Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 32

Ναταλία Soledad Petsalis: "Οι άνθρωποι να μένουν μαζί και ενωμένοι"

photo © Βασίλης Κρητικός

photo © Βασίλης Κρητικός

Συνέντευξη στον Διονύση Κούτρα

Συνομιλήσαμε με την Αργεντίνα μουσικό και τραγουδίστρια Ναταλία Soledad Petsalis εξ αφορμής των συναυλιών της στο μικροχώρο τέχνης Ειλισσός (Αγλαονίκης 3 και Βουλιαγμένης, Μετς). Ευχαριστούμε τον Βασίλη Κρητικό του Ειλισσού για την εν γένει συνεργασία.

Πώς μας συστήνεται η Ναταλία Soledad Petsalis;
Είμαι ένας απλός άνθρωπος, αγαπώντας απλά πράγματα της ζωής που πιστεύω ότι είναι το πιο σημαντικό. Βγαίνω συχνά αλλά μου αρέσει να μένω στο σπίτι, καθώς, το μαγείρεμα για αυτούς που αγαπώ (δείπνο στο σπίτι μου είναι θρυλικό για τους φίλους μου!) και η μαγειρική είναι το αγαπημένο μου χόμπυ, ή απλά μένω σπίτι με τον αγαπημένο μου σύντροφο, Βαγγέλη, βλέποντας μια ταινία ή ένα ντοκιμαντέρ μπορεί για μένα να είναι μια γιορτή! Οι φίλοι μου και η οικογένειά μου καταλαμβάνουν ένα πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Το ίδιο και η μουσική, χωρίς την οποία δεν θα μπορούσα να ζήσω. Όπου κι αν βρίσκομαι, η μουσική είναι η πρώτη μου επιλογή για συντροφιά. Αλλά δεν είναι μόνο η μουσική, όλες οι μορφές της τέχνης είναι σημαντικές στη ζωή μου. Είμαι τυχερή που έχω πολλούς καλλιτέχνες-φίλους που με κρατούν σε επαφή με το χρώμα, τις καλές τέχνες, το θέατρο, τον κινηματογράφο... Με νοιάζει πολύ για τους φίλους μου, και προσπαθώ να είμαι πάντα εκεί για αυτούς που αγαπώ.
 
Πώς ήταν τα παιδικά χρόνια στην Αργεντινή;
Γεννήθηκα στο Μπουένος Άιρες, σε μια πολυμελή οικογένεια. Έτσι, από την παιδική ηλικία έμαθα τη σημασία μιας ενωμένης οικογένειας, την ανταλλαγή και την ομαδική εργασία. Οι αναμνήσεις μου από τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά, τα γενέθλια και οι διακοπές είναι μεγάλα τραπέζια με όλη την οικογένεια γύρω, πολλά πιάτα (σπιτικές δημιουργίες που έφερναν οι καλεσμένοι!) δώρα, αγκαλιές, ραδιόφωνο πάντα ανοιχτό, αστεία, γέλιο, και με μένα φυσικά να κάνει "live shows" για όλους αυτούς με τραγούδι, χορό, θέατρο και άλλα πικάντικα, πολλή διασκέδαση... μετά τα 8α γενέθλιά μου μετακομίσαμε με τον αμέσως μεγαλύτερο αδελφό μου (τα υπόλοιπα αδέλφια ήταν μεγαλύτερα σε ηλικία και είχαν ήδη ξεκινήσει τις δικές τους οικογένειες) και με τους γονείς μας στη γενέθλια περιοχή της μητέρας μου, στο Colón, Entre Rios (320 χιλιόμετρα βόρεια από το Μπουένος Άιρες), όπου έμεινα μέχρι που τελείωσε το λύκειο. Εκεί, σε μια μικρή πόλη μακριά από το θόρυβο και τους κινδύνους της πρωτεύουσας, έμαθα την έννοια της αληθινής φιλίας, το παιχνίδι τελείωνε μόνο στη βαθιά νύχτα, μας παρακολουθούσαν μόνο τα δέντρα και τα λουλούδια γύρω μας και ο τεράστιος ουρανός πάνω μας… πήγαινα με τα πόδια στο σχολείο και άρχισα να βγαίνω μόνο αρκετά μεγάλη σε μεγάλες παρέες με πολλούς φίλους… το ποτάμι όπου περνούσα κάθε εποχή, άλλοτε πίνοντας "mate" τα απογεύματα στο «Costanera" κατά τη διάρκεια του χειμώνα ή διασκεδάζοντας στις παραλίες του το καλοκαίρι... ανοιχτές πόρτες πάντα, γείτονες να χαιρετούν πάντα έτοιμοι στο πρώτο κλείσιμο του ματιού να βοηθήσουν. Και φυσικά, η Χορωδία... ω αγαπημένη μου Χορωδία... έμαθα τόσα πολλά πράγματα, πολλές εμπειρίες, ταξίδια, και μουσική, πολλή μουσική...

Στην ηλικία των 18 ήσασταν ήδη έτοιμη σολίστ, τραγουδώντας tangos και milongas. Το 2011 έρχεστε στην Ευρώπη να μοιραστείτε τη μουσική σας. Πώς δέχεται το ελληνικό κοινό την παραδοσιακή μουσική της Αργεντινής;
Λοιπόν, οφείλω να ομολογήσω ότι εξεπλάγην (θετικά) όταν κατάλαβα ότι το Tango εδώ ήταν κάτι περισσότερο από απλά μια μόδα. Οι άνθρωποι το χόρευαν και το άκουγαν τόσο πολύ! Και ήταν τόσο πρόθυμοι να ακολουθήσουν ό, τι είχε να κάνει με αυτό, ήταν και εξακολουθούν να είναι παθιασμένοι με αυτό! Έτσι, η πρώτη μεγάλη συναυλία που έδωσα στην Αθήνα (και ο λόγος για τον οποίο σκέφτηκα να μείνω σιγά-σιγά στην Ελλάδα), ήταν ένα αφιέρωμα στον Astor Piazzolla με την Ορχήστρα των Χρωμάτων (Ορχήστρα των Χρωμάτων), τόσο μεγάλη επιτυχία που εξετάζουμε ακόμη και την πρόταση να κάνουμε μια περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και να την φέρουμε στην επαρχία όπου πολλοί άνθρωποι θέλουν επίσης να την παρακολουθήσουν. Μετά από αυτή τη συναυλία, άρχισα να έρχομαι σε επαφή και με κάποιους πολύ ταλαντούχους Έλληνες μουσικούς που ήταν στην μουσική Tango, όχι μόνο στην εκτέλεση, αλλά και στη σύνθεση. Με έναν από αυτούς, τον Μιχάλη Σουρβίνο, ιδρύσαμε ένα ντουέτο και ταξιδεύουμε σε όλη την Ελλάδα ερμηνεύοντας πολλά Tangos και άλλα τραγούδια στο πρόγραμμά μας "από τη Μεσόγειο στην Αργεντινή". Υπάρχει εδώ και μια μικρή Αργεντίνικη κοινότητα με την οποία είμαι συνεχώς σε επαφή και με τους οποίους έχω συμμετάσχει σε διάφορες εκδηλώσεις και παρουσιάσεις, με χορευτές, μουσικούς, ποιητές, συγγραφείς, κλπ Προσπαθώ επίσης να εισαγάγω το κοινό στην παραδοσιακή λαϊκή μας μουσική, η οποία είναι εξαιρετικά πλούσια και πολύ λίγο γνωστή εδώ. Και μπορώ να πώ ότι είναι πολύ αποδεκτή από το κοινό που πάντα ακολουθεί με μεγάλη χαρά, και για μένα αυτό είναι απλά ευδαιμονία.

Θα μπορούσατε να τραγουδήσετε ελληνικά τραγούδια; Και ποιο είδος ελληνικής μουσικής θα σας αντιπροσώπευε;
Πιστεύω ότι κάθε χώρα έχει τη δική της παράδοση στη μουσική, και πολλές φορές οι ρυθμοί και οι μορφές είναι τόσο συγκεκριμένες ώστε να καθίσταται δύσκολο για έναν ξένο να το ερμηνεύσει σωστά. Έχω πολύ σεβασμό στην έννοια της εκτέλεσης για κάτι τόσο καλά καθορισμένο, αν δε πιστεύω ότι δεν μπορώ να το κάνω με τον τρόπο που πρέπει να γίνει, προτιμώ να μην το κάνω. Τόλμησα όμως να ηχογραφήσω ένα κομμάτι του λεγόμενου «έντεχνου» για τη θεατρική παράσταση "Η κραυγή: Αναφορά στον Γκρέκο» του Νίκου Καζαντζάκη που ερμήνευσε ο Στράτος Τζώρτζογλου.  Το κομμάτι, "Το δάκρυ του ψηλορείτη", σύνθεση του Νίκου Πλατύραχου και στίχοι του πατέρα του, Γιάννη Πλατύραχου,  αφηγείται μια αληθινή ιστορία με όλη την ποίησή της, ο σπαραγμός της μητέρας που μόλις είχε χάσει το παιδί της, από τους Γερμανούς τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Κρήτη, γεγονός που βιώθηκε από τον Γιάννη σαν παιδί.  Όταν άκουσα για πρώτη φορά το τραγούδι, και στη συνέχεια έμαθα την ιστορία του, το αγάπησα τόσο και ήθελα να το ερμηνεύσω οπωσδήποτε. Και η παράσταση μου προσέφερε την τέλεια αφορμή για να το κάνουμε. Τώρα, αν θάπρεπε να επιλέξω ένα είδος από την ελληνική μουσική να προσθέσω στο ρεπερτόριό μου, νομίζω ότι θα είναι ο ρομαντισμός των τραγουδιών των αρχών του 20ου αιώνα, από συνθέτες όπως ο Αττίκ, Σουγιούλ, Κώστας Γιαννίδης, Χρήστος Χαιρόπουλος, κ.λπ.  

Ποια είναι η γνώμη σας για την ελληνική παραδοσιακή μουσική;
Είμαι λάτρης ορισμένων ρυθμούς της παραδοσιακής μουσικής στην Ελλάδα, όπως αυτές από την Κρήτη, η «Σούστα», για παράδειγμα, με τον χορό της, είναι ένα πολύ διασκεδαστική! Επίσης, οι «Καντάδες» των νησιών του Ιονίου, ή τα πολυφωνικά τραγούδια της Ηπείρου, ή ο «Ικαριώτικος". Υπάρχουν ακόμα πολλά για μένα να ανακαλύψω, δεδομένου ότι δεν ξέρω πολλά από αυτό το είδος. Υπάρχει ευτυχώς ακόμα χρόνος για μένα για να τα μάθω!

H Αργεντινή πέρασε μεγάλη κρίση φτάνοντας στη χρεωκοπία. Πώς θα μπορέσει κατά την γνώμη σας να ξεπεράσει την κρίση η Ελλάδα;
Πιστεύω ότι αυτό είναι ένα ερώτημα που πρέπει να απαντήσει ένας οικονομολόγος και όχι μια τραγουδίστρια. Υπάρχουν πολλές διαφορές από το ποια είναι η κατάσταση στην Αργεντινή ήταν και ό, τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Δεν είναι το ίδιο σενάριο, αν και σε πολλά πράγματα φαίνεται σαν να είναι ένα copy-paste. Και, επίσης, οι δύο χώρες έχουν πολλές διαφορές, όπως για παράδειγμα η Αργεντινή δεν εξαρτά τις αποφάσεις της από τρίτους για τη λήψη αποφάσεων, όπως είναι η περίπτωση εδώ με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είχαμε επίσης το δικό μας νόμισμα, και ήμασταν (και εξακολουθούμε να είμαστε) μια πολύ παραγωγική χώρα κατά την έννοια της ύπαρξης πολλών διαφορετικών κλάδων, αλλά και με πολλούς φυσικούς πόρους. Το μόνο πράγμα που μπορώ να πω στους ανθρώπους, είναι να μείνουν μαζί και ενωμένοι. Σε περιπτώσεις όπως αυτή, ο μόνος τρόπος για να προχωρήσεις είναι αν ενεργείς σαν κοινωνία, και όχι ατομικά. Αν είστε μαζί είναι πιο δύσκολο για τους άλλους να σας διασπάσουν. Γίνεστε τοίχος, και μπορείτε να αντεπιτεθείτε πιο αποτελεσματικά στις επιθέσεις που απειλούν να σας βλάψουν. Αυτό είναι που  θυμάμαι πηγαίνοντας πίσω στην τότε Αργεντινή. Και μπορώ να σας πω ότι πράγματα όπως το "Trueque" (ανταλλαγή αγαθών ή υπηρεσιών μεταξύ των ανθρώπων χωρίς συμμετοχή χρημάτων – ανταλλακτική οικονομία), για παράδειγμα, διατηρήθηκαν σε πείσμα όλων όσων τα πολεμούσαν.

Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σας;
Έχω προγραμματίσει κάποιες συναυλίες εδώ, στην Αθήνα. Μετά τη μεγάλη επιτυχία της συναυλίας Tango με τη Συμφωνική Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσική της ΕΡΤ στο Θέατρο Badminton το περασμένο Οκτώβριο, υπό την διεύθυνση του Ανδρέα Πυλαρινού, την οποία επαναλάβαμε μετα από ισχυρή απαίτηση του κοινού τον Νοέμβριο, είμαι πολύ χαρούμενη συνεχίζοντας το κύκλο συναυλιών που δίνω στο Θέατρο Ειλισσός, μια από τις πιο όμορφες και ζεστές μικρές σκηνές στην πρωτεύουσα. Έχουμε ήδη παρουσιάσει το πρόγραμμα «Από τη Μεσόγειο στην Αργεντινή", μαζί με τον Μιχάλη Σουρβίνο, η οποία ήταν sold out, και παρουσιάζουμε τώρα, μαζί με τον διάσημο συνθέτη Μάριο Στρόφαλη, τα "Bistrots du Monde", μια τριλογία που μας πηγαίνει σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου με καφέ - ιστορίες και παραδοσιακή μουσική. Συμμετέχουν επίσης η Μάρθα Μορελεόν και ο André Maia.
Σχεδιάζω και μια περιοδεία στην Ευρώπη για το επόμενο έτος… θα έχετε σύντομα νέα!

Η ερώτηση που κάνουμε στο Vakxikon.gr είναι, ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο και γιατί;
Το αγαπημένο μου βιβλίο, λόγω του περιεχομένου του, πιστεύω ότι είναι η Brida, του Paulo Coelho. Το βιβλίο αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού 21 ετών κορίτσι που συναντά έναν μάγο, στον οποίο ζητά να γίνει μάγισσα. Η Brida έχει ένα μοναδικό χάρισμα, που δεν το γνωρίζει,  αλλά ο μάγος το αντιλαμβάνεται αμέσως. Είναι μια πολύ περίεργη ιστορία, γιατί δείχνει πως δεν υπάρχει κατ 'ανάγκη «μία» αγάπη σε αυτή τη ζωή, αλλά στο βιβλίο και στην πραγματική ζωή, μπορείς να συναντηθείς με περισσότερες από τη δική σου "Άλλη Πλευρά", αλλά είναι στο χέρι σου να καταλήξεις σε μία από αυτές, ή τουλάχιστον, να τις συναντήσεις στιγμιαία στη ζωή σου. Για να διατηρήσει τη μαγεία που πάντα επιθυμούσε, η Brida θα συνειδητοποιεί ότι το κλειδί είναι η αγάπη. Το βιβλίο μας δείχνει πώς η δύναμη της αγάπης μπορεί να ξεπεράσει όλες τις παραξενιές και τα εμπόδια. Είναι ένα φιλοσοφικό και μεταφυσικό ίσως όραμα για το πώς πιστεύω ότι η ζωή και η αγάπη θα μπορούσε η θα έπρεπε να είναι. Και πως εφαρμόστηκε στη δική μου ζωή. Χωρίς καταπίεση, αλλά πάντα ψάχνοντας για το μεγαλείο, η ζωή μου άλλαζε αλλα εγώ πάντα πόνταρα στην αγάπη. Ακριβώς γι’αυτό πιστεύω ότι κέρδισα. Σήμερα, μπορώ να πω ότι είμαι το πιο ευτυχισμένο κορίτσι στον κόσμο. Ευχαριστώ το Σύμπαν, και όλες τις μικρές όμορφα μαχητικές ψυχές που πέρασαν δίπλα μου, και κάποιες είναι ακόμα μαζί μου. Μου φιάχνετε τη μέρα και με κάνετε να θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Σας ευχαριστώ όλους. Και ευχαριστώ και αυτό το site, που με ευγένεια μου έδωσε λίγο χώρο για να μιλήσω. Καλή αντάμωση την επόμενη φορά!