Η συγγραφέας Λίτσα Καποπούλου επιχειρεί μέσω του μυθιστορήματός της Πνοή (Eκδόσεις Δίαυλος) να εντρυφήσει στη βαθύτερη έννοια του πεπρωμένου. Με πρωταγωνιστές - ήρωες δύο αδέλφια (τον Δήμο και την Κλαίρη) ξετυλίγεται μια πλοκή χωρίς χρόνο και τόπο. Με μια εξαιρετική ικανότητα καταφέρνει και μεταπηδά απο το τώρα στο παρελθόν και από το παρελθόν στο μέλλον. Συνάμα, δε μπορούμε να παραβλέψουμε και τη διαφορετικότητα των εποχών αλλά και των τοποθεσιών που έρχονται να πλαισιώσουν αυτό το ομολογουμένως άξιο αναφοράς βιβλίο.
Σημεία που αναμφισβήτητα αξίζει να σταθούμε είναι -αν μη τι άλλο- οι ιστορικές αναδρομές στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και το πως αυτή συνδέεται με τα αδέρφια της ιστορίας μας, το πως οι αλησμόνητες πατρίδες έρχονται να ξυπνήσουν μνήμες του ένδοξου παρελθόντος αλλά και η γρήγορη και συνεχώς εναλλασόμενη πλοκή που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον των αναγνωστών.
Ταξινομώντας όλα τα παραπάνω, θα διαπιστώσετε πως το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είναι μια συνεχής αναζήτηση εαυτών και το πως αυτά εξαρτώνται από το μεταφυσικό μια και μόνο όταν χτυπά η καρδιά του πεπρωμένου μπορούμε και να αναπνεύσουμε...
