Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 11

#2 Σπύρος Γραμμένος : "Προσπαθώ πάντα να κάνω τον κόσμο να γελάει"

της Ελισάβετ Φωτοπούλου

Κάντε κλικ εδώ για να ακούσετε το ηχητικό
Ο Σπυρίδωνας Γραμμένος γεννήθηκε το 1980 μια μελαγχολική μέρα, κάτι που επηρέασε μάλλον την περαιτέρω πορεία του. Πήγε σχολείο, στρατό και καθόλου πανεπιστήμιο, κάτι που μάλλον επηρέασε την περαιτέρω πορεία του. Ερωτεύτηκε καμιά 40αρια γκόμενες, που σίγουρα επηρέασαν την περαιτέρω πορεία του. Άμα έχει τις μαύρες του γράφει τραγουδάκια για ανεκπλήρωτους έρωτες και μπαλάντες για την αβεβαιότητα του Χάισενμπεργκ. Στο ενεργητικό του έχει 7 αποτυχημένες προσπάθειες για δίαιτα, 4 προσωπικούς δίσκους (αλλά πολύ προσωπικούς), ένα σουξέ (το 4) και ένα μοτοσακό. Λατρεύει τη σπανακόπιτα της μαμάς του!. Είναι 100 κιλά, οφιούχος, ταιριάζει με τις ψηλές σκορπίνες και τον συνοδεύουν μουσικά οι ρηξικέλευθοι "Meatballmakers".
Ας ξεκινήσουμε με τη μέχρι τώρα καριέρα σου.Εεεε δεν έχω καριέρα! (γελάει) Έχω τέσσερις προσωπικούς δίσκους, έχω γράψει τρεις κασέτες πιο παλιά, που είχα μοιράσει σε κάποιους φίλους -οι οποίες μπορεί να είναι 20 κασέτες και απλά να τα λέω εγώ έτσι.
Τι περιείχαν;
Διάφορα τραγουδάκια τα οποία μπορεί να παίζω ακόμα. Και έκανα κι ένα demo με 100 κομμάτια μόνος στο σπίτι πριν από 2-3 χρόνια και το έδωσα στα live που κάναμε τότε. Κάπως έτσι κατέληξα τώρα τον Αύγουστο να μετακομίσω στην Αθήνα και να αφήσω το κομμωτήριο που δούλευα τα τελευταία 15 χρόνια –αυτό να μην το πούμε στην εφορία γιατί δούλευα παράνομα.
Το πρώτο σου cd;
Το πρώτο μου cd κυκλοφόρησε στις 7 Μαϊου, λέγεται "Λίγο πριν τα τιράντα" και έχει μέσα 13 κομμάτια τα οποία έχω γράψει τα τελευταία 10 χρόνια. Κάποια είναι απαίσια και απαράδεχτα αλλά είναι αγαπημένα μου. Σκέψου ότι όλοι επέμεναν να μην τα βάλω στο cd!
Γιατί αυτή η λατρεία με τις τιράντες;
Μου έκανε δώρο η μάνα μου ένα παντελόνι το 2003 το οποίο μου άρεσε πάρα πολύ αλλά ήταν πολύ φαρδύ και πήγα και πήρα τιράντες.
Γιατί όχι ζώνη;
Δε μου αρέσει η ζώνη, με περιορίζει, μου σφίγγει την κοιλιά μου που θέλω να είναι ελεύθερη. (γελάει) Ε και από τότε μου έφερναν οι φίλοι τιράντες, αγόρασα εγώ κι άλλες και μου έμεινε.

Ακούς τη μουσική σου;
Όχι. Σπάνια την ακούω. Την έχω βαρεθεί. Λέω όλο τα ίδια κ τα ίδια (γελάει)

Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι από το δίσκο;
Δεν ξέρω… Μου αρέσει πάρα πολύ το "Λίγο πριν τα 30" και η "Αλίκη’"ίσως… Δεν ξέρω, δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Μπορώ να ξεχωρίσω ίσως κάποιο που δε μου αρέσει τόσο.

Όπως;
Όχι δε μου αρέσει, δεν μπορώ να πω δε μου αρέσει γιατί τα τραγούδια είναι παιδιά μου. Δεν μπορώ να πω ότι ένα από τα παιδιά μου δε μου αρέσει. Θα μπορούσα όμως να μην έχω σε αυτό το cd το "Δέντρο", που είναι το κομμάτι που κλείνει το δίσκο.

Πολλά κομμάτια σου έχουν ένα πολιτικό/ σατυρικό στίχο…
Όχι πολιτικό! Κοινωνικό/ σατυρικό στίχο. Όταν ξεκινάω να γράψω ένα κομμάτι –συνήθως το βράδυ αργά- είμαι επηρεασμένος από πράγματα που συνέβησαν την ημέρα που πέρασε και γράφω το τραγούδι χωρίς να έχω στο μυαλό μου ότι αυτό θα το ακούσει κάποιος ή θα το δώσω σε κάποιον. Γράφω το τραγούδι για να γράψω κάτι. Δηλαδή έχω πάρα πολλά τραγούδια τα οποία με το που τελειώσουν τα βάζω σε ένα φάκελο που έχω κ το λέω "recycle bin", τα σβήνω, τα σκίζω, τα πετάω, ανάλογα.

Με ποιο κριτήριο διαλέγεις;
Κανένα συγκεκριμένο. Καμιά φορά γράφω ένα κομμάτι κ λέω "Ωραίο αυτό! Θα το βάλω εκεί" ή κάποια τραγούδια τα παίζω σε μερικούς φίλους και μετά τυχαίνει για κάποια να πω ότι αυτά αξίζουν να τα ακούσουν κι άλλοι. Αλλά όταν γράφω το τραγούδι δεν σκέφτομαι τίποτα άλλο από το να πω αυτό που θέλω στο χαρτί. Δηλαδή τα λέω εγώ στο χαρτί. Τώρα αν από το χαρτί θα φτάσει να τα ακούσει κάποιος άλλος… Φλυαρώ τώρα…
Εσύ τι μουσική ακούς αφού δεν ακούς Γραμμένο;

Εμένα μου αρέσουν γενικά τα περιγραφικά τραγούδια. Δηλαδή ο Βασίλης Νικολαϊδης, ο Γιάννης Λογοθέτης, ο Θέμης Ανδρεάδης. Δεν ακούω Πανούση εδώ κ 2-3 χρόνια στο φόβο ότι μπορεί υποσυνείδητα να πάρω κάτι από αυτόν ακόμα και να μου το φορτώσουνε και αυτό! (γελάει) Ο "Θάνατος του κλόουν" του Ιωάννη Εξαρχόπουλου είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια.

Αληθεύει ότι έχετε κάνει μια παρέα εσύ, ο Μουζουράκης, ο Μαραβέγιας, και ο Στεφάνου κ αλληλοστηρίζεστε;
Δεν είμαστε παρέα, δεν τους γουστάρω καν σαν άτομα! (γελάει) Είναι εξαιρετικοί καλλιτέχνες. Δεν ξέρω ποιους να πρωτοπώ τώρα αλλά ο Πάνος Μουζουράκης όπως είπες και η Τζοάνα Ντρίγκο μου αρέσουν πάρα πολύ. Ο Γιώργος ο Μυλωνάς επίσης, που έγραψε κ ένα πολύ ωραίο σιντάκι που κυκλοφόρησε πριν κανένα μήνα, το "Liberta", κ έχει ένα πολύ ωραίο κομμάτι, μια σάλσα, το "Liberta" μέσα, που λέει "βγαίνουν όλοι στο δρόμο και με το χέρι τους ψηλά φωνάζουν Liberta". Αλλά δεν θα φτάσει μάλλον ποτέ το κομμάτι στα αυτιά που πρέπει να φτάσει… Ο Ευριπίδης ο Ζεμενίδης μου αρέσει, έχει πολύ καλό χιούμορ, ο οποίος πιστεύει πως είναι κιθαρίστας και δεν είναι τραγουδοποιός… Αυτά!

Από ξένη μουσική;
Από ξένη μουσική ακούω πολύ σκόρπια πράγματα. Ακούω Metallica, Guns 'n Roses, Megadeath, Nirvana… (γελάει) που έχουμε κάνει μια πολύ καλή παρέα κ αλληλοστηριζόμαστε (γελάει πολύ) Όχι μωρέ, ακούω. Και στην ελληνική αγγλόφωνη σκηνή υπάρχουν πολύ ωραία σχήματα όπως οι Modrec, μια κορυφαία ελληνική μπάντα… Αυτά! Εσύ; Τι μουσική ακούς;

Εγώ ακούω Γραμμένο! Μόνο!

Και η μάνα μου! (γελάμε)

Μια και το ανέφερες, οι δικοί σου πώς το πήραν;
Η μάνα μου μέχρι πριν 3-4 χρόνια μου έλεγε "άσε τις μαλακίες με τη μουσική και γύρνα στο κομμωτήριο για να μπορέσεις να επιβιώσεις" αλλά όταν άρχισε να έρχεται στα live έγινε από τους πιο φανατικούς... φαν! Ο πατέρας μου από την άλλη είναι πιο απόμακρος από τη μουσική μου και απλά έχει ένα καμάρι να λέει "Ο γιος μου είναι τραγουδιστής!" (με προσποιητή φωνή) και νομίζει ότι είμαι τραγουδιστής. Ο αδερφός μου ακούει Γραμμένο πολύ και πάντα μου δίνει συμβουλές. Και η μάνα μου μας δίνει πολλές συμβουλές και κάνει λογοκρισία, γι’αυτό την φωνάζουμε μάνα-ger! (γελάει)
Η υπόλοιπη μπάντα;
Δεν είναι πλέον σταθερή. Αλλά παίζω πάντα με τον Τζίμη Σταρίδα που με ακολουθεί παντού. Εξαιρετικός τρομπονίστας που μέχρι τα 20 ζούσε στην Αυστραλία οπότε του ήταν πολύ δύσκολο να καταλάβει γιατί υπάρχουν άνθρωποι με όπλα και με γκλοπς στο δρόμο.

Έχεις ένα δικό σου τρόπο να κάνεις live : σταματάς, μιλάς, απαγγέλεις, πειράζεις τον κόσμο…

Επειδή όταν ξεκίνησα να παίζω δεν είχα πολύ ωραία φωνή και έπρεπε να κερδίσω με κάτι άλλο τον κόσμο. Έλεγα μαλακίες (γελάει). Κοίταξε, πιστεύω ότι υπάρχει κόσμος που λέει ωραία τραγούδια με ωραίες φωνές αλλά δεν υπάρχει πολύς κόσμος που θα σε κάνει να γελάσεις. Αυτό λείπει νομίζω και έτσι προσπαθώ πάντα να κάνω τον κόσμο να γελάει. Πάντοτε ποιοτικά βέβαια. (γελάει)

Είσαι κουκουλοφόρος;
Εεεεε αυτά που θα πω τώρα μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν οι αρχές εναντίον μου; (γελάει) Λοιπόν, στις πορείες που έχω πάει δε νοιώθω φιλήσυχος πολίτης που πάει και κρατάει απλά το πανό. Αγριεύω και νευριάζω πάρα πολύ. Δυστυχώς ή ευτυχώς –ανάλογα ποιος το διαβάζει και πως θέλει να το πάρει- δεν τα έχω σπάσει ποτέ μου ανεξαρτήτως τι θεωρώ σωστό και τι όχι. Φοράω όμως κουκούλα στις πορείες πολλές φορές…

gramm1.jpgΚαι τιράντες;
Φοράω δερμάτινο μπουφάν. (γελάει) Δεν ξέρω αν είμαι κουκουλοφόρος ρε παιδί μου απλά δεν αντέχω να κατεβαίνω στην πορεία και να βλέπω δημοσίους υπαλλήλους απέναντι να μου κάνουν κωλοδάχτυλο, να με βρίζουν, να φτύνουν προς το μέρος μου ή να λένε "πού είναι ο Αλεξάκης΄" και δεν ανέχομαι σε καμία περίπτωση κάποιος να πληρώνεται για να δέρνει. Γι’αυτό γράφω για τους μπάτσους τόσο πολύ. Δεν το χωράει το μυαλό μου. Δηλαδή να πεις ότι είσαι αντίθετος με το παιδί που κατεβαίνει και φωνάζει στην πορεία γιατί πιστεύεις ότι η παιδεία μας είναι μια χαρά ή ότι τα νέα μέτρα θα μας σώσουνε και θα κατέβω να τον δείρω, θα πω ότι τουλάχιστον το στηρίζεις ιδεολογικά. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένας άνθρωπος πληρώνεται και δέρνει. Πρέπει να έχει σαδιστικά ένστικτα! Εγώ μια φορά που τσακωνόμουν με τον αδερφό μου του έριξα μια σφαλιάρα και ακόμα το σκέφτομαι. Δηλαδή θα δεχόμουν από την άλλη να κατέβαιναν οι "προστάτες της δημοκρατίας" με τα κοντομάνικα και τα πανό τους και να πλακωθούμε! Αν και είμαι κατά των τσακωμών γενικότερα. Ούτε στο Βιετνάμ δεν πήγαιναν έτσι να πολεμήσουν! Τα δακρυγόνα είναι απαγορευμένα ακόμα και σε εμπόλεμη κατάσταση και εμείς τα ρίχνουμε στα παιδιά μας. Άλλο τραγικό αυτό το πράγμα. Έζησα πέρσι μια κατάσταση στις πορείες στα Γιάννενα που έπεσαν τα δακρυγόνα μες στο κέντρο τις πόλης και έβγαιναν από τα Goodys μπαμπάδες και μαμάδες με παιδάκια τριών χρονών με κομμένη την ανάσα. Πέρασε ένα δακρυγόνο ακριβώς πάνω από ένα καροτσάκι που είχε ένα κοριτσάκι δέκα μηνών και ούρλιαζε! Γιατί όλα αυτά τα πράγματα; Είναι τόσο επικίνδυνοι οι φοιτητές που κατεβαίνουν στους δρόμους; Τι μπορεί να κάνουν δηλαδή ώστε να φτάσεις στο σημείο να πυροβολήσεις έστω και στον αέρα και να ρίξεις δακρυγόνα και να κάνεις και να ράνεις; Και ποιος είσαι εσύ στην τελική; Αυτός που παίρνει 700 ευρώ για να δέρνει;
Θέλω να μιλήσουμε για ένα πολύ ρομαντικό κομμάτι σου, το "Xίλιες φωνές". Σου έχει τύχει όντως να ερωτευτείς σε πορεία και να σου τη χαλάσει μπάτσος;

Μου έχει τύχει αυτό που λέει το τραγούδι : Σε μια πορεία αλληλεγγύης να δω μια κοπέλα που με κοίταξε την κοίταξα και αμέσως έγινε το μπάχαλο κ απλά την έχασα… Ο έρωτας είναι παντού μες στη ζωή μας.

Για πες μου για την "Αλίκη στη χώρα των γαμάτων", αυτό το... γαμάτο κομμάτι!
Αυτό είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια! Δηλαδή καμιά φορά νιώθω ότι δεν το χω γράψει εγώ. Το ακούω κ αιλέω "wow! Μπράβο! Ωραίο κομμάτι!" (γελάει) Την "Αλίκη¨" την έγραψα πολύ νευριασμένος για την υπόθεση του Παναγιώτη Κ. με τον οποίο γνωριστήκαμε κιόλας πριν από ένα μήνα και λέει για τα πράσινα σταράκια. Η Αλίκη κατέβηκε από την χώρα των Θαυμάτων στη χώρα των Γαμάτων και την έπεσε να κοιμηθεί σε ένα παγκάκι ένα βράδυ και τη μάζεψαν και της έφαγε γιατί δεν είχε ταυτότητα και χαρτιά. Αλλά είναι η Αλίκη ρε γαμώτο! Να μην αναγνωρίσεις την Αλίκη… Έμεινε σε ένα κελί αλλά τελικά κατέβηκαν για να τη σώσουνε δύο τραπουλόχαρτα και ένας ψηλός λαγός. Ο λαγός φορούσε πράσινα σταράκια και τις έφαγε γι’αυτό το λόγο. Η Αλίκη μετά κατέβηκε στην Αθήνα, στο Σύνταγμα, και άρχισε να μαζεύει φίλους, έστησε μια σκηνή, έκανε απεργία πείνας και φώναζε "Αλληλεγγύη στο λαγό" και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Οι υπόλοιποι ας το ξαναακούσουν πιο πολλές φορές μήπως και καταλάβουν τίποτα…

Αν δεν κάνω λάθος ένα κομμάτι στον καινούργιο σου δίσκο το ερμηνεύει μια κοπέλα…
Ναι, η Γιάννα Μελλά. Μια μεγάλη καλλίτεχνις: χορεύτρια με καλή φωνή, καλή performer και ο "μουνόψειρας" ήταν το ιδανικό κομμάτι να τραγουδήσει γιατί η ψείρα –ενώ είναι αρσενική- έπρεπε να χει αυτή ακριβώς τη φωνή.

Γνωρίζεις την υπόθεση του Μάριου Ζ.;
Ναι, την γνωρίζω. Πολύ καλά.

Γνωρίζεις ότι σε κάθε δράση αλληλεγγύης που γινόταν γι΄αυτό το άτομο έπαιζε ο "κουκουλοφόρος";
Ναι και μου φάνηκε πάρα πολύ ωραίο το ότι έδωσα και εγώ κάτι. Ξέρεις όπως στη χούντα κάποιοι ήταν στο Παρίσι και στέλνανε τραγούδια στη Ελλάδα. (γελάει)

Το cd από πού βγήκε;
Από ένα ανεξάρτητο label, "Ονείρια" λέγεται. Τα labels συνήθως είναι η άλλη λύση από το να πας σε μια μεγάλη δισκογραφική εταιρία αλλά έχουν καταντήσει και αυτά να φτάνουν στα όρια της εσχάτης κερδοσκοπίας και να προσπαθούν όλοι να βγάλουν λεφτά από αυτό.

Πόσο πουλιέται το cd σου;
Η πρόταση που έκανα εγώ στην εταιρία ήταν 4 ευρώ και η δική τους ήταν ένα ποσό… super! (γελάει) Καταλήξαμε να πωλείται στα 8.5 ευρώ. Αυτή είναι η δική μας πρόταση πάντως γιατί το cd μου θα το δίνω στο δισκάδικο 5 ευρώ αλλά το δισκάδικο μπορεί να το πουλάει και 30 ευρώ! Κι εγώ θα κοιτάξω να είναι όσο καλύτερα γίνεται. Δεν ξέρω μωρέ, είναι περίεργα…

Γιατί ο κόσμος να σε ακούσει;
Δεν είπα σε κανένα να με ακούσει! (γελάει) Να με ακούσει για τον ποιητικό μου στίχο και για τον πολύ ωραίο τρόπο που τα λέω, για τη φτηνή παραγωγή του cd και όποιος γουστάρει ας κάτσει να το ακούσει… Ωωωω! (γελάει)

Γενικότερα που μπορεί να σε βρει ο κόσμος;
Εεεε μπορεί να μου στείλει μηνύματα, να δώσω το κινητό μου; (γελάει) Υπάρχει ένα σάιτ στο ίντερνετ http://www.spirosgrammenos.gr μια πολύ καλή επιχείρηση, τώρα σκέφτομαι να του βάλω και διαφημίσεις να βγάζω λεφτά. (γελάει) Πλάκα κάνω! Έχω και εγώ facebook, myspace, twiter… Τι άλλα υπάρχουν; (γελάει) Έχω και τα υπόλοιπα! Έχω και κάτι άλλα που είναι του εξωτερικού για να κάνω διεθνή καριέρα… Μετέφρασαν ένα κομμάτι μου! Έπαιξε ο "Κουκουλοφόρος" σε ένα ντοκιμαντέρ, το "Εξάρχεια ώρα μηδέν" και αυτοί που έκαναν τη μετάφραση έγραψαν "Mom, dad I’m an anarchist!". Μεγάλο λάθος γιατί εγώ δε λέω πουθενά στο κομμάτι τη λέξη αναρχικός αλλά κουκουλοφόρος!