Σώματα
Με της αυγής το όμμα
γενναία, πάλλευκη, μυροβόλα,
όμοια με αχτίδα
γάλα δίνεις στον χρόνο
παιδί που ακινητεί
να θαυμάσει την Ομορφιά.
Τις γέφυρες τις διασχίζεις σαν τερτσίνες
στάζει λεμόνι ο Κοσμοσείστης
θερμαίνεις τα αρμυρίκια
λόφους από χασμωδίες ανεβαίνεις
δροσίζεις τον μέσα ήλιο
όπως δροσίζει τη ρώγα το φιλί
γλώσσα των πρώτων ανθρώπων
που ζωγραφίζουν κολυμβητές σε πέτρες
κατακλυσμός σωμάτων
γίνομαι κιβωτός
στα χέρια που δεν έχεις
ή που δεν θα είναι ποτέ αρκετά
να αγκαλιάσουν την δικαιοσύνη των νεκρών.
Στα νύχια πατρίδα ο έρωτας και η μνήμη.
Αναταράξεις
στην Κατερίνα
Αέρας κενό ενσωματώνει φυσαλίδες
στο φόρεμα του χρόνου.
Κανένα ένδυμα δεν είναι αρκετό
να θρέψει την ετερότητα
του μαύρου και του λευκού στα μάτια.
Δυο όμορφα ποιήματα τα μάτια σου
ο ήχος τους στρέφεται καταπάνω μου
σαν εκκρεμές εξορισμένης τραγωδίας
άγνοια της αγάπης
ή σαν εκείνο το φίδι, σαΐτα,
στο χωριό όπου πρωτομάτωσες
τα γόνατα στη λάσπη.
Έκαμε κρύο, έτρωγες κάθε μέρα κρέας,
ξύλα πολλά, σκορπιοί τσουβάλι,
ακόμη και μες το παντελόνι.
Δυο όμορφα ποιήματα τα μάτια σου
γλείφουν όλο το δηλητήριο
κι ο γκρεμός μέσα μου μεγαλώνει.
Ύμνος στη Γυναίκα
Χιόνι στα βλέφαρα της Κυθέρειας
ίχνος στα νώτα τ’ ουρανού
καταπίνει ακροστιχίδες
αστραπιαία η κραυγή
επικάθεται σαν μαρμαρυγή
σε παλάμη που συγκρατεί
το εφήμερο ή το μάταιο.
Σε έστρεψα και σε έπλεξα
κι η ακτίνα μέσα σε αρχικά γράμματα
ξεχύθηκε από τα Τάρταρα να
νανουρίσει χίμαιρες και εφιάλτες.
Ποταμοί φωτιάς οι λέξεις.
Πέραν της σιωπής
ο τίτλος «Ιέρεια της Αφροδίτης»
ήταν αρκετός
να διασχίσει βεγγαλικό θανάτου
τα σύρματα της ενδοχώρας.
Κάπως έτσι το γαλάζιο απέκτησε νόημα
κι άρχισα να μιλώ του σώματος
τη γλώσσα.
Ο Αχιλλέας Κατσαρός έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Ιχνηλάτες ανέμων (2013) και Η χειρουργική των έσω ουρανών (εκδόσεις Ars Poetica 2014). Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα.
