του Νέστορα Ι. Πουλάκου
Μια ευθεία αναφορά στο τραγούδι του Μπομπ Ντύλαν, που έχει ραγίσει καρδιές και έχει κάψει συνειδήσεις, είναι τούτο το δεύτερο μέρος της μυθιστορηματικής αυτοβιογραφίας του δημοφιλούς ηθοποιού και ραδιοφωνικού παραγωγού Κωνσταντίνου Τζούμα.
Έτσι, μετά την περυσινή -αρκούντως πετυχημένη- πρώτη προσέγγιση της μεταπολεμικής Αθήνας με το ελευθεριάζον πνεύμα μεταξύ των νέων της εποχής, ταγμένο προφανώς στην εν γένει κουλτούρα της αναβράζουσας παγκόσμιας κοινωνικής σκηνής, έφτασε η ώρα της περιπλάνησης στην Αμερική και της “εφήμερης” εγκατάστασης στην πολύβουη Νέα Υόρκη.
Ο Τζούμας αποτυπώνει όπως μπορεί την εξωπραγματική -για τα ελληνικά δεδομένα της εποχής- αναμόχλευση ιδεών, κινήσεων, τρόπων ζωής και έκφρασης απόψεων και θέσεων της περιοχής.
Σαν μετεωρίτης όπως προσγειώθηκε στη Νέα Υόρκη, βίωσε το όνειρο το αμερικανικό στην τέχνη, τη σεξουαλική ζωή, τη φιλική ατασθαλία και την επαγγελματική παραδοξότητα, με την προσωπική του υπέρβαση πάνω στα δεδομένα να πετυχαίνεται με τρόπο αξιοπερίεργο. Με εμφανείς δόσεις υπερβολής, επιδίδεται σε ανάδειξη της ελαφρότητας της ζωής μέσω χιούμορ και αρτιστίκ συμπεριφοράς ώστε να εξηγήσει τα βαθύτερα ζητούμενα της υπαρξιακής αγωνίας. Ο Τζούμας ζει και γράφει. Πρώτα ζει, παρεμπιπτόντως. Και αυτό που είναι στην πραγματικότητα, αυτό πλασάρει στο σύνολο και τούτο αποτυπώνει στο χαρτί.
Δεν είναι τυχαίο που το βιβλίο κυκλοφόρησε προς το καλοκαίρι. Γιατί άλλωστε να μην διαβάσεις στο χαλαρό κλίμα της εξοχής, τη... χαλαρή διάθεση ενός ευφυούς ανθρώπου που δύναται τρόπον τινά να εξηγήσει “τι είναι ζωή;”.
Άπαντες έχουν δικαίωμα στην τρέλα!
