Κλειδιά
Στην πρωινή διαδρομή
αναζητώντας
τα χαμένα μου κλειδιά
βρήκα
υπολείμματα μιας σπάνιας ευαισθησίας μου.
Αλήθειες πορφυρές κι άλλες τενεκεδένιες.
Σπαράγματα από προτομές Πρωθυπουργών των Νεωτέρων χρόνων.
Εφημερίδες κίτρινων ανέμων.
Κάτι ρετάλια αμπέχονα των επαναστατών.
Τσαλακωμένες (προφανώς από το Θεό) αιτήσεις παροχής αιωνιότητας.
Κι ένα λουλούδι μαύρο αταξινόμητο.
Μα όχι τα κλειδιά.
Κι έκτοτε άστεγος.
Και πότε άγιος
πότε φονιάς!
Προσευχές
-Που παν΄οι προσευχές μας;
-Πάνε στα όρη στα βουνά
και στ’ άκαρπα τα δέντρα.
-Που πάνε οι ευχές μας;
-Σε πόρτες μ' αλουμίνια
κι απύθμενα πηγάδια.
-Που πάνε οι βρισιές μας;
-Γυρίζουν μεσ ΄το σώμα μας
κι όλους μας δείχνουν νάνους.
Πουλιά
Να μιλήσουμε κάποτε
για τη αδιαφορία των πουλιών.
Για τον κυνισμό τους.
Το πόσο θεώνται
τους τραυματίες πολέμου.
Τα δυστυχούντα πλήθη των μεγαλουπόλεων.
Τα κλαίοντα παιδιά των συσσιτίων.
Τους τυφλούς γέροντες των επαρχιών.
Να μιλήσουμε κάποτε.
Για την αναλγησία τους.
Και, ως πρώτο βήμα:
Ας σταματήσουν οι τετριμμένες των στιχουργών υμνολογίες!
Κι ας εξαχθούν απ’ τα τραγούδια!
Εν τελευταία αναλύσει,
ας γίνεται επιλεκτική αναφορά!
Χωροθεσίες
Εις τας αγροτικάς περιοχάς
ευδοκιμούν παντοειδείς Θεοί.
Εν αντιθέσει προς τα πόλεις
όπου το επικρατούν θρήσκευμα
η βαριά βιομηχανία.
Εις τας αγροτικάς περιοχάς, κυρίως,
αναπτύσσονται οι φθόνοι.
Εν αντιθέσει με τας μεγαλουπόλεις
όπου εμφιλοχωρεί η σιδηρά ουδετερότης!
Ο Κώστας Μαρδάς έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Αθήνα με θολό ποτάμι (εκδόσεις Άγκυρα 2009). Στο παρελθόν έχει εκδώσει αρκετά βιβλία για την πολιτική και την Ιστορία (από τις εκδόσεις Λιβάνης, Καστανιώτης, Κάκτος, Στάχυ, Το Ποντίκι κ.ά.). Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα.
