Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 19

Γνώμη: Ένα παιδί που χορεύει σ’ άστρα

Είμαι ένα παιδί που χορεύει στ’ άστρα.Στην αρχή αφήνομαι, αιωρούμαι, όπως στα όνειρα. Όπως τα χρώματα της αυγής, στην πρώτη πρωινή αύρα.

Ύστερα γυρνώ, κινούμαι περιστροφικά, σε μένα, στα αστέρια. Σιγά, στην αρχή. Ψηλαφίζω τον κόσμο με τα μάτια. Αδηφάγο το βλέμμα, σαν να ‘ναι η πρώτη του φορά και η τελευταία. Τ’ άστρα, περνούν δίπλα μου σιγά, ξυστά τόσο που να με ραίνουν με αστερόσκονη.  Φωτίζεται ο τόπος γύρω μου και ανάβω εντός μου. Χαμογελώ . (Ή Λάμπω, στην Πρώτη Γλώσσα).

Στροβιλίζομαι ύστερα και τότε, περνούν δίπλα μου γρήγορα τόσο, που το καταλαβαίνω μόνο όταν  γίνομαι κομήτης  στην τροχιά τους. Έτσι φωτεινή και διάφανη, διαγράφω τροχιές που φτιάχνουν σχήματα σαν να είμαι το πινέλο στον καμβά του σύμπαντος.

Φυτεύονται στους ώμους μου τα φτερά της δημιουργίας, σηκώνω ψηλά το κεφάλι, κοιτάζω τον ήλιο, παίρνω βαθιά ανάσα και πριν τελειώσει, ανεβαίνω. Φτάνω στο φως και βλέπω αλλιώς. Βλέπω κάτω απ’ τα πόδια μου, μια θάλασσα από σχήματα και χρώματα, να αγωνίζονται να συντάξουν μια κάποια έννοια στην τελειότητα του σύμπαντος και ξεκαρδίζομαι.

Βουτάω την άκρη του ποδιού μου στην ατάραχη λίμνη του κόσμου και σχηματίζω τους κυματισμούς μιας μελωδίας σου, που αγάπησα. Εισπνέω αγάπη.

Και στην αγάπη ξαπλώνω, όπως ξαπλώνω πάνω απ’  το νερό όταν ονειρεύομαι πως πέφτω απ’ τον ουρανό. Και πέφτω απ τον ουρανό. Πέφτω μέσα από σύννεφα απαλά, πορτοκαλιά, διάφανα και άσπρα, κίτρινα και γαλάζια, μέσα από σύννεφα ουράνια  τόξα πέφτω,  ενώ στα δάχτυλα, στα βλέφαρα και στα μαλλιά,  μπλέκονται πορτοκαλανθοί και γιασεμιά και ανθοί από βανίλια. Μπλέκονται και όλο πλέκονται, σε μυρωδάτο στρώμα, ανάμεσα μου και στη γη και αναπηδώ σε  χρώματα.

Άννα Ζιώγα