Ι (Προίμιο)Η μνήμη είναι
το πιο πολύτιμο κειμήλιο
που κουβαλά ο άνθρωπος στη φόδρα
της σάρκας του.
Οι λιωμένες φωτογραφίες,
οι μυρωδιές της αυλής,
το παγκάκι,
το σκισμένο παντελόνι,
η μάνα, το χάδι, ο γάμος που δεν έγινε.
Στη μέση πάντα ο άνθρωπος,
περιπατητής του χρόνου
αναζητά το ριζικό του
που θα τον στεριώσει στο στρόβιλο της ιστορίας.
Η θέληση για έρωτα θα συντρίβεται
στην άρνηση του πατέρα.
Η αγάπη θα διεκδικεί
και θα διεκδικείται από γυναίκα
και από θάλασσα.
Η ξενιτιά θ’απλώνει και θ’απλώνεται
σε ψυχή και σώμα.
“Σου το πα
σαν γεννήθηκες
ένας αποχωρισμός έπεται πολλών
και μιας μνήμης πολλών πληγών η μήτρα”
Τον αχό του θανάτου
τον σέρνουνε τα κύματα.
το πιο πολύτιμο κειμήλιο
που κουβαλά ο άνθρωπος στη φόδρα
της σάρκας του.
Οι λιωμένες φωτογραφίες,
οι μυρωδιές της αυλής,
το παγκάκι,
το σκισμένο παντελόνι,
η μάνα, το χάδι, ο γάμος που δεν έγινε.
Στη μέση πάντα ο άνθρωπος,
περιπατητής του χρόνου
αναζητά το ριζικό του
που θα τον στεριώσει στο στρόβιλο της ιστορίας.
Η θέληση για έρωτα θα συντρίβεται
στην άρνηση του πατέρα.
Η αγάπη θα διεκδικεί
και θα διεκδικείται από γυναίκα
και από θάλασσα.
Η ξενιτιά θ’απλώνει και θ’απλώνεται
σε ψυχή και σώμα.
“Σου το πα
σαν γεννήθηκες
ένας αποχωρισμός έπεται πολλών
και μιας μνήμης πολλών πληγών η μήτρα”
Τον αχό του θανάτου
τον σέρνουνε τα κύματα.
Οι φωτογραφίες φθαρμένες κι αν είναι, παρελθούσες και αν χάσκουν στον χρόνο, δεν παύουν να σημαδεύουν το παρόν μας με την μνημονική τους παρουσία. Οι φωτογραφίες αναδύουν τις περισσότερες φορές την πικρή μυρουδιά της μούχλας και της υγρής σιωπής. Αυτές όμως που κρατάμε στα χέρια μας με περισσή αγάπη θαρρείς πως αναδύουν μυρουδιά κανέλας. Ίσως επειδή το προγονικό μας σπίτι είχε ντύσει με κανελόσκονη τις πιο έντονες στιγμές της ζωής.
Αναστασία Γκίτση
φωτογραφίες: Σμαρώ Πλατιώτη/ Βαλεντίνα Παρασκευαϊδου
ποίηση/ photomontage: Αναστασία Γκίτση
για την θεατρική παράσταση Κανελόριζα της Σμαρώς Πλατιώτη από το kontakt^ensemble σε συνεργασία με τους SourLiBooM (28 Φεβρουαρίου-15 Μαρτίου 2015 στην Θεσσαλονίκη).
