σε υγρά καλντερίμια χάρτινων πόλεων
τρέχει ο νους μου σε σένα
σ’ ακολουθώ νοερά
σε μιμούμαι
σε κομματιάζω όταν πέφτουν οι βροχές
κι ύστερα γελάς και κρύβεσαι
ανόητη αγάπη
ποτέ δεν σ’ έφτασα
ούτε τις ώρες του στρώματος
ούτε τις μέρες της φωτιάς
περιπλανήθηκα ασταμάτητα
για να βρω τα ομοιώματά σου
της αγάπης τραγούδια λυπητερά
έγραψα και ξανάγραψα
γύρισα ξανά
μα δεν σε βρήκα
περπατούσες σε δρόμους ορειχάλκινους
τα κίτρινα μεσημέρια
σε χάρτινες πόλεις
και γέλαγες φριχτά.
Σκιαγράφημα
Καθώς ενώνω
με νοητές γραμμές
τις τελείες που αφήνεις πίσω σου
σχηματίζω μια εικόνα
που δεν είχα δει ποτέ πριν,
αυτή των πράξεων
και όχι των λόγων και των προφάσεων,
αυτή των δράσεων επί των υπάρξεων
και όχι των υποκριτικών αναπαραστάσεων,
εικόνα που στον προηγηθέντα χρόνο
ήταν ασύλληπτη
δική μου η ευθύνη,
κανείς άλλος δεν φταίει,
μόνο ο νους μου που αποσύρθηκε
στα ενδότερά του
κι άφησε τα μάτια
να κοιτούν ανόητα
τις κινήσεις και τις εκφράσεις σου,
τα λόγια, τα γέλια, τις αγκαλιές, όραση νηπίου
έτσι είναι ο έρωτας
ματώνεις και μαθαίνεις
όταν ενώνεις με νοητικές γραμμές,
τις τελείες που αφήνουν πίσω τους οι αγάπες.
O Γρηγόρης Σακαλής έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Κίβδηλος καιρός (Πλανόδιον 2008) και Θαμμένος στην άμμο (Πλανόδιον 2010). Έχει συμμετάσχει σε ποιητική ανθολογία των εκδόσεων Ενδυμίων. Ζει και εργάζεται στη Νάουσα.
