Αν είσαι από αυτούς που έχουν βάλει ήδη τους εαυτούς τους στη διαδικασία του ’’ερωτευθείν’’ τότε σίγουρα μέσα από τις σελίδες του πρώτου μυθιστορήματος του Έκτορα Δέλτα θα αναβιώσουν γνώριμες και οικείες καταστάσεις που λίγο πολύ θα νομίζεις ότι έχεις ζήσει. Αν πάλι είσαι από τους απέναντι, από αυτούς δηλαδή που δεν τους τα έχει φέρει έτσι η μοίρα ακόμα, ώστε να συναντηθούν με τον φτερωτό θεό, τότε είναι μια καλή ευκαιρία να πάρεις μια γερή δόση.
Εκείνος (Γιάννης), να καλύπτει διευθυντικό πόστο σε ραδιοφωνικό σταθμό και να αγαπά πολύ αυτό το οποίο κάνει και εκείνη (Νεφέλη) να υποδύεται συχνά πυκνά διάφορους χαρακτήρες επιβεβαιώνοντας το υποκριτικό της ταλέντο. Η συνάντησή τους τυχαία. Όπως τόσα και τόσα γεγονότα που γίνονται στο σύμπαν. Ας είναι καλά αυτό που αποκαλούμε τάιμινγκ ή σύμπτωση ή και ‘γω δε ξέρω τι άλλο. Και άραγε πως να αντιμετωπίζεται εκείνο το χρονικό διάστημα που γεννιέται από το πρώτο ’’γεια σου’’ μέχρι την πρώτη συνάντηση, το πρώτο φιλί, το πρώτο έρωτα. Και κάπως έτσι, όπως συνηθίζεται να λέγεται, για τον Γιάννη και τη Νεφέλη ξεκίνησε το δικό τους παραμύθι. Ζώντας ο ένας για τον άλλον και όχι για τους εαυτούς τους, γέμισαν στιγμές. Έντονες. Πολλές. Θαρρείς και δεν θα υπήρχε και αύριο σε αυτό που δημιουργήθηκε. Πως όλα θα ’’πρέπει’’ να τα κάνουν τώρα. Και πρέπει να τα κάνουν σωστά. Γιατί αυτό είναι το κυριότερο. Να είσαι αληθινός, αυθεντικός, να μη φοβηθείς, και να αποτινάξεις οποιεσδήποτε εγωιστικές συμπεριφορές και νοοτροπίες. Διαφορετικά αργά ή γρήγορα χάνεις.
Μια σύγχρονη σχέση σε μια σύγχρονη μεγαλούπολη λοιπόν. Και μάλιστα σε μια άσχημη μεγαλούπολη όπως κατά γενική ομολογία ισχύει. Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα; Βλέποντας τις συμπεριφορές και τις εσωτερικές στιγμές του ζευγαριού, αντιλαμβανόμαστε ενστικτωδώς πως μεταλλάσσεται στα μάτια τους μια εικόνα από όμορφη σε άσχημη και τι σε τελική ανάλυση θεωρείται ειδυλλιακό. Και από εικόνες το συγκεκριμένο μυθιστόρημα άλλο τίποτα.
Είναι τέτοια η εναλλαγή των εικόνων και η ταχύτητα που διαδέχεται η μια την άλλη που σε πολλές των περιπτώσεων σε παρασέρνει, ενώ αβίαστα σου δημιουργεί τη αίσθηση, λειτουργώντας ενίοτε και με κατασκοπευτική ιδιότητα, πως είσαι σε κάποια γωνία και παρακολουθείς την εξέλιξη των πραγμάτων ή βρίσκεσαι σε κάποιο παρακείμενο παγκάκι και άθελα σου ακούς τις στιχομυθίες να δίνουν και να παίρνουν. Και όλα αυτά με την έξυπνη μουσική επένδυση του συγγραφέα σε διάσπαρτες στιγμές τις ιστορίας δίνοντας άλλη νότα στο μυθιστόρημα.
Γιατί και συ που θα διαβάσεις το βιβλίο και κάτσεις να το καλοσκεφτείς, οι στιγμές που θέλουμε να ξοδέψουμε είτε με τον εαυτό μας, είτε με τον σύντροφό μας, είτε με τον οποιονδήποτε επιλέξουμε εμείς ευχάριστες ή δυσάρεστες κάπου στην ατμόσφαιρα αιωρούνται μουσικές νότες με γεύση αλκοόλ που προσπαθούν να ελευθερωθούν μέσα από τους καπνούς ενός στριφτού τσιγάρου.
