Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 12

Μουσικά σχήματα : Benny Goodman

του Πέτρου Γαρδικλή

Αργές και μελωδικές κλίμακες προσπαθούσαν να εκπνεύσουν από τα μικρά πνευμόνια του. Είχε μόλις αλλάξει η χιλιετία, και ο μικρός, με τα λίγα λεφτά που είχε μαζέψει από τα κάλαντα – τα οποία επέμενε επί μια εβδομάδα να λέει κάθε μέρα – είχε καταφέρει να αγοράσει από ένα μαγαζάκι με διάφορες παλιατζούρες, ένα παλιό, ιδιαιτέρως ταλαιπωρημένο κλαρινέτο, παρέα με το βιβλίο που θα του μάθαινε τις πρώτες του νότες.

Ο Tony έπαιζε από τα δέκα του, με μια φυσαρμόνικά που του είχε αφήσει ο πατέρας του - ενθύμιο της ημέρας που τον πέταξε σε ένα λεωφορείο για το Chicago, λέγοντας του χαρακτηριστικά “Αφού εγώ τα κατάφερα, σίγουρα μπορείς κι εσύ” και δίνοντας του δύο χαρτονομίσματα για ένα καλό ξεκίνημα.

Εκείνη λοιπόν τη μέρα,  καθιστός στα σκαλιά ενός γραφικού πρώην κινηματογράφου, χόρευε  τις πρώτες νότες του στο κλαρινέτο, όταν ένα μικρό τσούρμο συνομηλίκων του, βρήκαν ευκαιρία να περάσουν την ώρα τους  σε βάρος του. Άρχισαν να τον πειράζουν για το κλαρινέτο, και να του πετάνε τα απομεινάρια του δεκατιανού τους. Ενοχλημένος ο μικρός σηκώθηκε να απομακρυνθεί, αλλά το τσούρμο, άρχισε να τον κυνηγάει, μέχρι που κατάφερε να τον στριμώξει σε ένα σοκάκι και να πετάξει το κλαρινέτο σε ένα ξεχειλισμένο κάδο απορριμμάτων.

Ήταν η ώρα που ο Τζο επέστρεφε από τον πρωινό του περίπατο. Αντικρίζοντας το θέαμα, άρχισε να ξεστομίζει χαρακτηρισμούς κουνώντας τη μαγκούρα του, σε μια γλώσσα που στον μικρό φάνηκε σαν Ιταλικά. Τα υπόλοιπα πιτσιρίκια γελώντας, έσπρωξαν τον Τζο και πήραν το δρόμο τους. Το παιδί σιγόκλαιγε, και ο Τζο σκύβοντας με δυσκολία, μάζεψε το κλαρινέτο λέγοντας “Μην ανησυχείς μικρέ – είναι συνηθισμένο φαινόμενο στη γειτονιά μας”. Τον ρώτησε αν είχε φάει τίποτα, και  στο κούνημα του κεφαλιού του μικρού, τον είχε βάλει ήδη στο μικρό ζαχαροπλαστείο της γωνίας.

“Πόσο χρονών είσαι;” ψέλλισε κάνοντας νεύμα στην σερβιτόρα και σχηματίζοντας τον αριθμό δύο με τα δάχτυλα του. “Δεκατρία” απάντησε ο μικρός, σκύβοντας το κεφάλι. “Τότε γιέ μου, θα πρέπει να ξέρεις ότι έχεις ένα φύλακα άγγελο – έναν μουσικό φύλακα άγγελο”. Το παιδί κοίταξε απορημένο τον γέρο. “Περίπου στην ηλικία σου, ζούσε ένα παιδί, εδώ στο Σικάγο, που έκανε ακριβώς αυτό που προσπαθείς να κάνεις κι εσύ. Μάθαινε το κλαρινέτο. Το όνομα του ήταν Benny Goodman, και ίσως να τον έχεις ακουστά ως τον Βασιλιά του Σουίνγκ”.  Ο μικρός έγνεψε ένα όχι.

“Ο Goodman” συνέχισε ο γέρος, “ήταν ο ένατος από δώδεκα παιδιά που ζούσαν στο Illinois. Ξεκίνησε μαθήματα μουσικής στην τοπική συναγωγή, και σύντομα - μόλις δεκαέξι ετών - έγινε μέλος σε ένα από τα μεγαλύτερα  συγκροτήματα της περιοχής – την ορχήστρα του Ben Pollak. Μέσα σε δύο χρόνια είχε ήδη συμμετάσχει στον πρώτο του δίσκο”. Ο μικρός κοίταζε απορροφημένος, και μόνο όταν τo πρωινό τους έφτασε στο τραπέζι απέσπασε το βλέμμα του από τον Τζο. “Και τί έγινε μετά;” είπε με ενθουσιασμό σηκώνοντας το  ζεστό του κρουασάν.

Ο γέρος χαμογέλασε. “Και τι δεν έγινε! Ο μικρός είχε όλες τις δυνατότητες. Με αυτιά από τη Νέα Ορλεάνη, και ζωηρά πνευμόνια, ο Goodman μάζεψε  τις νότες του και έφυγε για τη Νέα Υόρκη. Το Σικάγο είχε ήδη αρχίσει να είναι μικρό γι' αυτόν. Το 1928 βρίσκει τον Benny να παίζει στα 19 του με τους Glenn Miller, Tommy Dorsey, και Joe Venuti στην All-Star Orchestra. Ηχογράφησε για την Brunswick με το σχήμα Bennie Goodman's Boys και τη σταθερή συμμετοχή του Glenn Miller! Άρχισε μάλιστα να γράφει και μουσική για ταινίες μικρού μήκους. Λέγεται ότι μπορείς να ακούσεις το κλαρινέτο του στο soundtrack του One a.m. του Charlie Chaplin. Σύντομα ο Benny είχε παίξει και με άλλους θρύλους της εποχής, όπως μέλη των συγκροτημάτων του Count Basie και του Duke Ellington.

Ο δρόμος του όμως γλιστρούσε μανιωδώς προς την κορυφή. Ακολούθησε το music Hall του Billy Rose, και αμέσως μετά το Let's Dance, του τηλεοπτικού NBC. Μέσα σε ένα εξάμηνο από την εκπομπή, το συγκρότημα ήταν πρωτοσέλιδο, και είχε τη δυνατότητα να κάνει περιοδείες σε όποιο σημείο της χώρας ήθελε.  

Το 1938, ανοίγουν οι πόρτες του ναού της μουσικής Carnegie Hall   για τον Benny, ο οποίος μαζί του φέρνει και την jazz η οποία δεν είχε ξανακουστεί στο συγκεκριμένο χώρο. Όπως καταλαβαίνεις οι χαρακτηρισμοί King of Swing, the Professor, Patriarch of the Clarinet και Swing's Senior Statesman που του αποδόθηκαν, είναι απλά μικρές περιγραφές του έργου του. Στην καριέρα του έπαιξε με τους Bix Beiderbecke, Louis Armstrong, Billie Holiday, Ella Fitzgerald, Count Basie, Mildred Bailey, Bessie Smith και πολλούς άλλους μέχρι το 1986, όπου φύσηξε τη τελευταία του νότα για τον κόσμο αυτό.”

Ο γέρος είχε ξεχαστεί. Κατάλαβε ότι μονολογούσε ήδη αρκετή ώρα, αλλά ο μικρός ακόμα τον παρακολουθούσε με όλη του τη προσοχή.
 “Άκου μικρέ. Θα πάρεις την λεωφόρο Junction για ένα χιλιόμετρο. Θα συναντήσεις ένα ωδείο. Παλιότερα ήταν δικό μου. Τώρα ανήκει στο γιό μου. Θα του πεις ότι είσαι από μένα, και θα σε στρώσει αμέσως στις παρτιτούρες. Σύμφωνοι;” Ο μικρός έγνεψε καταφατικά, πήδηξε από την καρέκλα του και έφυγε τρέχοντας να βρει το δρόμο του...
Βιογραφικές πληροφορίες και δισκογραφία του Benny Goodman μπορείτε να βρείτε στο official site του: www.bennygoodman.com