Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 25

Γιώργος Γαλίτης: Τα ραδίκια ανάποδα [Δημόσιος υπάλληλος]

Vanitas vanitatum et omnia vanitas ή αλλιώς Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης, ή ο Χάρος βγήκε παγανιά, ή τούτη η γη που την πατούμε όλοι μέσα θε να μπούμε, ή ο παπάς ο παχύς έφαγε παχιά φακή, ή το success story συνεχίζεται: Τα Ραδίκια Ανάποδα επιστρέφουν πιο ανάποδα από ποτέ και ανανεωμένα με πράσινη (κυπαρισσί) ανάπτυξη, μοβ κορδέλες, στεφάνια, κόλλυβα- σουβλάκι- τοστ, φυτιλάκια, καφέδες παρηγοριάς (εσπρέσο, καπουτσίνο, φρέντο, ντεκαφεϊνέ) και φέρετρα από μαόνι, τύπου βαθύ ταμπλαδωτό με διπλό χρωματισμό κερασιά και μαύρη λάκα ή με διπλά ανοιγόμενα καπάκια, σατέν επένδυση, μαξιλαράκι, και εξωτερικά χειροποίητα χερούλια.Τα Ραδίκια Ανάποδα, ή Dead Man Show, ή Στο Τέλος Ξυρίζουν τον Νεκρό, ή Άλλος με τη βάρκα μας (για την Αχερουσία), επιστρέφουν για τρίτη (και φαρμακερή) χρονιά σε νέο τόπο χλοερό, τόπο αποψύξεως: στο Θέατρο Eliart, το οποίο οσονούπω θα μετονομαστεί σε Θέατρο Κυπαρίσσιart, λόγω πένθους και ανείπωτης χαράς και ευτυχίας.

Λίγα λόγια για το έργο: αυτά.

Λιγότερα λόγια για το έργο: Τα Ραδίκια Ανάποδα είναι ένας κωμικός μονόλογος με δεκατρείς ρόλους. Δεκατρείς κωμικοί επικήδειοι που και νεκρούς ανασταίνουν!

Τους ρόλους έχει γράψει, τους κλαίει, τους οδύρεται μα και τους υποδύεται ο αξιομακάριστος Γιώργος Γαλίτης.

Σκηνοθετεί με σπαραγμό ψυχής ο αείμνηστος Βλαδίμηρος Κυριακίδης.

Την παράσταση έχουν τιμήσει με την απουσία τους: σύσσωμη η Ελληνική Κυβέρνηση, ξένοι ηγέτες, εκπρόσωποι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, πλήθος κόσμου, ο Γιωρίκας κι ο Κωστίκας, δύο ξανθιές, ο Μπόμπος, ο Τοτός -μαζί με τη δασκάλα του-, ένας Έλληνας, ένας Γερμανός ένας Γάλλος και ένας κανίβαλος, ο λαγός, η χελώνα και το λιοντάρι, ένας ελέφαντας κι ένα μυρμήγκι, ένας μεθυσμένος κι ένας μπάρμαν, ο Μπάτμαν, ο Σπάιντερμαν, ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, ο Καραγκιόζης φούρναρης, ο Χατζηαβάτης, ο Βελιγκέκας, ο Μιρικόγκος, ο Μεγαλέξανδρος και το καταραμένο φίδι, κι αυτός με τη μεγάλη μύτη «Ουίκ τριαλαριλαρό, θα το πω στη μαμά μου».

Και τα ερωτήματα παραμένουν:
Τι κοινό έχει ένας ράπερ και ένας στρατηγός;
Ένας Κρητικός και ένας μάγειρας;
Ένας πολιτικός και μια χήρα εφοπλιστή;
Ένας ηγούμενος και ένας κλέφτης;

Και η απάντηση επίσης: Μα φυσικά, όλοι τους έχουν δει «Τα Ραδίκια Ανάποδα».

Δημόσιος υπάλληλος

Μουσική πένθιμη. Τα φώτα ανάβουν.

Ο ηθοποιός εισέρχεται της σκηνής υποκρινόμενος το ρόλο του τεθλιμμένου Δημοσίου Υπαλλήλου:

Δημόσιος υπάλληλος:

Ηθικός, αξιοπρεπής, τυπικός, εργατικός και νομοταγής.
Αυτός ήσουν, Χαρίλαε.


Ήσουν ένα λαμπρό παράδειγμα δημοσίου υπαλλήλου για όλους μας σ’ ολόκληρη την υπηρεσία, που τόσο αγάπησες και η οποία δε θα είναι πια η ίδια χωρίς εσένα.
Άδειο το γραφείο σου, η καρέκλα σου κενή, κλειστός ο υπολογιστής σου, οι σφραγίδες βουβές, τα συρτάρια κλειδωμένα και βαριά, ο χαρτοκόπτης άναυδος, σοκαρισμένο το συρραπτικό, το περφορατέρ ένα ράκος, τα ντοσιέ περίλυπα και οι φάκελοι ενεοί, στέκουν εκεί και σε περιμένουν ματαίως.

Ήταν ένα μελαγχολικό πρωινό πριν δώδεκα μήνες όταν ήρθε ο Χάροντας ο δρεπανηφόρος να σε πάρει.
Μαύρη ημέρα Τρίτη και άραχλη ώρα 10 και 35 το πρωί.
Ήρθε στο γραφείο σου. Αυτό ήταν το μεγάλο του λάθος.
Εσύ, χαλάρωνες από στην εργασία σου, ρίχνοντας πασιέντζες στον ηλεκτρονικό σου υπολογιστή, πίνοντας το τρίτο καφεδάκι σου, διπλό καφέ ελληνικό, βαρύ γλυκό και όχι –ήσουν και μερακλής.
Το παγωμένο χέρι του Θανάτου, σου χτύπησε την πόρτα τρεις φορές.
Εσύ δεν απάντησες. Ήσουν προσηλωμένος στην πασιέντζα που δεν έβγαινε με τίποτα!
Το αχερόντειο χέρι ξαναχτύπησε, η πόρτα άνοιξε και σε είδε ο Χάρος με τα μάτια του.
Κι όταν σου είπε πως ήρθε για να σε αφαρπάξει, σήκωσες το βλέμμα σου και τον αντίκρισες ψύχραιμος και δωρικός.
«Ποιος είσαι;» τον ρώτησες.
«Είμαι ο Χάρος, ο γιος του Ερέβους και της Νύχτας» σου απάντησε ο Μαύρος Γητευτής των ψυχών «Σήκω να σε πάρω».

Εσύ, πάντα τυπικός, τον ρώτησες: «Έχεις μαζί σου τα σχετικά έγγραφα, τα οποία συμφώνως με πρόσφατη εγκύκλιο του υπουργείου, είν’ απαραίτητα;» Σου απάντησε αρνητικά.
Πάντα εξυπηρετικός, τον πληροφόρησες πως «Μόνο αν έχεις μια υπεύθυνη δήλωση συμπληρωμένη, μια αίτηση Κ/ 345 επικυρωμένη από τον αρμόδιο υπάλληλο του γραφείου ΕΖ και υπογεγραμμένη από τον τμηματάρχη Β’ του ΔΠ, μπορείς να πάρεις την ψυχή μου για τον Άλλο Κόσμο.» Και πολύ ευγενικά, τον έστειλες στον Τρίτο Όροφο.
Ο αρμόδιος υπάλληλος του Τρίτου τον έστειλε στο Ισόγειο, στο γραφείο ΨΔ, για να προμηθευτεί αριθμό πρωτοκόλλου.
Ο αρμόδιος υπάλληλος του ΨΔ έλειπε σε άδεια. Κι έτσι όταν ο Χάρος πήγε στις Πληροφορίες για να μπορέσει πληροφορηθεί από πού αλλού θα μπορούσε να προμηθευτεί αριθμό πρωτοκόλλου, πληροφορήθηκε πως η ώρα ήταν μία και τριάντα και ως εκ τούτου είχαμε κλείσει.
Απτόητος, ήρθε την επόμενη μέρα. Αλλά είχαμε απεργία.
Δεν το ’βαλε κάτω. Ήρθε τη μεθεπόμενη.
Αλλά είχαμε 17ωρη στάση εργασίας.
Την Παρασκευή νάτος πάλι πρωί-πρωί.
Είχαμε 8ωρη στάση απεργίας κι έτσι εργαζόμασταν κανονικά.
Είχε ξεχάσει όμως την αστυνομική του ταυτότητά και μέχρι να πάει στο Υπερπέραν, να την πάρει και να επιστρέψει, ώρα μία και τριάντα δύο, είχαμε κλείσει.
Σαββατοκύριακο αργία.

Δευτέρα, νάτος κι έρχεται πρωινός-πρωινός.
Πάει στο Ισόγειο για αριθμό πρωτοκόλλου, αλλά είχαμε διακοπή ρεύματος, λόγω πανελλαδικής απεργίας των υπαλλήλων της ΕΥΔΑΠ, σε συνεργασία της συνομοσπονδίας των εργαζομένων του ΟΣΕ κι έτσι το Ηλεκτρονικό Σύστημα Ηλεκτρονικής Συστηματοποίησης «Λυκούργος» δεν λειτουργούσε.
Να το ξέραμε απ’ την Παρασκευή θα κάναμε τριήμερο. Τέλος πάντων.
Την Τρίτη, ο Μαύρος Χάρος, κατάφερε να προμηθευτεί αριθμό πρωτοκόλλου αλλά δεν είχε μαζί του χαρτόσημα και φορολογική ενημερότητα.
Έφυγε βρίζοντας για την αρμόδια Εφορία.

Για αρκετές βδομάδες δεν είχαμε νέα του.
Στους τρεις μήνες, μάθαμε πως βρίσκεται ακόμα στην ΚΠΛ Εφορία Αθηνών, αλλά βρέθηκαν κάποιες μικρές ατασθαλίες στα φορολογικά του βιβλία, καθώς και η Περαίωση των προηγούμενων επτά χιλιάδων ετών ήταν εν εκκρεμότητι.
Ένα χρόνο ολάκερο κράτησε η μάχη της υπηρεσίας μας, η μάχη η δική σου, Χαρίλαε, με τον Χάρο, το Μέγα Θεριστή.
Από γραφείο σε γραφείο τον στέλναμε. Από όροφο σε όροφο, από το ένα Υπουργείο στο άλλο, από τη μια Πολεοδομία στην άλλη Νομαρχία…

Αλλά τελικώς… τα κατάφερε.
Συνέλλεξε τα απαιτούμενα έγγραφα και θριαμβευτικά ήρθε χθες, στη μία και είκοσι έξι, τέσσερα λεπτά πριν κλείσουμε, μπήκε στο γραφείο σου, εσύ έβαλες, με βαριά καρδιά, τη σφραγίδα και την υπογραφή σου και σε πήρε.
Αλλά ο Χάρος, δεν πήρε μόνο την ψυχή σου. Πήρε και τη θέση σου.
Διότι μετά τόσους μήνες, πάνω-κάτω, μέσα-έξω στην υπηρεσία μας, πήρε ειδικότητα.
Έκανε τα χαρτιά του και διορίσθηκε… λόγω υψηλών γνωριμιών, πολύ υψηλών γνωριμιών.
Είναι κι αυτός τώρα πια όπως όλοι μας: ένας δημόσιος υπάλληλος. Ένας υπάλληλος αργός. Ένας Θάνατος αργός.

Αλλά τώρα, βλέποντας την ώρα, καλέ μου Χαρίλαε, όπως θα έλεγες κι εσύ: «Είναι μία και μισή. Σχολάσαμε!»…
Σημείωση: Η παράσταση παίζεται στο θέατρο Eliart, στην Αθήνα, από τον Οκτώβριο του 2013.