Γράφει η Τέσυ Μπάιλα
Μπαλαντέρ, νουβέλα, Μαρία Γιαγιάννου, εκδόσεις Μελάνι 2015
Αυτή τη φορά η Μαρία Γιαγιάννου καταθέτει από τις εκδόσεις Μελάνι το νέο της βιβλίο και ήδη από το εξώφυλλο μας πληροφορεί ότι πρόκειται για μια ερωτική εξτραβαγκάντσα, ένα κείμενο δηλαδή σχετικά ανορθόδοξο, που δεν μπορεί κανείς να το προσδιορίσει επακριβώς ούτε να το κατατάξει στο είδος του μυθιστορήματος, ούτε σε αυτό της νουβέλας ή του δοκιμίου περί έρωτος. Σίγουρα όμως πρόκειται για μια άκρως ενδιαφέρουσα αφηγηματική σύνθεση, στην οποία κυριαρχεί το ερωτικό στοιχείο, το σώμα και η νοηματική του και παράλληλα η γλωσσοπλαστική ικανότητα της συγγραφέα και η πολυσημία των λέξεων που μπορεί να φαίνεται ότι δυσκολεύει κάθε προσπάθεια συνεννόησης των ηρώων, στην πορεία ωστόσο αποδεικνύεται ότι πυροδοτεί ένα πολυσήμαντο παιχνίδι λεκτικών αποκαλύψεων και παράλληλων μονολόγων που όμως, κάποια στιγμή, θα οδηγήσει στην αρμονία .
Το βιβλίο είναι γεμάτο υπερβατικές και αντιφατικές αντιστοιχίες που λειτουργούν μέσα από το πρίσμα του συγγραφικού χιούμορ, του εκρηκτικού πάθους και των παθών που οι ήρωες επιλέγουν. Με ευρηματικό τρόπο και έντονη λεκτική γλωσσοπλαστία η Γιαγιάννου συμπυκνώνει μέσα στο κείμενό της ουσιαστικές αλήθειες και καλεί τον αναγνώστη της να περάσει σε μια δεύτερη ίσως αναγνωστική αξιολόγηση, ώστε με αυτόν τον τρόπο να του αποκαλυφθούν οι πραγματικές συγγραφικές της προθέσεις.
Η σχέση του ερωτικού υποκειμένου με το αντικείμενο του πάθους του, η σχέση του σώματος και η νοηματική του στον έρωτα, ο έρωτας που γιγαντώνεται για να καταρρεύσει λίγο αργότερα, η άνευ όρων παραδοχή των ερωτευμένων της παρασημαντικής ενός άλλου κόσμου που δημιουργείται μέσα στις συνθήκες του έρωτα και γίνεται πηγή αυτογνωσίας και ο έρωτας από την πρώτη ματιά έως τον χωρισμό και την παραδοχή του τέλους είναι τα στοιχεία εκείνα που συνθέτουν ένα ιδιότυπο αφηγηματικό κολάζ στο βιβλίο της Γιαγιάννου και παράλληλα συνιστούν το πλαίσιο εκείνο μέσα στο οποίο η Γιαγιάννου βρίσκει την ευκαιρία να επιδοθεί σε ένα παιχνίδι ετυμολογίας, σε ένα κυνήγι γλωσσικών σχημάτων.
Με αφαιρετικό τρόπο η Γιαγιάννου γράφει ένα ποιητικό κείμενο το οποίο συναντά το πεζογράφημα και τη δοκιμιακή ερωτογραφία και παράλληλα ανοίγει ένα παράθυρο ελευθερίας, μια πόρτα στην ευαισθησία της φαντασίας.
