Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 1

Μαίρη Αλεξοπούλου : “Σαπφώ 301”

Σαπφώ 301, Ποίηση, Μαίρη Αλεξοπούλου, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2008

Μη σβήνεις το σκοτάδι.
Άστο να μας φωτίζει. Έτσι

μπορώ να φανταστώ πως είμαι μία
κάποια να φτιάξω όνειρα για τη μορφή μου το
μέλλον
ταξίδια
βιβλία
γκόμενους

Μες στο σκοτάδι αυτού του οικείου δωματίου είναι όλα
πιθανά. Μην ανησυχείς.
Κανένας φόβος. Μας ξέρει
η καμαριέρα. Θυμάται πώς πίνεις
τον καφέ σου.

Κάθε Τετάρτη εδώ.
Βράδυ Τετάρτης πάντα εδώ.
Έρχομαι.
Όχι για το σεξ.
Ούτε για σένα.
Μα έρχομαι.
Κάθε βράδυ Τετάρτης. Εδώ.

Το σκοτάδι αιωρείται.
Ξημερώνει.
Οσμίζομαι τους πρωινούς καφέδες
ανεβαίνουν την παχουλή μοκέτα.

Το κόκκινο αυτοκίνητο θα με μεταφέρει στην κανονική ζωή μου.

Σε μια βδομάδα πάλι εδώ.

*

Η Καίτη Cosmopolitan.
Επιδερμίδα καθαρή
μαλλιά ίσια μόλις σιδερωμένα
μάσκαρα κατάλληλη για μάτια λαμπερά
ρούχα μοντέρνα chic
παπούτσια μαλακά με όσο χρειάζεται τακούνι
διαμάντι στο δεξί
βραχιόλι στο αριστερό
χέρι.

The perfect Cosmo-girl!

Η Καίτη κόκκινη.
Χρωματίζει το αίμα της τους λευκούς καναπέδες.
Χαλαρώνουν τα μυαλά της στα ξύλινα πατώματα.
Στολίζουν τα έντερά της τα ριχτάρια τα ολομέταξα.

- Ποιός είναι ο δολοφόνος;
- Elementary, my dear Watson, elementary!

*

Τρέφεται ο έρωτάς μας
όχι μόνο από την αγκαλιά
αλλά και
από τον πρωινό καφέ
την τσαλακωμένη εφημερίδα
τις κάλτσες (μυρίζουν ποδαρίλα) πλάι στο κρεβάτι.
Τρέφεται
τα τρίμματα στο μεσημεριανό τραπέζι
τα ρούχα για σιδέρωμα
το εβδομαδιαίο πρόγραμμα της τηλεόρασης.

Τρέφεται
(επι)ζει
οικείος ο έρωτάς μας
πριν την μοναδική
(κυριολεκτικά) δυνατότητα ολοκλήρωσης
(εκείνης του θανάτου).

Μη βιάζεσαι. Δεν
είναι κακός ο έρωτάς μας.
Είναι μονάχα κοινός.
Μας ταιριάζει.

«Έλα εδώ, αγάπη μου. Μην τους ακούς τί λένε.»

*

Στα λυπημένα μου μεθύσια
προβάλλεις γελαστός
πίσω από τοίχους ξύλινους
κάτω από τραπέζια τσιμεντένια
χυμένα
μπύρες και κρασιά.

Τραβάω ψηλά τη φούστα μου
να δεις τα πέτρινά μου μπούτια
να σβήσεις τα τσιγάρα σου
πάνω τους
να πιούμε.

Στη γυαλισμένη μπάρα
κοιμησέ με.

*

Στην αρχή έφτιαξε τον άντρα τη γυναίκα το φίδι το μήλο το ναι.
Μετά έφτιαξε τον σκίουρο.

Είπε ο άντρας: σε μισώ.
Είπε αυτή: το ίδιο.

Ροκ-ροκ-ρόκα-ροκ-ροκάνιζε ο σκίουρος σφιχτά τα βελανίδια.

Είπε ο άντρας: φταις εσύ.
Είπε αυτή: το ίδιο.

Ροκ-ροκ-ρόκα-ροκ-ροκάνιζε ο σκίουρος λαμπρά τα βελανίδια.

Είπε ο άντρας: τέλειωσε.
Είπε αυτή: το ίδιο.

Ροκ-ροκ-ρόκα-ροκ-ροκάνιζε ο σκίουρος γεμάτα βελανίδια.

Στο τέλος έσβησε τον άντρα τη γυναίκα το φίδι το μήλο το ναι.
Και κράτησε τον σκίουρο
να κυβερνά τον κόσμο.

*

Γέμισε το ποτήρι μου. Από χθες προσπαθώ και είναι πάντα χθες και σήμερα και χθες και σήμερα και σαν το τώρα να μην φτάνει. Φτάνει, μα δεν αρκεί. Ο άνθρωπος με την σκυμμένη εφημερίδα έχει πιεί τρεις καφέδες. Σε μισή ώρα. Τρεις καφέδες. Είναι πολλοί, δεν είναι; Είναι πολύ; Είναι πολύ; Δεν ξέρω.

Γέμισε το ποτήρι μου. Είσαι όμορφη. Και το αγόρι με τα σπίρτα όμορφο είναι. Και γενναίο. Σας θέλω και τους δύο. Μέσα μέσα μέσα-γέμισε γέμισε, μη φοβάσαι σου λέω, αντέχω. Τα δάχτυλά μου είναι βουβά. Δεν παίζουνε πια πιάνο

πια ούτε χώνονται σε υγρές κοιλότητας

πια ούτε μολύβι να πιάσουνε μπορούν. Καλύτερα να μην μιλάμε. Καλύτερα να όλα τα βιβλία σε κάσες μες στο χώμα. Και τις φωτογραφίες και τους δίσκους και όλα τα εισητήρια από συναυλίες που τόσα χρόνια φυλάμε, φιλάμε,

φίλα με! . . . ή τέλος πάντων γέμισε το ποτήρι μου.

Δεν με χωράω απόψε. Η γριά παίζει σκάκι. Κι ο σκίουρος ροκανίζει. Κι εγώ... γέμισε το ποτήρι μου. Είμαι κόκκινη εγώ. Εγώ κάποτε γίνω κόκκινη εγώ κόκκινη εγώ. Γέμισε γέμισε γέμισε. Κάτι γεμάτο να με συντροφεύει. «Αυτή κλείστηκε οικειοθελώς», θα λένε. «Πάει αυτή. Τί άλλα νέα;» Γέμισε, σου λέω! Μην φοβηθείς. Αντέχω.

Η έκδοση είναι προγραμματισμένη να κυκλοφορήσει το καλοκαίρι του 2008

Η Μαίρη Αλεξοπούλου είναι ποιήτρια. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή.