Το σύμπαν είναι ένα μπαλόνι
που όχι ένα πιτσιρίκι
αλλά ένας Θεός το φουσκώνει
Όχι γιατι έτσι γουστάρει να παίζει
αλλά επειδή ο μικρός του είπε
‘Μπαμπά μου το φουσκώνεις
επειδή δεν μπορώ;’
Το σύμπαν θα ξεφουσκώσει
θα γίνει ένα μικρό μπαλάκι
όπως ήταν παλιά
Αυτό θα γίνει
όταν ο πατέρας
το δώσει στον μικρό
και ο μικρός θα κάνει
ό,τι έκανες και εσύ πιτσιρίκι
Θα σηκώσεις το χέρι ψηλά να το αφήσεις
και αυτό τρέλα και ακανόνιστα
όλο τον αέρα που έχει μέσα
θα τον γυρίσει στη πηγή**
Είναι ένα έλκηθρο
Όχι σε πάγο
Σε αγροτικό άγριο δρόμο
Το έλκηθρο
Το σέρνουν
50 σκυλιά
50 λύκοι
και
50 αγριογούρουνα
Αυτόν που το οδηγεί
τον λένε
Ναζωραίο
**
ΜΕ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΗΣ ΑΚΙΔΑΣ
ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΣΟΥ ΣΕΙΣΜΟΓΡΑΦΟΥ
Βρεθήκαμε
μετά από πολύ καιρό
Στην αρχή παίζαμε
με τις σιωπές
Αρκετά μετά
με ρώτησε κάτι
Ήπια μια γουλιά
και απάντησα
Εκείνη τη στιγμή
ακριβώς
έγινε μια δόνηση
5,7 ρίχτερ
Αυτό το
σεισμό
τον κατάλαβα
μόνο
εγώ
**
Παλιά στα καράβια
σε κάθε λιμάνι
έστελνα πορτρέτο
στην καλή μου
και από άλλο πλανόδιο
να μην ξεχνιόμαστε
Μετά όταν με ’πιασαν
και μπαινόβγαινα,
η καλύτερη φωτογραφία μου
ήταν αυτή της σύλληψης
Να φαίνεται πως ήμουν στα άγρια
Να αποτυπώνεται όλη η αλήθεια
Όχι κάτι άλλο από αυτό στην εικόνα
Τώρα στο τέλος
η προσωπογραφία
το πορτρέτο μου
όταν χρειαστεί
κάπου να μπεί
θα είναι
μια ακτινογραφία
από το κρανίο μου
Ο Σταύρος Καμπάδαης έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Διαπόμπευση (Αλφειός 2004, Vakxikon.gr 2013), Γιατί καθετί που πουλιέται δεν έχει καμία αξία (Ash in Art 2007, Vakxikon.gr 2013), Με την τρίτη παίρνεις το χρίσμα ή καίγεσαι; (Αλεξάνδρεια 2010, Vakxikon.gr 2013), Ανταπόκριση από πλανήτη ψυχή (Vakxikon.gr 2013). Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα.
