Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 1

Γυναικεία ποίηση του 21ου αιώνα

του Νέστορα Ι. Πουλάκου

μέγας κηπουρός, Ευτυχία Παναγιώτου, σελ. 48, Εκδόσεις Κοινωνία των (δε)κάτων

είμαι ο πόνος που γίνεται πλήγμα σε κάθε λέξη.
τρυπάω τα δόντια ν' αρθρωθώ, συνέχεια ματώνω.
με βία γεννιέμαι, ύπαρξη μου απαγορεύεται.

σφαλίζω το στόμα με δάκρυα που καταπίνω.
μες στη σιωπή μου ανθίζω εντός μου
ποτίζω φαντάσματα σε άδειες καρέκλες.

-μουσικό παιχνίδι ψυχοθεραπείας-

(ενδοφλέβια)

Ποιήματα που εμπεριέχουν μεταφυσικά φαντάσματα, ποτισμένα με την τόλμη της νεότητας. Κήπος υπάρχει, σταδιακά φυτρώνει όμως χάρη στη φροντίδα του κηπουρού του. Στον «μέγα κηπουρό» η νεαρή ποιήτρια Ευτυχία Παναγιώτου ανακατεύει τις λέξεις, σκαλίζοντας συναισθήματα, πιέζοντας τες να μιλήσουν για τον πανικό της ημέρας, το φόβο της απώλειας, την αίσθηση της πτώσης στο κενό («μέχρι που χείλη τεράστια μίλησαν για εγκλήματα στον ποταμό, για πευκοβελόνες θηρίου, για επιθανάτιους χτύπους και θρήνους στη διαπασών, τότε ήταν που αγκάθια χέρια το ξεγύμνωσαν, το ξερίζωσαν το μολυσμένο μανιτάρι το μαινόμενο»).

Ο μόνος τρόπος, μας λέει ο μέγας κηπουρός, είναι η ανάμειξη, η μόνη λύση είναι η αντιπαράθεση, με την κοινωνική πραγματικότητα και με την ποιητική και γλωσσική παράδοση («είμαι ο πόνος που γίνεται πλήγμα σε κάθε λέξη, τρυπάω τα δόντια ν` αρθρωθώ, συνέχεια ματώνω, με βία γεννιέμαι, ύπαρξη μου απαγορεύεται»). Όπως αναφέρει και η ίδια η ποιήτρια «Θα καταστρέψουμε πρώτα τις σάπιες λέξεις, μετά θα εφεύρουμε καινούργιες, δικές μας λέξεις, και σταδιακά θα ορθώσουμε έναν αγέρωχο κήπο ονείρων».

Η Ευτυχία Παναγιώτου γεννήθηκε το 1980 στη Λευκωσία. Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα και λογοτεχνία στο Λονδίνο. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται στην Αθήνα ως επιμελήτρια κειμένων και μεταφράστρια. Ποιήματα της έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά Εντευκτήριο, (δε)κατα, Άνευ, Οδός Πανός και στο ηλεκτρονικό περιοδικό e-Poema. Μετά την έκδοση της πρώτης ποιητικής της συλλογής από τις νεοσύστατες εκδόσεις της Κοινωνίας των (δε)κάτων, αναμένει την κυκλοφορία των μεταφράσεων της σε ποιήματα της Αμερικανίδας Αν Σέξτον.

{Το κείμενο θα δημοσιευτεί στο τεύχος 39 του λογοτεχνικού περιοδικού Μανδραγόρας}

Η εργασία αυτή είναι δυνατή χωρίς σύνδεση, Μαρία Τρανού, σελ. 48, Εκδόσεις Μανδραγόρας

Οι γειτόνισσες μιλάνε δυνατά
για τα θέματα των εξετάσεων.
Μπήκε πια ο Ιούλιος.

Μαζεύω τα απλωμένα
και βλέπω τις άλλες μαρτυρίες
μέσα στο δωμάτιο.
Παριστάνουν
ότι κοιμάται ακόμα κάποιος.

(καλοκαίρι)

Στον ποιητικό λόγο δε χωράνε δεσμεύσεις. Όρια δεν υφίστανται, τα πάντα υπάρχουν, όλα επιτρέπονται. Ο λόγος της Μαρίας Τρανού αντικατοπτρίζει αυτή την οπτική.. Ενθουσιώδης, φρέσκος, γυμνός από καλολογικά στοιχεία, από καλωπισμούς και συμπαθητικές ουρίτσες ("την πρώτη μέρα που πήγε/ κάθισε λίγο/ για να ξεκουραστεί/ τη δεύτερη μέρα/ πρόλαβε και κοίταξε/ κάτι άγνωστους θάμνους/ μερικές κίτρινες μαργαρίτες/ και έμεινε ακίνητη/ ολόκληρα λεπτά"). Οι εικόνες που χρησιμοποιεί η Τρανού είναι καθημερινής φύσεως, ρεαλιστικού ύφους, σχήματος σινεμασκόπ με πρωταγωνιστές ανθρώπους της νέας εποχής, της νέας χιλιετίας που παρατηρούν τον κόσμο γύρω τους, τον σχολιάζουν και ονειρεύονται ("γυναίκα που δεν κοιμάται, καθιστή/ άντρας που κοιμάται, ξαπλωμένος/ η γυναίκα μαζεύει το δωμάτιο/ ο άντρας ροχαλίζει/ η γυναίκα θυμάται μια εκπομπή/ με τον ωτορινολαρυγγολόγο/ σκεπάζει τον άντρα με σεντόνι/ οι βαθμοί είναι τριάντα").

Στην δεύτερη ποιητική συλλογή της (η πρώτη "Ο πίθος της ποίησης") η Μαρία Τρανού παίζει με όρους του διαδικτύου και οι Εκδόσεις Μανδραγόρας επιμελούνται μια καλαίσθητη έκδοση με ένα υπέροχο σχέδιο του Δημήτρη Φωτίου. Εικοσιεννέα ποιήματα χωρισμένα σε τρεις ενότητες παρουσιάζονται φέροντας μέσα τους νέες ποιητικές τάσεις που ψυχαγωγούν τον αναγνώστη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τον ωθούν σε σκέψη και θέση πάνω σε καίρια κοινωνικο-ανθρωπολογικά ζητήματα.

Η νεαρή θεατρική συγγραφέας Μαρία Τρανού ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει αγγλική φιλολογία στη Θεσσαλονίκη και κριτική και πολιτιστική θεωρία στο Κάρντιφ της Ουαλίας. Το 2006 έλαβε το πρώτο βραβείο του ΥΠ.ΠΟ. για το θεατρικό έργο της "Εκεί που φυτρώνουν οι Λιρόμιοι". Το 2007 το Θέατρο του Νέου Κόσμου ανέβασε το έργο της "COWS". Θεατρικά κείμενα και έργα της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά τεχνών.