Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 11

Χορεύοντας στο άγριο κύμα - Χρυσάνθη Ιακώβου

Λεπίδα στο φεγγαρόφως
Στου φεγγαριού την ασημί λεπίδα
σταυρός αφοριστικός
μέσα από των στεναγμών τις κουρτίνες,
βαδίσματα επιπόλαια
με θέα το κενό,
μια ποίηση βάλθηκε τάχα
μέσα στις φυλλωσιές να τρυπώσει,
ρομαντικά ειδύλλια
για άλλες εποχές, άλλους τόπους,
η λεπίδα σταθερή
μα από την κόψη της γλίστρησες,
βυθίστηκες στου σκοταδιού το σκοτεινό βυθό.
Σταυρός καταδικαστικός.
*

Στη θάλασσα επάνω

Πόσο επικίνδυνα ακροβάτησα
πάνω από τα πέλαγα των δισταγμών μου,
κι ήταν πάντα το φιλί
εισιτήριο ακριβό
για τα πιο θελκτικά μέρη.
Χορεύοντας στο άγριο κύμα
ξέχασα πίσω να κοιτάξω,
δεν άκουσα τις υποσχέσεις των ύβρεων
που οι άνεμοι έφερναν στ’ αυτιά μου.
Το ταξίδι μου αυτό
είχε της μετάνοιας το ακριβό αντίτιμο,
μέσα σε καράβι χάρτινο
διέσχισα των τολμηρών τις θάλασσες
ψάχνοντας μάταια να βρω
κι εγώ μία φτηνή Ιθάκη.

*

Πρόσωπο σε καθρέφτη τεμαχισμένο

Και καθώς έβαφες τα χείλη σου
κι άπλωνες πάνω τους χρώμα ολοκόκκινο,
στα μάτια σου μέσα πλανιόταν μια μαυρίλα,
όμοια με σκιά θανάτου.
Και σε καλούσε αμετάκλητα η ματιά σου, 
σε έλεγχε κατάφωρα για όσα είχες κάνει,
για όσα έκρυβες τόσο βαθιά εντός σου,
κι ο καθρέφτης σου αντίκριζε το ένοχο σου βλέμμα,
και τότε πήρες να φοβάσαι,
σε τρόμαξε το πρόσωπο σου,
το ίδιο το φρικτό σου προσωπείο,
σε τρόμαξε η άδεια η ψυχή σου,
σε τρόμαξε η μάταιη ζωή σου,
κι απ’ τα ολοκόκκινα χείλη σου
έβγαινε ανατριχιαστικό ουρλιαχτό,
αδιάκοπο, αδυσώπητο,
που ζητούσε να σπάσει τους καθρέφτες.
Μα οι καθρέφτες,
σαν τις ένοχες συνειδήσεις,
δε σπάζουν,
μονάχα υπενθυμίζουν,
μονάχα υπογραμμίζουν
την άδεια που διέγραψες τροχιά.

Η Χρυσάνθη Ιακώβου είναι δημοσιογράφος. Ζει στις Σέρρες.