Ο επιθεωρητής Κουρτ Βαλάντερ πέρασε τη νύχτα στη μπανιέρα. Νερό ζεστό. Νερό κρύο. Εναλλαγή θερμοκρασίας για καλύτερη κυκλοφορία του αίματος. Οι φόνοι απαιτούν καθαρό κεφάλι για τη λύση. Ο αστυνόμος Μάρτιν Μπεκ τον είχε προειδοποιήσει. «Κάτι μας διαφεύγει ». Ποιος άραγε σκοτώνει τους ζητιάνους στα πάρκα της Στοκχόλμης και μάλιστα χωρίς να αφήσει το παραμικρό ίχνος; Ποιος παίζει με το Τμήμα Ανθρωποκτονιών της αστυνομικής διεύθυνσης Στοκχόλμης; Πρόκειται μήπως για έναν κατά συρροή δολοφόνο; Κι εκείνη η επιστολή του επιθεωρητή Ντε Λούκα από την Ιταλία;
Ο Κουρτ βγήκε από τη μπανιέρα, έβαλε ένα ποτήρι ουίσκι χωρίς πάγο και γύρισε στο υγρό στοιχείο. «Το πιο περίεργο απ’ όλα είναι ο διαμελισμός των σωμάτων», σκεφτόταν ο επιθεωρητής Βαλάντερ. « Τα διαμελίζει σα να κάνει επίδειξη της τεχνικής του αρτιότητας». Σα να λέει: «Αυτή είναι μια νέα αισθητική. Αισθητική τρόμου. Θες χέρι; Θα το βρεις κοντά στη λίμνη Μαίλαρεν. Θες πόδι; Τράβα στο Έστερμαλμ. Θες μάτια ή κεφάλι; Πήγαινε στο νησί Κουνγκσχόλμεν».
Μας κατάντησε κινητό παιχνιδάδικο ο τύπος. Άραγε είναι άνδρας; Δεν θα μπορούσε να είναι γυναίκα; Μου θυμίζει τίγρη σε αιθαλομίχλη πάντως.
Ρούφηξε αργά μια γουλιά ουίσκι κι αναπόλησε τη διαπεραστική υγρασία του Λονδίνου. «Καταραμένη Scotland Yard, ούτε εσείς θα βγάζατε άκρη μ’ αυτή την υπόθεση», φώναξε δυνατά ο Κουρτ.
Τον επιθεωρητή Βαλάντερ είχε φιλοξενήσει στο παρελθόν ο άνθρωπος από το Αρχάγγελσκ. Οι φήμες στη γειτονιά ήταν τόσο έντονες ώστε να καταδικάζουν ως τέρας έναν μοναχικό ξένο για έγκλημα που δεν διέπραξε. Καθ’ όλα ευυπόληπτος πολίτης ο άνθρωπος από το Αρχάγγελσκ, Βέλγος στην καταγωγή. Τον κατηγορούσαν ότι είχε διαπράξει τον φόνο των δέκα μικρών νέγρων. Ο Βαλάντερ εργάστηκε ως μυστικός τότε για λογαριασμό της Ιντερπόλ. Του έκαμε τον φίλο κι έμεινε μαζί του για μεγάλο διάστημα, ώσπου να πειστεί ότι δεν ήταν αυτός ο δολοφόνος.
«Πρέπει να μιλήσω με τον Τσάρλι», σκέφτηκε ο Βαλάντερ. Θα σηκωνόταν το πρωί, θα έπινε τον καφέ του στο μπλε σαλόνι, όπως πάντα, θα αποχαιρετούσε το χρυσόψαρο, το καναρίνι και το ιγουάνα, θα πήγαινε στο γραφείο του και θα σχημάτιζε έναν αριθμό τηλεφώνου.
«Τσάρλι Τσαν, ο Κινέζος επιθεωρητής της αστυνομίας της Χονολουλού. Είναι ο μόνος που έχει εμπειρία παρόμοιας υπόθεσης», επαναλάμβανε από μέσα του φωναχτά και κάπως μονότονα ο Βαλάντερ.
Εκείνο το πρωινό, σε αντίθεση με τα χειμωνιάτικα πρωινά, ήταν ζεστό. Ο ήλιος είχε αγκαλιάσει τη Στοκχόλμη, λες και συνωμότησε με τον Τσάρλι για να φέρουν το κλίμα της Χαβάης στην παγωμένη Σουηδία.
-Ξέρω τι ψάχνεις, ακούστηκε ο Τσάρλι στην άλλη γραμμή. Κι ο Ντε Λούκα ξέρει. Γι’ αυτό έστειλε την επιστολή.
Ο Βαλάντερ αιφνιδιάστηκε.
-Τι γνωρίζετε που μου διαφεύγει;
-Οι χώρες που έχουμε παρόμοια ίχνη είναι η Σουηδία, η Ιταλία, η Αγγλία, το Βέλγιο και η Ολλανδία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει εμφανιστεί μόνο εδώ στη Χαβάη.
-Τσάρλι, πώς γίνεται με τόσα ηλεκτρονικά και άλλα μέσα έρευνας και δεν τον βρίσκουμε;
-Τι να σου πω ρε Κουρτ; Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν είναι ένας. Αν και μας προκαλεί εντύπωση, ο ακριβώς όμοιος τρόπος διαμελισμού σε όλες τις χώρες που μόλις σου ανέφερα. Το πιο παράξενο μάλιστα είναι μια δακτυλογραφημένη σε υπολογιστή επιστολή. Σύμφωνα με αυτό το χαρτί σήμερα ημέρα Δευτέρα και ώρα 8 το πρωί «Θα σας αποκαλυφθώ», φαίνεται να λέει. Πρέπει να έφτασε και σε σένα αυτή η επιστολή, Κουρτ.
Ο Κουρτ Βαλάντερ περιεργαζόταν ήδη την επιστολή. Έγραφε για τον επιθεωρητή Βαλάντερ χωρίς ένδειξη προσωπικής γραφής και το μόνο στοιχείο που ξεχώριζε ήταν η σφραγίδα του ελέγχου ότι δεν επρόκειτο για βόμβα.
Ώρα 8 το πρωί. Η οδός Nine Streets στο Άμστερνταμ έχει αποκλειστεί από αστυνομικούς. Στη Στοκχόλμη ολόκληρη η Gamla Stan. Στην Αγγλία το Shamples στο York. Στο Βέλγιο η Galeries Royale Saint – Hubert στις Βρυξέλλες. Η Via dei Condotti στη Ρώμη. Και στη Χαβάη ολόκληρος ο Saddle Road.
Mε τόνους σπέρματος ως σύνθημα σε όλους αυτούς τους τόπους έχει γραφεί:
Ο Κουρτ βγήκε από τη μπανιέρα, έβαλε ένα ποτήρι ουίσκι χωρίς πάγο και γύρισε στο υγρό στοιχείο. «Το πιο περίεργο απ’ όλα είναι ο διαμελισμός των σωμάτων», σκεφτόταν ο επιθεωρητής Βαλάντερ. « Τα διαμελίζει σα να κάνει επίδειξη της τεχνικής του αρτιότητας». Σα να λέει: «Αυτή είναι μια νέα αισθητική. Αισθητική τρόμου. Θες χέρι; Θα το βρεις κοντά στη λίμνη Μαίλαρεν. Θες πόδι; Τράβα στο Έστερμαλμ. Θες μάτια ή κεφάλι; Πήγαινε στο νησί Κουνγκσχόλμεν».
Μας κατάντησε κινητό παιχνιδάδικο ο τύπος. Άραγε είναι άνδρας; Δεν θα μπορούσε να είναι γυναίκα; Μου θυμίζει τίγρη σε αιθαλομίχλη πάντως.
Ρούφηξε αργά μια γουλιά ουίσκι κι αναπόλησε τη διαπεραστική υγρασία του Λονδίνου. «Καταραμένη Scotland Yard, ούτε εσείς θα βγάζατε άκρη μ’ αυτή την υπόθεση», φώναξε δυνατά ο Κουρτ.
Τον επιθεωρητή Βαλάντερ είχε φιλοξενήσει στο παρελθόν ο άνθρωπος από το Αρχάγγελσκ. Οι φήμες στη γειτονιά ήταν τόσο έντονες ώστε να καταδικάζουν ως τέρας έναν μοναχικό ξένο για έγκλημα που δεν διέπραξε. Καθ’ όλα ευυπόληπτος πολίτης ο άνθρωπος από το Αρχάγγελσκ, Βέλγος στην καταγωγή. Τον κατηγορούσαν ότι είχε διαπράξει τον φόνο των δέκα μικρών νέγρων. Ο Βαλάντερ εργάστηκε ως μυστικός τότε για λογαριασμό της Ιντερπόλ. Του έκαμε τον φίλο κι έμεινε μαζί του για μεγάλο διάστημα, ώσπου να πειστεί ότι δεν ήταν αυτός ο δολοφόνος.
«Πρέπει να μιλήσω με τον Τσάρλι», σκέφτηκε ο Βαλάντερ. Θα σηκωνόταν το πρωί, θα έπινε τον καφέ του στο μπλε σαλόνι, όπως πάντα, θα αποχαιρετούσε το χρυσόψαρο, το καναρίνι και το ιγουάνα, θα πήγαινε στο γραφείο του και θα σχημάτιζε έναν αριθμό τηλεφώνου.
«Τσάρλι Τσαν, ο Κινέζος επιθεωρητής της αστυνομίας της Χονολουλού. Είναι ο μόνος που έχει εμπειρία παρόμοιας υπόθεσης», επαναλάμβανε από μέσα του φωναχτά και κάπως μονότονα ο Βαλάντερ.
Εκείνο το πρωινό, σε αντίθεση με τα χειμωνιάτικα πρωινά, ήταν ζεστό. Ο ήλιος είχε αγκαλιάσει τη Στοκχόλμη, λες και συνωμότησε με τον Τσάρλι για να φέρουν το κλίμα της Χαβάης στην παγωμένη Σουηδία.
-Ξέρω τι ψάχνεις, ακούστηκε ο Τσάρλι στην άλλη γραμμή. Κι ο Ντε Λούκα ξέρει. Γι’ αυτό έστειλε την επιστολή.
Ο Βαλάντερ αιφνιδιάστηκε.
-Τι γνωρίζετε που μου διαφεύγει;
-Οι χώρες που έχουμε παρόμοια ίχνη είναι η Σουηδία, η Ιταλία, η Αγγλία, το Βέλγιο και η Ολλανδία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει εμφανιστεί μόνο εδώ στη Χαβάη.
-Τσάρλι, πώς γίνεται με τόσα ηλεκτρονικά και άλλα μέσα έρευνας και δεν τον βρίσκουμε;
-Τι να σου πω ρε Κουρτ; Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν είναι ένας. Αν και μας προκαλεί εντύπωση, ο ακριβώς όμοιος τρόπος διαμελισμού σε όλες τις χώρες που μόλις σου ανέφερα. Το πιο παράξενο μάλιστα είναι μια δακτυλογραφημένη σε υπολογιστή επιστολή. Σύμφωνα με αυτό το χαρτί σήμερα ημέρα Δευτέρα και ώρα 8 το πρωί «Θα σας αποκαλυφθώ», φαίνεται να λέει. Πρέπει να έφτασε και σε σένα αυτή η επιστολή, Κουρτ.
Ο Κουρτ Βαλάντερ περιεργαζόταν ήδη την επιστολή. Έγραφε για τον επιθεωρητή Βαλάντερ χωρίς ένδειξη προσωπικής γραφής και το μόνο στοιχείο που ξεχώριζε ήταν η σφραγίδα του ελέγχου ότι δεν επρόκειτο για βόμβα.
Ώρα 8 το πρωί. Η οδός Nine Streets στο Άμστερνταμ έχει αποκλειστεί από αστυνομικούς. Στη Στοκχόλμη ολόκληρη η Gamla Stan. Στην Αγγλία το Shamples στο York. Στο Βέλγιο η Galeries Royale Saint – Hubert στις Βρυξέλλες. Η Via dei Condotti στη Ρώμη. Και στη Χαβάη ολόκληρος ο Saddle Road.
Mε τόνους σπέρματος ως σύνθημα σε όλους αυτούς τους τόπους έχει γραφεί:
Αφισοκόλληση.
Δεν θα με βρείτε αγαπητοί
Αστυνομικοί επιθεωρητές.
Είμαι ο Λόγος.
Θα έχω την τιμή
Να σας διαμελίσω τελευταίους.
Δεν θα με βρείτε αγαπητοί
Αστυνομικοί επιθεωρητές.
Είμαι ο Λόγος.
Θα έχω την τιμή
Να σας διαμελίσω τελευταίους.
Επίμετρο
Τα προτεινόμενα βιβλία τα οποία δημιούργησαν αυτή την ιστορία – παρουσίαση θεωρώ κατά την προσωπική και ταπεινή μου γνώμη ότι είναι ορισμένα από τα καλύτερα στο σύνολο βιβλία της αστυνομικής λογοτεχνίας και συγκεκριμένα:
-«Το φθινόπωρο» του Κουρτ Βαλάντερ» Χένινγκ Μανκέλ, εκδ. Ψυχογιός
-«Ροζάννα» των Maj Sjowwall & Per Wahloo, εκδ. Γράμματα
-«Η τριλογία του φασισμού» του Carlo Lucarelli, εκδ. Κέδρος.
-«Το κινητό παιχνιδάδικο» του Edmund Crispin, εκδ. Άγρα
-«Ένας τίγρης στην αιθαλομίχλη» της Margery Allingham, εκδ. Άγρα.
-«Ο άνθρωπος από το Αρχάγγελσκ» του George Simenon, εκδ. Άγρα.
-«Δέκα μικροί νέγροι» της Άγκαθα Κρίστι, εκδ. Λυχνάρι.
-«Φόνος στη Χαβάη» του Earl Derr Biggers, εκδ. Ηλέκτρα
