Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 25

Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι του Όσκαρ Ουάιλντ

Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι, μυθιστόρημα, Όσκαρ Ουάιλντ, μτφρ. Δώρα Στυλιανίδου, Εκδόσεις Εκάτη 2013

 

Συνήθως, όταν επανεκδίδεται ένα βιβλίο, που η αξία του και η διαχρονικότητά του το έχουν καταστήσει κλασσικό, σημαίνει πως είτε οι παλιότερες εκδόσεις έχουν εξαντληθεί, είτε η νέα έκδοση έχει κάτι καινούργιο να μας δώσει.

Στη δεύτερη αφορμή εντάσσεται και η νέα έκδοση του κλασσικού μυθιστορήματος του Όσκαρ Ουάιλντ Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εκάτη.

Δεν θα επιχειρήσουμε εδώ να κρίνουμε το μυθιστόρημα του Ουάιλντ γιατί ήδη έχει γίνει αυτό από πολλούς και ικανούς μελετητές και επειδή, η κριτική για ένα τέτοιο έργο ξεπερνά κατά πολύ τα όρια μιας σύντομης παρουσίασης. Θα προσπαθήσουμε να δούμε τι μας δίνει αυτή η νέα έκδοση και γιατί αξίζει να τη διαβάσουμε ακόμα και αν έχουμε ήδη διαβάσει κάποια παλιότερη.

Το βιβλίο ξεκινάει με δυο εισαγωγές: Τη Γενική Εισαγωγή και τη Εισαγωγή στο κείμενο, που είναι από μόνες τους δύο σύντομες μελέτες, η πρώτη για τη Βικτωριανή εποχή και όλες τις περιπέτειες, που πέρασε ο Όσκαρ Ουάιλντ από τότε, όπου έστειλε για πρώτη φορά το δακτυλογραφημένο κείμενο του μυθιστορήματος στο περιοδικό του Λίπινκοτ, ενώ η δεύτερη αναφέρεται στις περικοπές, που έγιναν από τον επιμελητή του περιοδικού και από τον ίδιο τον Ουάιλντ, ώστε να αποφευχθούν δυσμενείς αντιδράσεις.

Στη συνέχεια έχουμε την παράθεση του κειμένου, όπως ακριβώς το έστειλε ο Όσκαρ Ουάιλντ στο περιοδικό του Λίπινκοτ, χωρίς περικοπές και με έναν πλούτο από σχόλια, και εδώ θα πρέπει να συγχαρούμε τη Δώρα Στυλιανίδου για τη γλαφυρή της μετάφραση, αλλά και τον επιμελητή Νίκολας Φράνκελ για τα σχόλια, που απαιτούν ενδελεχή και εμπεριστατωμένη έρευνα, η οποία αποδεικνύεται και από την πλούσια βιβλιογραφία, που υπάρχει στο τέλος του βιβλίου.

Το έργο κλείνει με παράθεση των κυριότερων σημείων, που αφαιρέθηκαν από το δακτυλογραφημένο κείμενο, ενώ ακολουθεί και ο Πρόλογος για την έκδοση του 1891, που γράφτηκε αφού είχαν γίνει οι περικοπές και αποτελεί ένα μανιφέστο του Όσκαρ Ουάιλντ για την τέχνη.

Κλείνοντας, αυτή τη σύντομη παρουσίαση δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε με τον David Leavitt, που αναφέρει ότι η εισαγωγή και τα σχόλια του έργου: «Είναι το είδος της μελέτης που μας υπενθυμίζει γιατί χρειάζονται τέτοιες μελέτες».

Θεοχάρης Παπαδόπουλος