Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 17

"Το φεγγάρι του Παρμενίωνα" - Χρήστος Σπύρου

Το φεγγάρι του Παρμενίωνα, Μυθιστόρημα, Χρήστος Σπύρου, Εκδόσεις Τετράγωνο, 2011


Εκείνος ο χειμώνας στη Λέσβο, το κρύο στην στρατιωτική μονάδα και οι παγωμένες καρδιές του Χάρη, του Πάνου και του Λάμπη. Εικόνες, χρώματα και μυρωδιές ανακατεμένες με τις μελωδίες του Μάνου Χατζιδάκι.

Εκείνος ο χειμώνας στη Λέσβο. Ο Τάκης, η Μαντόνα και ο Αλέπης. Φευγαλέες ματιές στο δρόμο με τις λάμιες. Και ο Παρμενίων. Με το φεγγάρι του ολοστρόγγυλο, κατακόκκινο, ματωμένο. Πάνω από τις Μάτσες.

Εκείνος ο χειμώνας στη Λέσβο. Στρατιωτάκια ακούνητα, ακίνητα, αγέλαστα. Με μυρωδιά από πετρέλαιο, φτηνή κολόνια και σπέρμα. Και εκείνο το φεγγάρι του Παρμενιώνα…

Διαβάζοντας το οπισθόφυλλο από το μυθιστόρημα του Χρήστου Σπύρου ο αναγνώστης νομίζει ότι θα διαβάσει ένα ακόμα μυθιστόρημα για το στρατό. Για την δύσκολη θητεία, τον βαρύ χειμώνα στο νησί, τους εξοντωτικούς ρυθμούς, την κούραση, την σεξουαλική στέρηση, την πλήξη… Η ακόμα την απουσία νοήματος, τη συναισθηματική μοναξιά, τα κόμπλεξ των ανωτέρων, την ψυχολογική πιέση…

Και η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο μυθιστόρημα περιγράφει όλες αυτές τις καταστάσεις και τα συναισθήματα που δημιουργούν. Αυτό όμως που κατά την άποψή μου το κάνει διαφορετικό από αυτού του τύπου τα μυθιστορήματα είναι ότι εστιάζει όχι τόσο στις συνθήκες που επικρατούν κατά τη διάρκεια μιας θητείας , αλλά στα διαφορετικά «φίλτρα» που χρησιμοποιεί ο καθένας από εμάς για να αντιμετωπίσει μία δύσκολη και πολλές φορές παράλογη κατάσταση όπως η στρατιωτική θητεία.

Στα πρόσωπα των ηρώων του βιβλίου πολλοί από εμάς θα βρουν στοιχεία του εαυτού τους. Ο Λάμπης που προσπαθώντας να κάνει την προσωπική του υπέρβαση θα καταλήξει στο να μην μπορεί να τη διαχειριστεί, ο Πάνος με τους εσωτερικούς τους δαίμονες να τον στοιχείωνουν και τέλος ο αφηγητής ο οποίος θα προσπαθήσει να «πιαστεί» από τις αναμνήσεις του και τον έρωτα για να διατηρήσει τις εσωτερικές του ισορροπίες και να αντέξει. Και ανάμεσα σε αυτούς πόρνες, συναισθηματικά ναυαγισμένοι ομοφυλόφιλοι και οι αμέμπτου ηθικής πολίτες γύρω από αυτούς.

Στην απέναντι όχθη μια ομάδα ανθρώπων που αντιμετωπίζουν καθημερινά τις προσωπικές τους ανασφάλειες με την ανάγκη τους να επιβάλλονται συνεχώς στους άλλους και να τους υποτιμούν, όπως ο λοχίας ή ο διοικητής. Γιατί εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει ο στρατός…

Αλεξία Νταμπίκη