Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 36

Ιβέτ Χολτ: Τρία ποιήματα

hollt

Μεταφράζει η Χριστίνα Λιναρδάκη

Η καταγωγή της Yvette Holt έλκει από το έθνος Bidjara του Κουίνσλαντ, είναι δηλαδή μία εκ των αβορίγινων της Αυστραλίας, όμως η ίδια γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μπρίσμπεϊν. Πρόκειται για πολυβραβευμένη ποιήτρια, πανεπιστημιακό και φεμινίστρια. Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός της είναι οι Αβορίγινες γυναίκες και η ιστορία των αυτοχθόνων της Αυστραλίας, θέματα τα οποία ερευνά και διδάσκει στο University of Queensland και το Australian Catholic University αντίστοιχα. Μεταξύ των βραβείων που έχει λάβει συγκαταλέγονται το Scanlon Prize, το Challis Kate Award 2010 και το Victorian Premier’s Literary Award for Indigenous Writing για τη συλλογή της Anonymous Premonition, από την οποία προέρχονται τα παρακάτω τρία ποιήματα.

**

Ιχνηλασία χαρτιού

Σωροί και σωροί χαρτιών
Περιμένουν την επιστροφή μου
Στοιβαγμένοι πάνω σε τραπεζάκια του σαλονιού
Και σε καρέκλες της τραπεζαρίας
Μισοτελειωμένα ποιήματα
Λευκώματα με χαρτάκια σημειώσεων
Ληγμένα ημερολόγια
Λογαριασμοί που δεν πληρώθηκαν εγκαίρως
Ανεκπλήρωτες λίστες με ψώνια
Και γερασμένες επιστολές αγάπης
Που δεν κατάφερα να ταχυδρομήσω

Η κόρη μου παραπονιέται
Για όλες αυτές τις λέξεις
Έτσι κι εγώ παραπονιέμαι
Για τα παράπονά της
Αρχειοθετώ
Τις χθεσινές εφημερίδες
Προφανώς είναι μια πολύ καλή αρχή
Όμως αυτοί οι σωροί από λέξεις εξακολουθούν να μεγαλώνουν
Αραχνιασμένη αναβλητικότητα
Σαν το ξεχασμένο παρτέρι του κήπου
Που το ρημάζει ο χειμώνας
Κάτω από το συγκαταβατικό μου παράθυρο

*

Λέξεις…

Οι λέξεις πέφτουν έξω από την τσέπη μου
Ανέξοδες προτάσεις αλέθονται γύρω από τον ψύκτη
Υπάρχουν φορές που ντρέπομαι πολύ
Να τις πιάσω
Σκάλες και ασανσέρ είναι τα συνηθισμένα μελανά σημεία
Κολλούν στα Νο 43 παπούτσια μου σαν τσίχλα που τεντώνεται για να υπάρξει
Μερικές φορές σκέφτομαι τόσο πολύ για τόσον καιρό
Και μετά δεν γίνεται τίποτα
Αναρωτιέμαι γιατί
Βολεύομαι στο λεωφορείο που πηγαίνει στο Μάρικβιλ
Είμαι η κυρία που στέκεται στο πίσω μέρος ξύνοντας τον νου της δημοσίως
Όλοι με αφήνουν στην ησυχία μου
Συζητούν ψιθυρίζοντας
Οι διερχόμενοι αστυνομικοί τελούν εν αναμονή
Θα προτιμούσαν ίσως να κράταγα το στόμα μου κλειστό
Διαβάζω δυνατά την πληρωμένη καταχώρηση
Σκύβοντας πάνω από το επιμελώς αξύριστο πρόσωπο του οδηγού
Με έντονα και πλάγια γράμματα ουρλιάζει στους επιβάτες
Μη φοβάστε να γυρίσετε  σελίδα
Οι σκέψεις μου, κυλιόμενος τάπητας, αν και συνεχείς
Παραμένουν ακατάλληλες για δημόσια κατανάλωση
Τραγουδώ σαν εξημερωμένο πουλί σε κλουβί από σύρμα
Κάποιες λέξεις είναι σαν πολύτιμος πόνος
Δεν γονατίζουν μπροστά σε κανέναν
 
*

Το ύστερο1 του βιασμού

Πώς είναι ο κόσμος σου;
Το όμορφο εύθραυστο τσόφλι αυγού σου

Το γρασίδι έξω κοιμήθηκε στη διάρκεια της νύχτας
Μόνο το φεγγαρόφωτο άκουσε τα δάκρυά σου

Το ύστερο κυκλώνει τις σκιές σου
Πέφτεις και σηκώνεσαι σαν το εφήμερο κύμα

Ο χρόνος δεν φαίνεται να οδηγεί πουθενά
Οι σκέψεις πάνε κι έρχονται

Όλα τα δάκρυα και τα όνειρα
Είναι τώρα φυλαγμένα σε ένα χρηματοκιβώτιο μέσα σου

Μετράς τις μέρες ξεκινώντας από χθες
Μένοντας ξύπνια όλη νύχτα

Τεμαχίζοντας τα κομμάτια μιας όμορφης ζωής
Ματώνεις για τη μητέρα σου

Γιατί η αγάπη της δεν είχε όρους
Ματώνεις για συγχώρεση

Ματώνεις για κάθε άτομο
Που βρέθηκε στη θέση σου

Και φέρει το βάρος της αναβίωσης του παρελθόντος
Μα εσύ δεν έφταιξες ποτέ

Νιώθεις χαμένη τόσο μόνη
Σκαρφαλώνεις μέσα κι έξω από έντονα συναισθήματα

Αν μονάχα μπορούσες να δεις
Αυτό που ξέρω πως είναι αλήθεια

Ότι είσαι το πιο όμορφο τραγούδι
Που απλά περιμένει να τραγουδηθεί

Τριγυρισμένη από φίλους
Που νοιάζονται βαθιά για σένα

Σημείωση
1. Στο πρωτότυπο the afterbirth, δηλαδή ο πλακούντας που αποβάλλεται μετά τον τοκετό.