των Νέστορα Πουλάκου & Νίκου Μπίνου
Ας το πούμε; Θα το πούμε : «Χαμογελάτε, κάντε τους άλλους να ανησυχούν». Και, αλήθεια, πόσο διαφορετικά θα μπορούσε να μας υποδεχθεί εκείνο το απόγευμα στον Κεραμεικό, ο μουσικός και ηθοποιός Νίκος Σουλιώτης; Ένας άνθρωπος που σε κερδίζει με τη θετική του αύρα και το μόνιμα σχηματισμένο χαμόγελό του. Μια πολυτάλαντη -ως επί το πλείστον μουσική- περσόνα, μας εκμυστηρεύθηκε την αρχή του δικού του ταξιδιού, με αφετηρία κάπου εκεί στα προεφηβικά του χρόνια, όπου προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει, ως άλλος Τζιμ Μόρρισον, τις δικές του πύλες της ενόρασης, θέλησε να προβάλλει μέσω πάντα της μουσικής, την αντίθεση και την αμφισβήτηση του σε κάθε μορφής κατεστημένο, όπως και να ταξιδέψει γνωρίζοντας το μουσικό μωσαϊκό και άλλων λαών. Φυσικά οι ανησυχίες του δε εξαντλήθηκαν μόνο στη μουσική. Αναζητώντας μια εσωτερική ανάπτυξη, ασχολήθηκε με διάφορα είδη διαλογισμού, κινήσεις Γκουρτζίεφ, στροβίλισμα, ταοϊστικές ασκήσεις κ.ά. Ενώ τα τελευταία χρόνια παρακολουθεί μαθήματα παιδαγωγικής Waldorf. Σας τον αποκαλύπτουμε σε μια συνέντευξη-ποταμός με περισσότερες εξομολογήσεις.
Μας εξέπληξες με την ερμηνεία σου στην παράσταση «Αληθινή ιστορία…Ταξίδι για άλλη στεριά».
Και να φανταστείτε ότι ήταν η πρώτη ουσιαστική φορά που κρατούσα ρόλο στο θέατρο. Προηγουμένως είχα παίξει κομπάρσος και μουσικός σε διάφορες παραστάσεις. Η κυριότερη, ίσως, εμπειρία μου ήταν με την ομάδα Μορφές Έκφρασης. Πριν πέντε χρόνια, είχε ανέβει η μουσικοχορευτική παράσταση Μουσικές του Κόσμου, σε σκηνοθεσία Θωμά Κινδύνη, με την οποία είχαμε γυρίσει όλη την Ελλάδα.
Και η συνεργασία σου με τη Lamia Bedioui, που μοιάζει δεμένη και άρτια ολοκληρωμένη;
Κοντά στα 8 χρόνια γνωριζόμαστε με τη Lamia. Η αρχή έγινε με το συγκρότημα Lamia Bedioui & Al Harissa, όπου και συμμετείχα. Κάναμε παραστάσεις στην Αθήνα, την επαρχία, πήγαμε στη Σικελία, βέβαια κάποια στιγμή το σχήμα διαλύθηκε, αλλά με την Lamia συνεχίζουμε να συνεργαζόμαστε σε διάφορα σχήματα.
[Νέο : H Lamia Bedioui θα παρουσιάσει ένα πρόγραμμα με Τραγούδια της Μεσογείου στις 31 Μαρτίου, 7 και 14 Απριλίου στην Αυλαία στον Κεραμεικό. Μαζί της στο ούτι και φωνή ο Γιώργος Βουρνάς, στα κρουστά ο Νίκος Σουλιώτης και στα πνευστά ο Πάνος Λαμπρόπουλος και στο κανονάκι η Λουκία Κωνσταντάτου].
Το έχουμε απορία από την παράσταση του Cabaret Voltaire. Τι όργανα και πόσα ακριβώς παίζεις;
Ακριβώς δεν μπορώ να πω, γιατί δεν τα έχω βάλει κάτω να τα μετρήσω. Κοιτάξτε, βασικά παίζω τουμπερλέκι, μπεντίρ, νταούλι, ηπειρώτικο ντέφι, μπόγκος, κορεάτικο τύμπανο, και πολλά άλλα «ψιλά» όργανα όπως τα κλαβέα και οι βραζιλιάνικες κουδούνες. Τα βασικά είναι περί τα δέκα, αν μπορώ να θυμηθώ.
Και με τι όργανα πρώτο-ασχολήθηκες;
Κρουστά παίζω από το 1997. Προηγουμένως, βέβαια, έπαιζα κιθάρα και ντραμς. Ξέρετε, ως έφηβος και νέος ασχολήθηκα αρχικά με τις μπαλάντες και μετά με τη ροκ μουσική.
Δηλαδή, οι επιρροές σου ήταν…
Ο μεγάλος αδερφός μου. Μεγαλώσαμε και ζήσαμε στο Γαλάτσι. Όλα τα αδέρφια, ήμασταν συνολικά τέσσερις, ακούγαμε ξένο ροκ φανατικά, παίζαμε κιθάρα και ντραμς. Αυτόν που λάτρευα να ακούω ήταν τον Τζιμ Μόρισον και, φυσικά, τους Doors. Αργότερα, προς το τέλος της δεκαετίας του 1980 κολλήσαμε με τους Cure. Βέβαια, τραγουδιστής κατέληξα μόνο εγώ. Οι υπόλοιποι έγιναν κομπιουτεράδες.
Και μετά την ροκ την άφησες πίσω.
Παιδιά, απλώς εξελίχθηκα. Έζησα την ροκ, ειδικώς εκείνη την εποχή ο τρόπος ζωής της ροκ ήταν και επικίνδυνος με τα ναρκωτικά και όλα αυτά. Οι ουσίες, που κυριάρχησαν στη ροκ, σε έβαζαν σε έναν κόσμο «κάπου παραπέρα», τον οποίο και θέλεις να δεις. Βέβαια, εγώ μιλάω απλώς για χασίς, όχι για πιο σκληρά πράγματα. Όμως, μετά δεν χρειάζονται όλα αυτά τα δεκανίκια. Προχωράς και εξελίσσεσαι, δεν τις έχεις ανάγκη τις ουσίες.
Και η συνέχεια της μουσικής σου, πως διαμορφώθηκε;
Μετά τον στρατό, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, αποφάσισα τα νεύρα μου να τα διοχετεύσω στα ντραμς. Έμαθα από μόνος σου, αυτοδίδακτος που λένε. Είχα κάνει στούντιο το υπόγειο του μαγαζιού των γονιών μου, και εκεί τα έδινα όλα. Μετά μπήκα στο συγκρότημα Vise Versa, και παίζαμε για τρία χρόνια σε Αθήνα και επαρχία. Η μεγάλη αλλαγή ήρθε στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Τότε ήταν που αποφάσισα ότι ο κύκλος της ροκ έκλεισε για μένα, έκοψα το τσιγάρο και το αλκοόλ, άλλαξα όλη μου τη ζωή. Αποφάσισα να μάθω περισσότερο τον εαυτό μου, να κάνω ασκήσεις εσωτερικές για την ψυχή μου, να ακολουθήσω άλλα μονοπάτια, να κάνω κάτι διαφορετικό.
Άρα μιλάμε για μια αλλαγή ζωής, που έφερε και την αλλαγή στη μουσική.
Ναι, ακριβώς. Ήθελα να αλλάξω ότι έκανα μέχρι τότε. Ουσιαστικά, διαφοροποίησα τον τρόπο που ζούσα. Αναμείχθηκα με τις ανατολίτικες τεχνικές ασκήσεων και με ομάδες, που μαθαίνεις και ερευνάς τον εαυτό σου, και κινείσαι σε μονοπάτια πνευματικής και ψυχικής ανάπτυξης και αναζήτησης. Όλα αυτά, λοιπόν, με επηρέασαν στο να διαμορφώσω και τη μουσική μου αναλόγως.
Και οι μουσικές επιρροές σου σε αυτή τη νέα σου ζωή;
Όταν πρωτάκουσα στον Στάβλο στο Θησείο τον Ομάρ Φαρούκ Τεκμπιλέκ, αποφάσισα ότι θέλω να μάθω κρουστά. Με επηρέασε πολύ αυτός ο πολύ σημαντικός Τούρκος μουσικός και σούφι. Αμέσως, θέλησα να μπω βαθιά μες στην έθνικ μουσική, έμαθα τουμπερλέκι και φυσικά κι άλλα κρουστά.
Πάντως, σε ενδιαφέρει πολύ και η παιδαγωγική πέρα από τη μουσική.
Από πάντα, ναι. Μου αρέσει να ασχολούμαι με την παιδαγωγική, άλλωστε κάποτε μου είχαν πει «ότι είμαι γεννημένος για να είμαι παιδαγωγός». Διδάσκω μουσικά όργανα από χρόνια, και ιδιωτικά και σε ωδεία. Τελευταία, μαθαίνω τη μέθοδο Waldorf, την οποία και προσπαθώ να εφαρμόζω όσο καλύτερα μπορώ και στα μαθήματα που κάνω.
[Περισσότερες πληροφορίες για τη μέθοδο Waldorf, ανατρέξτε εδώ].
Ο Νίκος Σουλιώτης εργάζεται ως μουσικός κρουστών και ως δάσκαλος ρυθμολογίας και κρουστών από τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Η μουσικο-παιδαγωγική μέθοδος που ακολουθεί στη διδασκαλία του στηρίζεται στην πολυχρονη εμπειρία του και αντλεί στοιχεία από την παιδαγωγική Waldorf του R. Steiner. Η καριέρα του ως μουσικός κρουστών ξεκίνησε με την ιδιότητα του ντράμερ στο συγκρότημα Vice Versa. Από το έτος 1995 μελετάει την ελληνική παραδοσιακή και λαϊκή ρυθμολογία και ασχολείται πλέον επαγγελματικά ως μουσικός και ως δάσκαλος με τα ελληνικά παραδοσιακά κρουστά. Κατά την περίοδο 1999-2005 παρακολούθησε σεμιναριακούς κύκλους μαθημάτων : α) βραζιλιάνικων κρουστών στο Παρίσι στη σχολή Tempo του Ravy Magnifigue, β) ινδικών κρουστών με τον Λευτέρη Μητρόπουλο, γ) τούρκικων και αραβικών κρουστών με τον Omar Faruk Tekbilek, δ) αφρικάνικων κρουστών με τον Cheikh M’ Boup, ε) μεσογειακής ρυθμολογίας και κρουστών με τον Glen Velez και στ) βαλκανικής ρυθμολογίας και κρουστών με τον Okay Temiz. Τέλος, έχει λάβει μαθήματα βυζαντινής και παραδοσιακής μουσικής, καθώς και παραδοσιακών ελληνικών χορών στις σχολές του Σίμωνος Καρρά και του Τάσου Φωτόπουλου. Έχει σημαντικές συνεργασίες με Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες όπως οι : Χρόνης Αηδονίδης, Χρόνης Αμανατίδης, Soli Barki, Lamia Bedioui, Γιώτα Βέη, Ανδρέας Κατσιγιάννης, Χρυσόστομος Μητροπάνος, Dragan Milenkovic, Μιχάλης Νικολούδης, Νίκος Τουλιάτος, Ηρακλής Τριανταφυλλίδης. Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 λαμβάνει μέρος σε μουσικές παρουσιάσεις γνωστών πολιτισμικών φορέων (Όμιλος Ελληνικών Τεχνών, Ίδρυμα Ζήση), μουσικοθεατρικών παραστάσεων (Μορφές Έκφρασης, Θέατρο Σκιών Ιάσονα Μελισσηνού, Ομάδα Δρυς, Ομάδα παιδικού θεάτρου Φλόγα, Ομάδα Όνειρο), καθώς και κουκλοθέατρου με συνοδεία παραμυθιού (Πηνελόπη Μητσακάκη, Paul Kichilov). Η δισκογραφική του παρουσία ως μουσικός κρουστών είναι: α) με τους Vice Versa”, β) στα «Λαμπρόγιορτα», παραγωγή του Ομίλου Ελληνικών Τεχνών και γ) «Τραγουδώντας για το Πελίτι», παραγωγή της Εναλλακτικής Κοινότητας Πελίτι. Η συνεργασία του με το Ερευνητικό Κέντρο Ελληνικού Τραγουδήματος ξεκινάει το 2011. Είναι υπεύθυνος για τη ρυθμολογική κατάρτιση των μελών του ΕΡ.Κ.Ε.Τ., αλλά και τη διδασκαλία ελληνικών παραδοσιακών κρουστών (τουμπελέκι, ηπειρώτικο ντέφι, νταϊρέδες, νταούλι, τουμπάκι, κουτάλια, ζήλια, ποτηράκια κ.α.).
Σημ. (α) Το ηχητικό που ακούτε είναι η Ροδαυγή, σε μουσική και φωνή του Νίκου Σουλιώτη, από το cd «Τραγουδώντας για το Πελίτι», (β) Στις φωτογραφίες 2 & 3 είναι οι Νίκος Σουλιώτης και Νίκος Μπίνος (του Ν. Πουλάκου), (γ) Στη φωτογραφία 4 είναι οι Νίκος Σουλιώτης και Νέστορας Πουλάκος (του Ν. Μπίνου).
