Σαν κάποιος να σε βασανίζει
στρέφεσαι στο πιάνο
χτυπάς σα να ρωτάς
ξέρεις πώς κοιμάται ο ήλιος;
ξέρεις πόσες φωλιές δεν έχουν ανακαλυφθεί
μέσα στα πουκάμισα των φιδιών
από τα έντομα που ταλαιπωρούνται στη φύση;
η οργανοπαιξία δε σε ανακουφίζει
όλα τα ερωτήματα τέθηκαν λανθασμένα
όλες οι απαντήσεις δόθηκαν σε ανύπαρκτα προβλήματα
τα πραγματικά τα ξέρει μόνο ο δήμιός σου
αποδομείς το πιάνο, το ξετυλίγεις να φτάσεις
στην άκρη της χορδής
εκεί κάποιος τραβάει δυνατά και γελάει
δυνατότερα
με τις γελοίες μελωδίες σου και το κατάντημα
των ανθρώπων στα νοσοκομεία.
Ritchie Blackmore
Ο καλύτερος, σκέφτεσαι, είναι ο γρηγορότερος
κι ανεβοκατεβαίνεις την ταστιέρα τόσο γρήγορα
πιο γρήγορα απ’ όλους όσους έπιασαν στα χέρια τους
ταστιέρα
κι έρχεται εύκολα η νίκη σου και η διάκρισή σου
που πια δεν έχεις κίνητρο να είσαι ο καλύτερος
αν καλύτερος σημαίνει να είσαι ο πιο γρήγορος.
Μάλλον απ’ την αρχή αργά ήθελες να παίξεις
αργά και γλυκά, μακριά από στάδια
για ένα μικρό κοινό ή μόνον τον εαυτό σου.
Richard Dawkins
Το πραγματικό κοινό σου είναι ήδη νεκρό.
Μόνον τους αυτόχειρες μπορείς να πείσεις
ότι δεν υπάρχει ελπίδα
σ’ αυτή τη ζωή εδώ.
Όσο για την άλλη
δε θα τους συναντήσεις.
Μήτσος Παπανικολάου
Φταίνε οι στίχοι σου που δεν έχεις τίποτα.
Οι στίχοι δεν προσφέρουν τίποτα
σ’ εκείνον που τους γράφει
εκτός αιωνίου μνήμης
αν είναι τυχερός.
Barack Obama
Το κρεβάτι σου είναι μέσα στο κέντρο του κόσμου.
Σκιές ζωντανεύουν στους τοίχους της κάμαράς σου
σκιές απ’ τα κορμιά των αδελφών σου
στα χωράφια του νότου, μέσα στις λάσπες, πάνω στ’ αγκάθια
σκιές τυλιγμένες σε μαστίγια κι ουρλιαχτά.
Εσύ τα κατάφερες
έφυγες μακριά τους
κοιμάσαι στο κέντρο του κόσμου
πάνω σε μεταξωτά σεντόνια
γύρω σου φρουροί
όλη η γη υπήκοοί σου.
Κάποτε νόμιζες πως είσαι απελευθερωτής
τώρα γνωρίζεις πως δεν υπάρχουν διοικητές
που δεν είναι δούλοι.
Ιησούς Χριστός
Απολαμβάνεις στο πρόσωπο
τον πρωινό ήλιο των Ιεροσολύμων.
Ο παλιός σου φίλος ο Ανανίας
σε πλησιάζει και σε ρωτά
είσαι στ’ αλήθεια ο γιος του Θεού;
Σημασία έχει ποιος θέλω να πιστέψεις πως είμαι
σημασία έχει ποιος θέλεις να πιστέψεις πως είμαι
σημασία δεν έχει ποιος είμαι
σημασία δεν έχει ποιος είσαι
σημασία δεν έχει ποιος έκανε τι
ποιος πίστεψε σε μιαν ιδέα και χάθηκε στα χιόνια
ποιος την αλήθεια αγάπησε και πέθανε γι’ αυτήν
ή ποιος ολάκερη ζωή
σαν αιμοδιψές παράσιτο
γεύτηκε και χώνεψε αίμα.
Μέσα στις τακτικές ο κόσμος προχωρά
τα καυσαέρια πυκνώνουν στον αέρα
τρύπια αγγεία τυλίγονται σε όλες τις καρδιές
ο χτύπος τους ασθενεί, σπαράσσεται και σβήνει.
Liam Neeson
Είναι καλύτερο για σένα
να σκάβεις ένα χωράφι
από το να υποδύεσαι
κάποιον άλλο.
Αν εξαιρούσες τις αμοιβές
θα ήσουν ευτυχισμένος.
Ο Δημήτρης Μουζάκης ζει κι εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές: Η αδελφότητα της θλίψης (Δωδώνη 2006), Υδροβάτης (Δωδώνη 2007), Αυτάρεσκη σιωπή (Ενδυμίων 2009), Βρουξιστής (Αθήνα 2011), Βαβυλώνα (Ποιήματα των Φίλων 2013).
