις σας, γνωρίζεστε πού καιρό πριν σχηματιστούν οι Εcho Τrain. Μέσα από τις μεγάλες φιλίες προκύπτουν οι καλύτερες και ωριμότερες συνεργασίες δηλαδή;
Εξαρτάται από το πως χειρίζεσαι τα πράγματα σαν άνθρωπος και πως σκέφτεσαι. Εγώ πάντα πίστευα στη συνεργασία μεταξύ φίλων και ανθρώπων που ζουν πράγματα μαζί. Θεωρώ ότι είναι πιο έντονη τόσο η αγάπη όσο και ο τσακωμός. Πιο έντονη η κόντρα, επομένως πιο έντονο και το αποτέλεσμα. Είναι πιο έντονη η χαρά όταν το τελειώσεις γιατί βλέπεις ότι δεν το έχεις κάνει μόνος σου αλλά το μοιράζεσαι με ανθρώπους που έχετε προσπαθήσει μαζί.
Πως περνάνε τον ελεύθερο χρόνο τους οι Echo Train; Υπάρχουν αγαπημένες συνήθειες και χόμπι;
Ο καθένας κάνει διάφορα. Αυτό που κάνω εγώ κατά κύριο λόγο είναι να διαβάζω πολλά βιβλία. Μου αρέσει να κρατάω τετράδιο, σημειώνοντας αγαπημένες εκφράσεις ή λέξεις που έχω διαβάσει στα βιβλία. Μου αρέσει πολύ να περπατάω. Οταν υπάρχει χρόνος θέλω πολύ να περπατάω στα βουνά αλλά και να… παίρνω τα βουνά συνεχώς. Επίσης ασχολούμαι και με τη ζωγραφική. Στον ελεύθερο χρόνο μου ζωγραφίζω και σκιτσάρω.
Θα θέλαμε να μας πείτε το αγαπημένο σας βιβλίο.
Ο ψαράς και η ψυχή του, είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία του Όσκαρ Ουάιλντ και Το άρωμα του ονείρου του Τομ Ρόμπινς. Το πρώτο είναι το αγαπημένο μου βιβλίο γιατί το είχα διαβάσει πολύ μικρή και το δεύτερο γιατί αγγίζει πολλά από τα πιστεύω μου.
