Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 11

Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης : "Copi" (μτφρ)

Copi (Εύα Περόν - Η Πυραμίδα! - Οι Τέσσερις Δίδυμες - Λορέττα Στρανγκ), Θέατρο, μτφρ. - εισαγωγή Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης, επιμ. Ανδρέας Στάικος, κείμενα Μαρία Κυριάκη, Εκδόσεις Άπαρσις, 2010
Ε ύ α  Π ε ρ ό ν
Τα πρόσωπα του έργου
Εβίτα Περόν
Η Μητέρα
Ο Ίμπιζα
Η Νοσοκόμα
Ο Στρατηγός Περόν

Η Εβίτα με τη μητέρα της. Η Εβίτα αναζητά ένα φόρεμα σ’ ένα σεντούκι.

Εβίτα: Γαμώτο! Πού είναι το προεδρικό μου φόρεμα;
Μητέρα: Ποιο προεδρικό φόρεμα γλυκιά μου; Όλα σου τα φορέμα-
τα είναι προεδρικά.
Εβίτα: Ξέρεις καλά ποιο εννοώ. Εκείνο που φοράω στο επίσημο πορ-
τρέτο μου. Το πολύ απλό με τις καμέλιες.
Μητέρα: Α! Αυτό εννοείς!
Εβίτα: Πού στο διάολο το έβαλα;
Μητέρα: Πρέπει να βάλλεις σε τάξη τα πράγματά σου. Βάζεις τα φο-
ρέματά σου σ’ όποιο σεντούκι βρίσκεις μπροστά σου, ενώ ξέρεις καλά
ότι κάθε φόρεμα έχει πάνω του έναν αριθμό και κάθε σειρά αριθμών
αντιστοιχεί σ’ ένα διαφορετικό σεντούκι.
Εβίτα: Χέστηκα για τους αριθμούς.
Μητέρα: Και ιδού τα αποτελέσματα.
Εβίτα: Η νοσοκόμα φταίει. Της έχω πει χίλιες φορές να τοποθετεί το
προεδρικό μου φόρεμα σ’ αυτό το σεντούκι. Πού είναι η νοσοκόμα;
Μητέρα: Η νοσοκόμα δεν είναι εδώ. Η νοσοκόμα δεν είναι υπεράν-
θρωπος. Δεν μπορεί σ’ όλη της τη ζωή να τακτοποιεί τα φορέματά σου.
Έχει το δικαίωμα που και που να κλείνεται στο δωμάτιο της και ν’ ακού-
ει ραδιόφωνο, το καημένο το κορίτσι.
Εβίτα: Για κοίτα το κλείνει!
Ανοίγει ένα δεύτερο σεντούκι. Η μητέρα τοποθετεί στη θέση του το περιε-
χόμενο του πρώτου σεντουκιού.
Μητέρα: Για κοίτα τι ακαταστασία! Να το! Να το, το φόρεμα σου! Αυτό
δεν είναι;

Εβίτα: Μα πούτο ξετρύπωσες; Δωσ’ το μου!
Μητέρα: Εκεί, στο πάτωμα! Πετάς τα πάντα όπου να ‘ναι. Για κοίτα
πώς τσαλακώθηκε. Τόσο ωραίο φόρεμα. Θα στο σιδερώσω γι’ απόψε.
Εβίτα: Όχι, θα το φορέσω αμέσως. Για δες, πού είναι οι άλλοι;
Μητέρα: Εβίτα, δεν θα ξυπνήσεις τον καημένο τον Περόν. Έχει ημι-
κρανία.
Εβίτα: Ε και; Εγώ, έχω καρκίνο.
Μητέρα: Μας έχεις πρήξει με τον καρκίνο σου.
Εβίτα: (καθώς ντύνεται) Έχω καρκίνο! Και βαρέθηκα τις ημικρανίες
του Περόν! Ο καρκίνος δεν θεραπεύεται με μια ασπιρίνη! Εγώ θα ψο-
φήσω! Και εσύ σκοτίστηκες! Μ’ έχετε όλοι σας γραμμένη! Περιμένε-
τε πως και πώς να τα τινάξω για να με κληρονομήσετε! Θέλεις να μά-
θεις τον κωδικό του θησαυροφυλακίου μου στην Ελβετία; Έτσι δεν εί-
ναι, βρωμόγρια; Δεν θα πω σε κανέναν τον κωδικό! Θα τον πάρω στον
τάφο! Και εσύ να πας να ζητιανέψεις ή να κάνεις πεζοδρόμιο όπως πα-
λιά! Πήγαινε να ξυπνήσεις τους άλλους!
Μητέρα: Μη μιλάς έτσι στη μητέρα σου! Δεν θα πάω! Είπα ότι δεν
θα πάω και δεν θα πάω! Θα σου μάθω εγώ να ξεφωνίζεις στη μητέρα
σου. Δεν με φθάνουν οι σκοτούρες μου που θα μείνω πάμπτωχη όταν
εσύ πεθάνεις.
Εβίτα: Μπορείς να φορέσεις κάποιο απ’ τα φορέματα μου αν θέλεις.
Όμως μόνο γι’ απόψε. Εκείνο με την κόκκινη δαντέλα, που μου πέφτει
λίγο μεγάλο. Τσίμπα το! Πάρτο! Κράτησέ το! Στο χαρίζω! Μπορείς να
το φοράς με τη χρυσαφένια εσάρπα. Πηγαίνω στο μπάνιο.
(Βγαίνει.)
Περόν! Ίμπιζα!

(Η μητέρα φοράει το φόρεμα. Μπαίνουν ο Ίμπιζα και ο Περόν.)

Μητέρα: Περόν, σου πέρασε η ημικρανία;
(Πλησιάζει στον Ίμπιζα, ο οποίος της κλείνει το φερμουάρ στην πλάτη.)
Ξέρετε τι μου είπε; Μου είπε ότι δεν θα μας δώσει τον κωδικό του θη-
σαυροφυλακίου στην Ελβετία. Μου είπε να κάνω πεζοδρόμιο όταν πε-
θάνει. Απίστευτο, έτσι; Πέστε μου, Ίμπιζα! Νομίζετε ότι πρέπει να τα
πω αυτά στον Περόν;
Ίμπιζα: Ποιο θησαυροφυλάκιο; Ποια Ελβετία;
Μητέρα: Δεν θυμάστε που πήγε πέρυσι στην Ελβετία; Νοίκιασε ένα
θησαυροφυλάκιο και τοποθέτησε όλο το χρήμα του συμβολαίου για
την εριουργία, που έκλεισε με τους Πορτογάλους. Λοιπόν, φαίνεται
πως κάθε θησαυροφυλάκιο έχει έναν κωδικό. Αν δε γνωρίζεις τον κω-
δικό, δε σ’ αφήνουν να σηκώσεις τα χρήματα. Κι εκείνη δεν θέλει να
μας δώσει τον κωδικό.
Ίμπιζα: Και λοιπόν;
Μητέρα: Λοιπόν εγώ, τι θ’ απογίνω;
Ίμπιζα: Θα πάρετε μια σύνταξη από το Κράτος.
Μητέρα: Ναι, αλλά ακούστε με, Ίμπιζα. Σας μιλώ σα να ήσασταν γιος
μου. Όμως, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω; Αγαπάω τον Περόν σα να
ήταν γιος μου. Δεν θα με αφήσει να πεθάνω απ’ την πείνα. Είναι βέ-
βαιο. Γνωρίζετε όμως πολύ καλά ότι ένα πραξικόπημα γίνεται ξαφνι-
κά! Γι’ αυτό τοποθέτησε το χρήμα στην Ελβετία. Αν διώξουν τον Πε-
ρόν, εγώ τι θ’ απογίνω;
Ίμπιζα: Μπορείτε πάντα να υπολογίζετε σε μένα.
Μητέρα: Ακούστε με όμως. Αν σας σκοτώσουν, Ίμπιζα. Το φαντάζε-
στε; Όλα μπορούν να συμβούν.
Ίμπιζα: Μα αν με σκοτώσουν, θα σκοτώσουν κι εσάς. Έτσι δεν είναι;

Μητέρα: Εμένα; Δεν θα τολμήσουν να σκοτώσουν μια ηλικιωμένη γυ-
ναίκα.
Ίμπιζα: Όσο γι’ αυτό…
Μητέρα: Μα δεν θα τολμήσουν να σκοτώσουν τη μητέρα της Εβίτας.
Ίμπιζα: Όσο γι’ αυτό…
Μητέρα: Μα τι είναι αυτά που λέτε; Πιστεύετε ότι θα μας σκοτώσουν
όλους;
Ίμπιζα: Δεν είπα κάτι τέτοιο, αλλά…
Μητέρα: Με κοροϊδεύετε τώρα; Τι κακό έκανα εγώ; Θα με σκοτώσουν
επειδή είμαι η μητέρα της;
Ίμπιζα: Ελάτε τώρα, μην ανησυχείτε! Δεν θα γίνει πραξικόπημα. Για-
τί να γίνει πραξικόπημα;
Μητέρα: Ένα πραξικόπημα γίνεται ξαφνικά, Ίμπιζα. Θυμηθείτε, ένα
πραξικόπημα γίνεται ξαφνικά! Ακούστε Περόν! Θέλω να σας μιλήσω
για κάτι πολύ επείγον. Πρόκειται για το θησαυροφυλάκιο της Εβίτας
στην Ελβετία. Μ’ ακούτε;
Φωνή της Εβίτας: Νοσοκόμα! Νοσοκόμα!

(Θόρυβοι.)

Μητέρα: Τι της συνέβη πάλι;
Νοσοκόμα: (μπαίνει) Βοηθήστε με! Είναι αδιάθετη! Είναι αδιάθετη και
δεν μπορώ ν’ ανοίξω την πόρτα! Είναι κλειδωμένη!

(Η νοσοκόμα κι ο Ίμπιζα βγαίνουν.)

Μητέρα: Την καημενούλα! Τι δυστυχία Περόν! Τι δυστυχία!

(Η νοσοκόμα μπαίνει, παίρνει το βαλιτσάκι της, βγάζει μια σύριγγα και
βγαίνει.)

Μητέρα: Αχ, τι δυστυχία! Φτωχό μου κορίτσι! Φοβάμαι να τη δω σ’
αυτή την κατάσταση! Περόν, μ’ ακούτε;

(Η Εβίτα μπαίνει υποστηριζόμενη από τον Ίμπιζα και τη νοσοκόμα.)

Ίμπιζα: Κάθισε! Είσαι καλύτερα;
Εβίτα: Αφήστε με! Σας είπα ότι είμαι καλά! Θα μπορούσα να πεθάνω
μέσα στο μπάνιο και εκείνος δεν θα το είχε πάρει χαμπάρι. Ζει με τις
ημικρανίες του. Στον κόσμο του. Όλος ο κόσμος πεθαίνει. Το ξέρεις.
Όλος ο κόσμος μπορεί να πεθάνει. Ακόμα κι οι στρατηγοί με τη στολή
τους. Παρακαλώ δώστε μου το βαλιτσάκι με τα καλλυντικά μου. Μπο-
ρεί να συμβεί και σε σένα και μάλιστα πιο σύντομα απ’ ότι σε μένα.
Οι ημικρανίες είναι πιο επικίνδυνες απ’ τον καρκίνο. Είναι ένας ιστός
αράχνης στο εσωτερικό του κρανίου. Οι ημικρανίες δε συγχωρούν. Τη
μέρα που αποπειράθηκαν να με δολοφονήσουν, εκτοξεύτηκα στον αέρα
πλημμυρισμένη στο αίμα ενώ εκείνος, στο πίσω κάθισμα του αυτοκινή-
του δεν είχε πάρει είδηση. Κι είχε σηκώσει το χέρι σαν άγαλμα. Έπρε-
πε να με μαζέψουν οι θεατές της παρέλασης. Εκείνοςούτε που βγήκε
απ’ τη Κάντιλακ του. Δεν θα σκοτιστεί για έναν καρκίνο. Πόσο μάλλον
που ο θάνατός μου θα τον διευκολύνει.
Μητέρα: Αν ήξερα ότι γι’ αυτό το λόγο με έκαναν να επιστρέψω, θα
έμενα στην Κυανή Ακτή! Δε χρειάζεστε εμένα για να κάνετε αυτά που
κάνετε! Είναι απίστευτο! Κι επιπλέον με μεταχειρίζεστε όλοι σας σα
σκλάβα! Είναι απίστευτο! Ίσως είμαι ηλίθια, αλλά είμαι υγιής, δεν είμαι
τρελή! Με μπλέκει διαρκώς σε ιστορίες τρέλας, είναι απάνθρωπο! Δεν
αντέχω άλλο! Δεν αντέχω! Δεν αντέχω! Φεύγω! Με ακούς; Ναι! Φεύ-
γω! Προτιμώ να ζητιανεύω! Κι εκείνη ας ψοφήσει μαζί με τα λεφτά της!
(Βγαίνει.)

Εβίτα: Δεν έχει κλειδιά, έτσι;
Ίμπιζα: Όχι. Σίγουρα όχι.

(Η μητέρα μπαίνει.)

Εβίτα: Εσείς μπορείτε να πάτε στο δωμάτιο σας.
Νοσοκόμα: Μάλιστα, κυρία.
Εβίτα: Δυσκολεύτηκα πολύ να βρω το φόρεμά μου. Πόσες φορές σας
έχω πει να βάζετε αυτό το φόρεμα σ’ αυτό το σεντούκι;
Νοσοκόμα: Σ’ αυτό το σεντούκι το έβαλα κυρία.
Εβίτα: Ήταν εκεί, στο πάτωμα, κατατσαλακωμένο. Κοιτάξτε εδώ χάλια!
Νοσοκόμα: Συγνώμη κυρία.
Εβίτα: Εμπρός τώρα, στο δωμάτιο σας.

(Η νοσοκόμα βγαίνει.)

Εβίτα: Για δώσε μου την κοσμηματοθήκη μου.
Μητέρα: Το καημένο το κορίτσι το είχε τακτοποιήσει το φόρεμα. Η
κόρη μου το πέταξε κατάχαμα σήμερα το πρωί. Σηκώθηκε πολύ νω-
ρίς για να δοκιμάσει όλα της τα φορέματα. Την παρακολούθησα, την
είδα να το κάνει. Κι εκτός των άλλων, δεν είναι καν άρρωστη. Είναι
άλλη μια πολιτική σκευωρία. Τη γνωρίζω καλά. Τι καθίκι! Ε, ναι, λοι-
πόν! Είναι ένα καθίκι!

 

Η έκδοση είναι προγραμματισμένη να κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο του 2010.

Ο Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης είναι κριτικός θεάτρου στην εφημερίδα "Ελεύθερος". Έχει μεταφράσει επίσης τη "Νύχτα της Κυρίας Λουσιέν" του Κοπί, στις Εκδόσεις Δωδώνη (2010).