Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 4

Οι Κου-Κλουξ-Κλαν της Αιδηψού

του Σωτήρη Κακίση

Λίγος, πολύ λίγος, μου φαίνεται πιά ο Θεός. Και πολύς νά ΄τανε, πού να τα προλάβει όλα, ωραίος ο ρεαλισμός του ο μέγας, αλλά ο σουρεαλισμός ο δικός μας, ο υπερρεαλισμός ο ελληνικώτατος, πόσο πιό φως στα πράγματα, πιό μέγας!

Σκεφτόμουνα σαν από μακριά της Αθήνας, των πόλεων την αηδία, τον σκληρό συνωστισμό, την ανεπείδεκτη φαντασία τόσων πιά επαγγελματιών του Τίποτα. Τις συντριβές στα κοντινά βουνά χρυσού παρελθόντος τόσων σημερινών άφωνων φωνών και τόσων εντυπωσιακά πιά άχρηστων εντύπων. Το κυνηγητό μ΄αριθμούς και νούμερα, από πόρτα σε πόρτα, κάθε πανικόβλητου ανθρωπάκου, του Τζιμάκου τη «Μικροαστική Καταστροφή» σκεφτόμουνα, κι όχι μόνο.

Στην Αιδηψό, στη Λουτρόπολη του 2005 μείον 50, δεν καταλάβαινα γιατί, πρωί-πρωί, Ιούλιο, Αύγουστο σήμερα, κουκουλοφόροι τρέχουνε από γωνία σε γωνία μ΄αγωνία μεγάλη. Σταματάνε, κοιτάνε, ξελαχανιάζουνε, ελέγχουνε με νευρικότητα τις σχεδόν άδειες εκείνες τις ώρες διασταυρώσεις, κι ύστερα πάλι τα ίδια, ώς κάπου, ώς το τέλος.

Τα πρωινά μπάνια είναι, ήτανε, με το φόβο του κρυώματος αγκαλιά, μην αρπάξουνε καμμιά πούντα με την αλλαγή ζεστού και κρύου, μην κρεβατωθούνε επιπλέον με τα γεράματα, μη φύγουν τελείως ξάπλα με το «Αμάλθεια» το αρχοντικό προς άλλες, τελείως άλλες πιά, πολιτείες. (Κι εκεί πάλι, στο φέρυ-μπωτ μέσα, αιρ-κοντίσιον απαραίτητα επιθετικό, άλλαξε ο Θεός, είπαμε, και το Σύμπαν. Επιστημονική φαντασία δηλαδή, τί ALTER κι ΕΧΤRΑ έξτρα, άλφα-άλφα μεγκ-αντέννες στα κεφάλια τους πάνω. Άλλες, Ε-Τί 2005, πάλι είπαμε, μείον 50 χρόνια πάντα,  συν χίλια, δυό χιλιάδες, από τις Θέρμες του Σύλλα ώς χτες).

Τρία σινεμά, τρεις ταινίες μόνο φέτος, με ουρανό έναστρο, διαστημικό  δίπλα μας. Η Τέρρυ η γλυκειά με ποπ-κορν, «Διερμηνέας», «Υποψήφιος της Μαντζουρίας», και «Πόλεμος των Κόσμων» βέβαια. «Φφφσσστ-μπόϊνγκ!» ξαφνικά, χωρίς τον Πλέσσα και τη στούπιντ-τζαζ του, χωρίς αεροπλάνα και φωτιές πάνω από τα κεφάλια μας, χωρίς Νέα, χωρίς νέους Βουτζάδες εκεί, χωρίς αηδίες, τό ΄παμε, το ξαναλέμε.

Αλλά στη θέση του επί τόσα χρόνια υπέροχα καθυστερημένου χοντρού (κάθε βράδυ με σάντουιτς  δίπλα μας, όλο χαρά,  όλο απορία, όλο παραμιλητό) μιά γριά με κουκούλα, βραδυνός Κου-Κλουξ-Κλαν  ιδιωτικός μας, και στα τρία έργα απτόητη, δυό ώρες σχεδόν πρωθυπουργός, Πρόεδρος της Δημοκρατίας των Διακοπών, Θεός αυτοσχέδιος, μαύρη μες στο μαύρο.

Με το κινητό ανά χείρας, να παίρνει και να την παίρνουνε, συνέχεια, χωρίς διακοπές, χωρίς έλεος. Περιγραφή άγραφη, ώς τώρα επίμονη στου μυαλού, στης καρδιάς μου το νου μέσα, σαν του πιό πιασάρικου τραγουδιού οι νότες, σαν του πιό ανίκητου θορύβου η επιβολή. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, το παραδέχομαι:

«-Παίζουν πολύ μεγάλοι ηθοποιοί, σου λέω, Ντίνα μου! Κι αυτή η ξανθιά μωρέ, η ...Κίτ-Μαν, τρομερή σου λέω. Νέα Υόρκη, Αμερική κανονική μου φαίνεται, στον Ο.Η.Ε. απέξω, κι από μέσα τώρα, να, να, μπαίνουνε! Και μαύροι ένα σωρό, κι ο ‘Αλλος... Αυτός θα τη σώσει, δεν μπορεί, άκου με που σου λέω, αυτή δεν πεθαίνει, της έχουνε πεθάνει οι πάντες, πατέρας, μάννα, αδέλφια, ιστορία καταπληκτική σου λέω! Για΄ δεν έρχεσαι , και τώρα ακόμα προλαβαίνεις, έχει κι εκρήξεις, θάνατο πολύ. Αμερική, σου λέω, τέλεια!».

Κι ύστερα:

«-Αυτός πάει για Πρόεδρος. Αλλά τους έχει σκοτώσει όλους πριν, και τους έχουνε βάλει στο κεφάλι κάτι σαν μαγνητοφωνάκια, κι άλλα θυμούνται, αντίθετα, πως τους έσωσε! Ε, ναι, είναι και μαλακία λίγο, αλλά ωραία μαλακία σου λέω. Όχι θα κάθομαι στο δωμάτιο, να σκάσω. Τί είπε ο Κουρής; Καλά, τώρα! «Ελευθερία» να διαβάζεις, χέσ’ τους τους Αθηναίους μωρέ, δεν τους ξέρουμε; Εδώ, σου λέω, γίνεται χαμός, γκάνκστερς είναι όλοι τους, αλλά στην Αμερική είναι πάντα οι πιό μεγάλοι. Εδώ πάνε να κάνουνε Πρόεδρο το Δολοφόνο των Δολοφόνων. Ποιός Μπους τώρα, και ποιός Σαντάμ! Αυτοί μπροστά σ΄αυτόν εδώ είναι Παναγίες!»...

Τέλος, ο «Πόλεμος των Κόσμων» την τρίτη βραδιά, εμείς πάλι ίδιοι, κι ο Σπήλμπεργκ όπως πάντα, απ΄το κακό στο χειρότερο, όλα μαζί πιά, και Ε-Τί, και Καρχαρίες και Δεινόσαυροι, στο 1941 του πάντα ο εξυπνάκιας, ο αρχιεπίσκοπος του Ράμφσελντ, ο κινηματογραφικός πάπας της αντίδρασης. Μα η Γριά απτόητη, και με τον χοντρούλη με τα σάντουιτς αυτή τη φορά συμπαραστάστατη της δυό σειρές πιό μπροστά, γκεστ-σταρ στον σταματημένο έτσι για μας πλανήτη, για λίγο χωρίς προβλήματα, σε μεταφυσικό χρόνο σιωπής κι απόλαυσης:

«-Αυτά τα σκουλήκια πού ΄ναι μέσα αυτοί τους πίνουνε και το αίμα, ναι, σαν γερανοί μεγάλοι είναι αλλά πιό καλύτεροι, και τρέχουνε όλοι κι ο Κοντός με τα παιδιά, να μην τους λειώσουνε με τις ποδάρες τους, κι ο Στρατός από κοντά όσος δεν είναι στο Ιράκ ολόκληρος, να τους ρίχνουνε με τα μπαζούκας. Τίποτα δεν γίνεται όμως, κινδυνεύει κι η μικρή, ένα κοριτσάκι θαύμα, σαν το Τζινάκι, τη Γιωργίτσα μας, ίδια σχεδόν. Αν τη γλιτώσουνε, το Θεό μπάρμπα θά ΄χουνε, όπως τά ΄χουνε κάνει με τους Εξωγήινους. Αμερική πάλι σου λέω, και μαύρους πάλι έχει, και πνιγήκανε όλοι με το φέρρυ-μπωτ! Όχι εδώ, ρε Μαρία, στην Αμερική, στην Α-με-ρι-κή! Στο σινεμά, τί λέμε τώρα, μιλάμε ή κλάνουμε;! Κλείσε τώρα, να πάρω και τον Γιακουμή. Περιμένει κι αυτός, να του πω»...

Έτσι φέτος. Τόσο ωραία, τόσο υπερβατικά, στην Αρχαία Αιδηψό. Πομπηία σας λέω, άνετη. Όλοι μαζί σταματημένοι, αγκαλιασμένοι, λυτρωμένοι. Μακριά απ΄όλα κι όλους. Μακριά από Αθήνες. Μακριά από Αμερικές.

Υ.Γ.( Κι άλλη μιά ιστορία έντονα σχετική, που μού ΄πε ο Φοίβος ο καλός ο Δεληβοριάς, όχι ο Εξωγήινος:  απέναντι απ΄την Αιδηψό, στα Καμμένα Βούρλα, πάλι σε καλοκαιρινού σινεμά την κυματιστή απόσυρση, ένας σαν το δικό μας με τα σάντουιτς, το ίδιο αλλού, το ίδιο Κατέλης. Με την φράση αυτός μεγαλόφωνα, συνέχεια: «-Σ’ αρέσει, μάννα; Σ’ αρέσει, μάννα;!». Μένοντας χωρίς απάντηση επί ώρα, στο κενό, απορροφημένος ώς τότε, είχε πεθάνει, λέει, η μάνα του, στου σινεμά τις καρέκλες εκεί, το 1955, κάποτε, το 2005, ποιός ξέρει, ποιός να πει ακριβώς. Τις έχει κι ο Θεός τις εμπνεύσεις του, δεν λέω. Αλλά Σπήλμπεργκ, τόσο πιά Κου-Κλουξ-Κλαν δεν είναι. Δεν γίνεται).

Υ.Γ. 2 Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από τον Σωτήρη Κακίση.

"ΤΟ ΚΕίΜΕΝΟ ΑΥΤό ΓΡάΦΤΗΚΕ ΑΠό ΤΟΝ ΣΩΤήΡΗ ΚΑΚίΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ άΜΙΣΘΗ ΑΡΧή ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣίΑΣ ΤΟΥ ΜΕ MAINSTREAM, ΤΕΛΙΚά, ...ΠΕΡΙΘΩΡΕΙΑΚό ΠΕΡΙΟΔΙΚό,
ΚΑΤόΠΙΝ ΣΦΟΔΡήΣ ΕΠΙΘΥΜίΑΣ ΤΟΥ ΤόΤΕ ΑΡΧΙΣΥΝΤάΚΤΗ ΤΟΥ.
Η ΕΚΔΟΤΙΚή ΟΜάΔΑ ΤΩΝ MAINSTREAM ΠΕΡΙΘΩΡΕΙΑΚώΝ ΣΥΝΤΑΚΤώΝ ΤΟΥ
ΤΟ ΒΡήΚΕ ΕΚΤόΣ ΘέΜΑΤΟΣ, ΑΠό ΤΟ ΘέΜΑ ΠΟΥ ΕίΧΕ Ο ίΔΙΟΣ Ο ΚΑΚίΣΗΣ ΟΡίΣΕΙ.
Η ΣΥΝΕΡΓΑΣίΑ ΜΕΤΑΞύ ΤΟΥΣ, ΦΥΣΙΚά, ΔΕΝ ΠΡΟΧώΡΗΣΕ"...