Συνέντευξη στον Θεοχάρη Παπαδόπουλο
Συνομιλήσαμε με τον συγγραφέα Νίκο Βιργινό με αφορμή την έκδοση της ποιητικής του συλλογής "Πρώτος Μεσημβρινός" (εκδόσεις Ownbook 2016).
Στο βιογραφικό σας αναφέρεται ότι γράφετε ποίηση κατά τη διάρκεια των ταξιδιών σας. Στην ποιητική σας συλλογή δεν έχετε πολλές άμεσες αναφορές στη θάλασσα. Πως και δεν γράψατε για τη θάλασσα; Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσης για εσάς;
Στην πρώτη ποιητική μου συλλογή υπάρχει το «Της θάλασσας» το οποίο έγραψα επηρεασμένος από τα ταξίδια μου, ενώ έχει ξεκάθαρες αναφορές σε ανέμους, πυξίδες, χάρτες, φορτηγά πλοία κ.λπ. Το συγκεκριμένο δεν το έγραψα εν πλω. Εμπνεύστηκα από τη θάλασσα πολλές φορές και θα μπορούσα να πω -αν και δεν ταξιδεύω πια- πως αποτελεί πάντα πηγή έμπνευσης για μένα. Η θάλασσα με ηρεμεί και μου ξυπνά εικόνες. Επίσης το «Την αγάπη πως ξεχνάμε», το οποίο είναι ένα ποίημα βιωματικό, γραμμένο αναπολώντας την αγάπη μου για τα ταξίδια σε συνδυασμό με τον έρωτα μου για την πρώην σύντροφο μου. Το «Απόκοσμα πλασμένη», που αν και δεν έχει το υγρό στοιχείο εμφανές, έχει όμως νυχτερινό ουρανό. Πιστέψτε με, μόνο στο απόλυτο σκοτάδι του ωκεανού μπορείς να δεις ουρανό και αστέρια σε όλη τους την έκταση. Πηγή έμπνευσης μπορεί να αποτελεί μια συνομιλία με έναν φίλο, ένα τραγούδι, μια κινηματογραφική ταινία, μια φράση, ένα χρώμα, ένα άρωμα, ένα βιβλίο, ένα ποίημα, μια φωτογραφία, ένας πίνακας ζωγραφικής, μια γυναίκα, ένας έρωτας και τέλος, μια αγάπη.
Συνήθως, συναντάμε ερωτικές ποιητικές συλλογές γραμμένες από ποιήτριες. Πολύ πιο σπάνια από ποιητές. Συμφωνείτε; Αν ναι, σε τι πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;
Θεωρώ πως ένας ερωτευμένος, αυτόματα γίνεται και ποιητής. Δεν είναι δύσκολο αυτό που νιώθεις και το εκφράζεις είτε με πράξεις, είτε με λόγια, να μπορείς να το γράψεις σε χαρτί. Είναι πολλοί οι άνθρωποι που γράφουν, όμως οι σκέψεις πολλές φορές δεν καταλήγουν να αποτυπωθούν με τρόπο τέτοιο ώστε να γίνουν ποιήματα, που τα οποία μάλιστα θα τα εκδώσουν. Αυτή η κατάληξη δεν θέλει πολλή σκέψη, θέλει πίστη και αποφασιστικότητα. Δεν μπορώ να συγκρίνω ποσοτικά και ποιοτικά ποιητικές συλλογές, γραμμένες από ποιήτριες ή ποιητές. Νομίζω πάντως, πως επειδή οι γυναίκες έχουν περισσότερο ενεργό το κέντρο του εγκεφάλου, που διεγείρει τον λόγο, αυτό να τις κάνει και πιο εκφραστικές σε σχέση με τους άντρες.
Ο έρωτας για την αγαπημένη μπορεί να είναι μεγαλύτερος από τον έρωτα για τη θάλασσα;
Ο έρωτας είναι «οδοστρωτήρας». Δεν αφήνει κανένα περιθώριο στη λογική σκέψη. Ναι, ο έρωτας για την αγαπημένη μπορεί να είναι μεγαλύτερος από αυτόν για τη θάλασσα. Όμως, έχω την άποψη πως την θάλασσα δεν μπορείς να την ερωτευτείς, παρά μόνο να την αγαπήσεις ή να την μισήσεις. Πιστεύω πως, τόσο η αγάπη για την θάλασσα όσο και για την αγαπημένη, είναι ανεξάντλητη. Ό,τι κι αν συμβεί, όσο μεγάλη απόσταση κι αν μας χωρίζει, δεν παύουμε να αγαπάμε. Η αγάπη είναι μια αιώνια πηγή, ο έρωτας απ’ την άλλη, όχι. Υπάρχουν τέτοιες αναφορές περί έρωτος και αγάπης και είναι σαφείς σε ένα από τα πιο όμορφα ποιήματα μου, που φέρει τον τίτλο «Γυναίκα».
Μπορούν τα καινούργια μέρη, που γνωρίζει ένας ναυτικός να αποτελέσουν αντιστάθμισμα για τις ατέλειωτες ώρες μοναξιάς, που περνάει κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του;
Πιστεύω πως δεν αποτελούν αντιστάθμισμα στην ατέλειωτη μοναξιά τα νέα μέρη, που επισκέπτεται ένας ναυτικός. Η έξοδος στο λιμάνι, το πάτημα στη στεριά, μετά από ένα υπερπόντιο ταξίδι 30 και πλέον ημερών, έρχεται -αναμφίβολα- ως λύτρωση. Θεωρώ ευλογία να γνωρίζεις νέα μέρη και τα ταξίδια διευρύνουν τους ορίζοντες του μυαλού και της σκέψης. Οι εικόνες που συλλέγεις είναι ανεκτίμητης αξίας. Πιστεύω πως η μοναξιά «συντροφεύει» έναν ναυτικό όταν αυτός είναι ξέμπαρκος. Όσο κακή κι αν γίνεται η θάλασσα, είτε γιατί τον κρατάει μακριά από τα αγαπημένα του πρόσωπα, είτε γιατί τον τρομάζει όταν αυτή είναι φουρτουνιασμένη, πάντα την αγαπάει και την σέβεται. Το αντιστάθμισμα στη μοναξιά έρχεται όταν μαθαίνουμε πως να είμαστε καλά και να είμαστε ο εαυτός μας, όταν αγαπάμε αυτό που κάνουμε. Θέλει δεν θέλει, ο ναυτικός αφήνει ένα κομμάτι της καρδιάς του πίσω στη στεριά, για να μπορέσει να επιβιώσει συναισθηματικά. Αποκόβεται, θα έλεγα. Η μοναξιά είναι μία κατάσταση, που προέρχεται από μέσα μας. Πάρτε για παράδειγμα, πόσες φορές έχετε νιώσει μόνοι όταν συνειδητοποιείτε πως βρίσκεστε με λάθος σύντροφο, φίλους ή ακόμα και σε μία παρέα.
Πείτε μας τα νέα εκδοτικά σας σχέδια. Ετοιμάζεται κάτι καινούργιο;
Ο «Πρώτος Μεσημβρινός» αποτελεί έναν σταθμό εκκίνησης για μένα, ή μάλλον καλύτερα, επανεκκίνησης, αφού είχα σταματήσει να γράφω για αρκετά χρόνια. Έχω αρκετά ποιήματα και σημειώσεις, που δεν γνωρίζω αν μπορώ να τα εκδώσω άμεσα. Ωστόσο, θα το ήθελα πολύ. Αυτή τη χρονική περίοδο είμαι σε αναζήτηση ερεθισμάτων.
