Αλέξιος Μάινας
Ναυαρίνου
Πόλη σαν ψέμα
εκδρομή
γέλια και χαρά
στη Ναυαρίνου ένα-δυό
η τάξη μου όλη
–πίσω η θάλασσα
υγρή ως έξω
η άμμος απ’ το κύμα–
κοιτάζω τη θολή φωτογραφία
ποια από εκείνα τα
παιδάκια του εξήντα
άραγε έχουν βγει
απ’ τη σειρά
**
Φίλοι μου ας πετάξατε
Φίλοι μου ας πετάξατε
στα σύρματα
ας κάθεστε πουλιά
χνούδια στο μπαλκόνι
με άλλα μάτια
ας με κοιτάτε πια
μέσα μου σας κρατάω ζεστούς
το χάραμα όπως
πάνω στο παιδί μας
ρίχνουμε τρυφερά ένα σεντόνι
**
Δεν βλέπει
Αφήνει ακόμη
μέσα απ’ τα μπατζάκια μάκρος
μήπως ψηλώσω
στα πενήντα μου
μήπως πετάξω μπόι
στριφώνει
μια ανάμνηση
δεν βλέπει
πόντο τον πόντο
ο χρόνος πώς με τρώει
**
Ακίνητα βουβά
Ακίνητα
βουβά
τα δυό του πόδια
τις τρίπλες ξεμαθαίνουν
τις μπαλιές
αλάνες ξεθωριάζουν και στενά
σαν πάνω στο μπαμπάκι
τα ιώδια
**
Ο Γιάννης Τζανετάκης ζει κι εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές: Μούμιες στην Πανσέληνο (Αθήνα 1978), Απανθράκωση (Αθήνα 1983), Όσο ακούω σε χρώμα (Πλέθρον 1985), Τα ζώα της Κυριακής (Το Δέντρο 1988, β' έκδοση Καστανιώτης 1996), Με φώτα ερήμου (Καστανιώτης 1992, β’ έκδοση Γαβριηλίδης 2002), Ονείρου έρως (Καστανιώτης 1995, β’ έκδοση 1999), Στο νήπιο με στυλό (Καστανιώτης 1998), Βίος βαθύς (Κέδρος 2004).
