Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 24

Ποιητικό παραλήρημα - Κατερίνα Καντσού, Έρη Μαυράκη

mavraki-kantsou24.jpg
φωτό: Αλ. Κατσής

 

Μέρος Α'

1.

Άκουγα φωνές μέσα στο κεφάλι μου
φωνές,
για όλα τα λάθη που διέπραξα,
για όλη τη ζωή που δεν έζησα,
ήταν και εκείνο το βράδυ τόσο σκοτεινό,
μα πάνω απ' όλα έστεκε
περήφανη όπως πάντα
από πάνω μου
η απουσία σου...'

2.

Ανατρέχω στις σελίδες που ποτέ δεν κατάλαβα,
ποτέ δεν ένιωσα,
ποτέ δεν πίστεψα πως θα με απογύμνωναν έτσι
και τώρα χάνομαι στις ψυχές άλλων,
πόσα όνειρα είχαν αυτές οι γυναίκες,
και τώρα οι δυο μας πάλι εδώ
τρέμω, δεν ξέρω να το ζήσω αυτό
δεν θέλω να το ζήσω...

3

...Κάποτε είχα τα δικά σου μάτια
που με συντρόφευαν,
γνήσιοι υπερασπιστές μιας ζωής
που ήθελα να ζήσω μόνο μαζί σου.

Τώρα τη θέση τους πήραν
εφιάλτες,
αδέσποτα σκυλιά,
μασκαρεμένοι Εωσφόροι,
γυμνοί, ανυπεράσπιστοι εραστές
με βλέμματα ανύπαρκτα,
κι εγώ να κοιτάζομαι μόνη
σ' έναν καθρέφτη
που δεν με καλωσορίζει...

4.

Με τρομάζεις και μ' ελευθερώνεις,
με παγιδεύεις στο σκοτάδι που αβίαστα μου επέβαλλες
και ξάφνου χάνομαι στους διαδρόμους των αγγέλων.

Μια μουσικότητα ακατάληπτη με αγγίζει,
μια μελωδία εφάμιλλη της συμπαντικής`

και τώρα αρχίζει το δικό μας ταξίδι,
εδώ δεν χωράνε ανώφελοι εντυπωσιασμοί
εδώ οι φιλοσοφικές αφαιρέσεις σωπαίνουν
εδώ ο φόβος είναι απλά μια κακόηχη συγχορδία,
οι άγγελοι μιλάνε με μουσική...
 

Μέρος Β'

5.

Αγωνιώ
μπροστά στην ύπαρξη,
πίσω από καθαιρέσεις συναισθημάτων
και λιτανείες προσευχών,
έφτιαξα μια κιβωτό
για να σε φυλάω
εκεί
ασφαλή κι ατάραχο,
μπροστά στην κάθε
πρόκληση των καιρών
έπεφτα αλόγιστα
με ορμή περίσσια
και τόλμη τόση
που δεν άφηνα τίποτα για μένα.

Λένε πως όταν κοιτάς
κάτι πολύ
στο τέλος το αγαπάς`

εγώ έμαθα και να το μισώ
συνεχίζοντας παρ' όλα αυτά
να το αγαπώ..
6.

Σ' αγάπησα πριν σε γνωρίσω
σ’ ένιωσα πριν σ' αγγίξω,
συναισθήματα αδηφάγα και ανυπόμονα
αχτίδα της ανθρώπινης ατέλειας μου.

Μια αδιανόητη ευρύτητα με κατακλύζει
και ψηφίδες φόβου με πεισμώνουν
με έλκουν
με προκαλούν
με εμπαίζουν`

είναι αργά
ας χαθούμε στα πελάγη του ερέβους...
7.

Κάποτε ερχόταν και με σκέπαζε
εκείνη η ξαφνική, αλλόκοτη
ανημποριά σου
και δεν είχα μαξιλάρι ν' ακουμπήσω
μήτε χώρο για να σταθώ.
Φορές δεν ήξερα πού να σε συναντήσω`

σε συννεφιασμένες χλόες
σε κατάφωτα σοκάκια
σε σκοτεινούς λαβύρινθους,
μια στην κίνηση,
μια στην σιωπή.
Όλα μου φαίνονταν λίγα κι εσύ
πιο πολύς από ποτέ.
Μετρούσα τις σιωπές σου
ψηλαφούσα τις ανάσες σου,
σπιθαμή προς σπιθαμή
προσπαθούσα ν' ανοίξω τρύπες
για να χωρέσω μέσα σου.

Σε καιρούς πολέμου
πρέπει πάντα να φυλάμε
λίγη απ' τη στάχτη της ειρήνης...

8.

Αληθινά παραμύθια,
τα έζησα
τα λάτρεψα
τα πίστεψα
και τώρα εδώ, παλεύω
κρατώ τα λόγια σου σαν πύρινη ρομφαία.
Πρέπει να φύγω τώρα,
μη κλαις
όταν κλαις, πεθαίνω` (άνω τελεία)
και μ' άφησες σε ένα κόσμο
σύμμεικτο
νόθο
στρεβλό
στο πέρασμα μου, αποστροφή
κακόγουστα πένθιμα σκηνικά,
τραγελαφικοί ανθρωπόμορφοι χαρακτήρες,
πού πάω;

Μη θυμώνεις
απλά χάθηκα
είμαι εγώ...

Μέρος Γ'

9.

Σ' έναν κόσμο θορύβου
αναζητώ τη σιωπή
μια σιωπή που κανείς δεν μας δείχνει
πρέπει μόνοι μας να την εφεύρουμε κι αυτή.

Κλείνω τα μάτια και σε ονειρεύομαι
σε χρώμα θαλασσί, χρυσό κι ασήμι,
βουτώ σε διψασμένες θάλασσες
ψάχνοντας πολύτιμα πετράδια
να σου φέρω.
ψάχνω κάτι να σε δημιουργήσει
πάλι απ' την αρχή.

Ξυπνώ και δεν είσαι εκεί
ουρλιάζω, μα δεν ακούω
τον ήχο της κραυγής μου
υπνοβατώ σε πελάγη ξεχασμένα
από την ιστορία
κρατώ σαν μανιφέστο
κάθε σου δοξασία
αφήνω την μνήμη σου
να με ποτίζει και να με μεθά
σε μέρη που φοβάμαι
ν' αντικρίσω.

10.

Για το παρελθόν μ’αρέσει να μιλάω
για μορφές κυρίαρχες και επιβλητικές
για βλέμματα φωτιά στα παγωμένα τζάμια`


εκεί ζεις ψυχή μου,
εκεί αναβλύζεις και αναδύεσαι
χορός στις καθάριες στάλες,
στις άκρες των χειλιών του
στην εθιστική αύρα του`

εκεί ζεις ψυχή μου.
μη ξεχνιέσαι
μη χάνεσαι
μ' ακούς;
Μη σκιάζεσαι τ’ αστροπελέκια στη νηνεμία σου,
τους ανεμοδάρτες στη νυχτιά σου` 
παίξε σαν κόρη του Δία
γέλα, πειρασμέ μου
αντέχεις,
με ξέρεις
σύρε με και επέστρεψέ με εκεί...
11.

Έτσι όπως καθρεφτίζεται τ' απομεσήμερο
μέσα σε φλογισμένους, κρυστάλλινους
ωκεανούς
έτσι σε θυμάμαι` (άνω τελεία)
καθάριο, απροσπέλαστο, ημιτελή
πρωτόλειας μάχης νικητή,
γυμνό στην μέση εκστατικών χορών
να περισσεύεις,
να ξεδιπλώνεις και να εξυψώνεσαι`


ίδιος με άστρο σ' έναν κομματιασμένο
ουρανό
από εκρήξεις και φώτα
να φτιάχνεις ο ίδιος
έναν δρόμο χωρίς σήματα,
χωρίς προσπελάσιμες οδούς
και ονόματα πόλεων,
αδιευκρίνιστου προορισμού
και κατεύθυνσης ζώσας,
σαν μια συνοικία υπέρλαμπρης
και φωταγωγημένης ενδοχώρας`

κάπου εκεί
πολύ βαθιά
έμαθα να ξαναλέω τ' όνομά μου...
12.

Η τέλεια ισορροπία-
ποτέ δε φοβήθηκα
μια ζωή χωρίς σκοπό
κι όμως ζούσα`


τώρα τριγυρνώ σαν τουρίστας
χαμένη στο τώρα,
αναλώνομαι
φοβάμαι
σοκάρομαι,
σκόνες του παρελθόντος
και θαμπές αστερόσκονες του ονείρου
χορεύουν στον ενοχικό μου καθρέφτη.
Τρέμω
γελώ απειλητικά
κι όμως έχω την επίγνωση του παράλογου.
Ψάχνω τα πάντα κι τίποτα,
αγάπες μου χαμογελάστε,
ρηχοί θεατρίνοι χαθείτε.

Παύση.

Βιπασάνα στο δέντρο της ζωής μου...

13.

Σ' αυτό το παράλογο σκηνικό
που έχει χτιστεί η ζωή μου
προσπαθώ να χαμογελάσω,
να παίξω τον πιο ακατέργαστο
ρόλο μου,
να αναγεννηθώ`


τα κομμάτια μου ριγμένα στο
ξύλινο δάπεδο
να με κοιτούν επώδυνα,
εγώ να τα αποφεύγω
αυτά να επιμένουν.
Μια θαμπή αόρατη σκόνη
με ρουφάει εντός τους
λες κι όλος ο κόσμος μου
σταμάτησε εκεί` 

σαν ένα τσίρκο από
φοβισμένους ακροβάτες
και θλιμμένους κλόουν
ακροβάτης κι εγώ,
ισορροπώ
και σωπαίνω.
Τι άλλο να πεις
όταν η φωνή σου
για αλλού προοριζόταν;

14.

Άδειασα…
τι αλλόκοτες που είμαστε
η απόλυτη απογύμνωση,
κοίτα μας!
Δεν με νοιάζει
μ’ αρέσει...
Εκτόνωση ψυχής
καλπάσματα της νιότης μας
κίβδηλες ιδεολογίες
κι όμως...
Συναντιόμαστε εκεί
και παραληρούμε…
Στα χρονικά κενά,
στο τίποτα,
στο ανύπαρκτο τώρα.

Έλα
πάμε
συνεχίζουμε.
Συνοδοιπόρε του λάθους μου,
ας φυλακίσουμε στιγμές
μας περιμένουν λευκές σελίδες
στ’ ανύπαρκτο ημερολόγιο της ζωής…

Η Κατερίνα Καντσού έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Γυμνή ραψωδία (εκδόσεις Ash in Art 2008) και Οι απαρχές των ονείρων (εκδόσεις Vakxikon.gr 2012). Ζει κι εργάζεται στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας.

Η Έρη Μαυράκη έχει εκδώσει τα παραμύθια Ο πρίγκιπας Αψού (εκδόσεις Πολιτισμός 2011), Η τελευταία δροσοσταλίδα (εκδόσεις Vakxikon.gr 2011) και The last dewdrop (εκδόσεις Vakxikon.gr 2013). Ζει κι εργάζεται στη Σαλαμίνα.