35.6. Ανοίγω την ντουλάπα και πετάω στο κρεβάτι ένα ελαφρύ πάπλωμα του
φθινοπώρου. και δύο ελαφρά κουβερλί. επίσης του φθινοπώρου. Τρία φθινόπωρα
στο καπάκι να με σκεπάζουν. Και λέω να αφεθώ νωρίς στην αγκαλιά του
Μορφέα.
Ο Μορφέας όμως αργεί να έρθει. μάλλον θα έπεσε σε κίνηση.Στις 11.00 μμ κοιτάζω το ταβάνι. Όχι δεν έχει γύψους κι ούτε σκέφτομαι ότι
η
ευτυχία μου είναι ζήτημα ύψους! Το μάτι γαρίδα κατεψυγμένη. τουλάχιστον
δωδεκάμηνο. Στις 11.30 μμ αρχίζω να κάνω μανικιούρ με το στόμα. Σχεδόν
αυτόματα σταματώ και σκέφτομαι να πάρω μια λίμα ένα ψαλιδάκι. κάτι σχετικό
τέλος πάντων. Και ξαφνικά έξω απ' το παράθυρο περνάει ο ΤΙΜ ΜΠΑΡΤΟΝ με τον
ΨΑΛΙΔΟΧΕΡΗ. -Είδαμε φως και ήρθαμε. μου λένε.
Ο Ψαλιδοχέρης πάει προς τον κήπο κι αρχίζει με μεγάλο ζήλο να κουρεύει
τους
θάμνους. Κάτι από ΛΑΜΨΗ μου κάνει. Σε λίγο θα εμφανιστεί και ο ΤΖΑΚ
ΝΙΚΟΛΣΟΝ
να τρέχει μέσα στους διαδρόμους του κήπου με το βλέμμα του ακίνητο. Μου
έρχονται στο μυαλό ο ΤΖΩΝΥ ΝΤΕΠ ο μούσος του ΜΠΑΡΤΟΝ ή το μούσι του. δεν
ξέρω να πω ακριβώς. Ο ΚΟΥΡΕΑΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ......... (δεν θυμάμαι) Ο ΤΣΑΡΛΥ ΚΑΙ
ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ. (από τα πρώτα βιβλία που αγόρασα στην κόρη μου
όταν
έμαθε να διαβάζει. Από μικρή την έβαζα στα δύσκολα) και η ποίηση του
επίσης.
του ΜΠΑΡΤΟΝ εννοώ.
Α.!!! η ποίηση του!!! Η πολυματούσα. Ο κλαράκις. αν θυμάμαι καλά. Και κάτι
περίεργα όντα και ονόματα απ' αυτά που αποφεύγουν να κοιτάζουν οι
άνθρωποι.
Ένα ζευγάρι, που αντί για παιδί η γυναίκα γέννησε ένα στρείδι ή ένα
οστρακοειδές τέλος πάντων και τελικά το έφαγαν!!! ( ξέρετε. οι άνθρωποι
αποφεύγουν. ακόμα και να κοιτάξουν τα δύσκολα. και μπορεί ακόμα να φάνε
και
τα παιδιά τους προκειμένου να μην νιώσουν ντροπή για αυτό που έκαναν και
πάντα να έχουμε ένα όμορφο πρόσωπο να δείχνουμε στην κοινωνία)
Πόση μοναξιά μπορεί να νιώθει ο ψαλιδοχέρης θεέ μου; Ποιος αντέχει να τον
αγκαλιάσει φοβούμενος να μην κατακρεουργηθεί; Από λάθος. Όχι εσκεμμένα.
Σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να μου κάνει ένα ωραιότατο μανικιούρ.
Όχι δεν μασάω φύλλα δάφνης ή κόκας! Αυτά μόνο στο ΜΑΤΣΟΥ-ΠΙΤΣΟΥ από ΠΕΡΟΥ
και πέρα. και σε εκείνη την λίμνη με υψόμετρο μέχρι τον ουρανό που το
όνομα
της μου θυμίζει ένα τραγούδι του ΤΕΡΗ ΧΡΥΣΟΥ.
Τι κάνει τελικά η υποθερμία.
Στο σκοτεινό τούνελ του ΜΠΑΡΤΟΝ όμως υπάρχει πάντα ένα φως μέσα στο
βάθος.
Το βλέπουν μόνο όσοι μπορούν να αγαπήσουν ανιδιοτελώς.
Με τρία φθινόπωρα στο καπάκι να με σκεπάζουν. ναι θα παραμιλήσω όσο θέλω.
Τρία φθινόπωρα αν τα προσθέσουμε. μας κάνουν ενάμιση χειμώνα! Πολλοί δεν
αντέχουν ούτε μισό!!! Είμαι σε καλό δρόμο; Μάλλον ναι είμαι.
Φίλε μου Καρυωτάκη εξακολουθώ να σκέφτομαι το εμβατήριο πένθιμο και
κατακόρυφο. κοιτάζοντας τους γύψους (που δεν έχω) .Ταπεινή τέχνη, χωρίς
ύφος, πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμά σου! Όνειρο ανάγλυφο θα 'ρθω κοντά σου
κατακορύφως. Οι ορίζοντες θα μ' έχουν πνίξει. Σ' όλα τα κλίματα, σ' όλα τα
πλάτη, αγώνες για το ψωμί και το αλάτι, έρωτες, πλήξη.
Φίλε Καρυωτάκη ούτε ένας έρωτας να σε κρατήσει ζωντανό.
Ο Ψαλιδοχέρης κάνει τελικά καλή δουλειά. Ακόνισε τα νύχια μου έτσι ώστε να
σκίζω πιο εύκολα τις κουρτίνες που μου κρύβουν το φως.
Καληνύχτα λοιπόν. με τρία φθινόπωρα να με σκεπάζουν καλά τα πήγα.
Ναι τελικά η υποθερμία λειτουργεί όπως και ο πυρετός. δημιουργεί
παραισθήσεις. καληνύχτα ΜΠΑΡΤΟΝ, ΝΤΕΠ, ΨΑΛΙΔΟΧΕΡΗ, ΝΙΚΟΛΣΟΝ, ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ.
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ.
Η Δέσποινα Κοντάκη είναι ποιήτρια. Ζει στη Χαλκίδα.
