που ο ήλιος θα ζητήσει την επιστροφή σου'.
Πως γίνεται να βρεθεί μια λύση ώστε να μιλήσει κανείς για μια -αξιόλογη- ποιητική συλλογή αλλά και για την μεταλλαγή της σε θεατρικό συμβάν/δρώμενο; Ίσως μιλώντας επίσης στο μεταίχμιο ποιητικού λόγου και θεατρικότητας.
«Ήρθες». Η έλευση του λόγου. Το πάθος (;). Οι εικόνες – ή μήπως οι εικονοποιήσεις; Ο διαμεσολαβημένος (αυτό)ερωτισμός. Κούκλες. Η πλαστικοποίηση των ηδονών. Αδιέξοδα. Φουσκώνεις την ευτυχία με άρρωστο αέρα. Να εξωτερικεύεις τους μυστικούς έρωτες και αυτοί να μεταλλάσσονται. Πόσο εύκολα μπορείς να φτάσεις σε ένα παραλήρημα και στη τρέλα; Ο διχασμένος εαυτός. Ανερμάτιστοι λόγοι και νοσηρές εμμονές. Η προσφυγή σε εξομοιώσεις.
«Πέρασε η ώρα και δεν ήρθες… Σε περίμενα. Δε φταις εσύ που σε περίμενα…». Αναμονή. Πλήρωση του κενού με λέξεις. Το παιχνίδι των έξεων. Η υπόκωφη βοή του ερωτισμού. Σκοτεινιά. Παλιά έπιπλα, παλιές συνήθειες. Ανερμάτιστοι κύκλοι. Ανεπίδοτες ηδονές. Διακυμάνσεις. Νοητικές χαράξεις. Οι απαραίτητες δόσεις ακροβασίας. Συναισθηματικές υπερφαγίες. Το θνητό και το μάταιο. Το τίποτα. Πλήρης απογύμνωση…
«Ήρθες, δεν ήρθες, σε περίμενα… Κράτησα μια ανάσα – την τελευταία…». Ο θύτης και το θύμα σε εναλλαγή ρόλων και ταυτοτήτων. Δυνάμεις ‘επί το έργον’. Επί σκηνής το οδυνηρό Συμβάν. Πτυχές ψεύδους-διαψεύσεις. Η άσκηση ύφους. Το αγωνιώδες έμβολο. Ο έμφυλος σαρκασμός. Από την υλικότητα στο συναισθηματισμό. Οι παροξυσμικές εκρήξεις. Οι απειλητικές και αποκαλυπτικές όψεις. Οι αντίστροφες αναγνώσεις. Οι…
Η 'παράσταση' Dolls είναι βασισμένη στη βραβευμένη ποιητική συλλογή της Χαλκιαδάκη Ο έρωτας του Pied De Coq, και αποτελεί κάτι παραπάνω από μια performance, από έναν μονόλογο. Είναι μια συναρμογή λόγου, εικόνας και διαφορετικών τεχνών σε ένα αποτέλεσμα που δε μοιάζει παράταιρο ή αλλόκοτο, ούτε όμως βαρετά ομοιογενές. Δε συμβαίνει απλώς μια χωροχρονική αμφισβήτηση, αλλά μια αμφισβήτηση εν γένει, μια αναστάτωση των ορίων των τεχνών.
Δε μπορώ να μην αναφερθώ ασφαλώς και στο πρωτοποριακό artwork και layout της ίδιας της ποιητικής συλλογής, ένδειξη πως η ποιήτρια όντως πιστεύει στη συνάντηση τω τεχνών.
Στον κρυφό μου ιδιωτικό ναό'
Η θεατρική μεταγραφή της συλλογής είναι εξίσου ικανή να σε αναστατώσει - ίσως και περισσότερο. Πρόκειται για μια υπαρξιακή καταγραφή, μια επίθεση μεταμφιεσμένων λέξεων πέρα από τη συμβατική γλώσσα. Μια ιδιαίτερα θελκτική μεταμοντέρνα εκφορά ενός ποιητικού λόγου, πιο αιχμηρού από ποτέ. Μια τρομακτική μάχη σωμάτων και λέξεων. Πεδίο μάχης, κυρίως το κορμί και η γλώσσα των ηθοποιών. Και οι δικές μας αισθήσεις.
'Αποκοιμήθηκα στο κόκκινο πάτωμα
ήρθες δεν ήρθες σε περίμενα
κράτησα μια φανταχτερή ανάσα
-την τελευταία-
καθώς λιγοστεύουν οι αναμνήσεις
στον λαθραίο υπνόσακό μού
για μια σκέψη δικαίως φτηνή
για δυο λέξεις άκρατης σιωπής
και μια πράξη απονενοημένης ντροπής
δέσε με, γιατί θα κάνω κακό στον εαυτό μου
λύσε με, γιατί κουράστηκα να μην ζω.'
