του Ernesto Carnetti
Σελίδες από το κρυμμένο τετράδιο III
Ε λοιπόν όχι, ο κ. Τάκης δεν είναι ορνιθόρυγχος. Επί τούτου δεν χωράει ουδεμία αμφιβολία. Το επιβεβαιώνει σύσσωμη η επιστημονική κοινότητα παρά τις ενάντιες αποδείξεις για το μεγάλο, πεπλατυσμένο του ράμφος και τ’ αστεία του ποδαράκια. Εντούτοις όλες οι ερωμένες του είχαν ανέκαθεν μεγάλο πρόβλημα να πειστούν καθόσον κάθε φορά που τις πηδούσε εκείνες μπορούσαν να τον θηλάζουν. Αυτό αναπόφευκτα δημιουργεί ορισμένα προβλήματα όταν γαμιέσαι. Έτσι για παράδειγμα όταν τον πηδάνε εκείνες κι εκείνος ατενίζει με δέος από το βάθος του γκρεμού τα βυζιά των να καλπάζουν αγέρωχα αν αποφασίσουν για παράδειγμα να του γλείψουν τις ρώγες το γάλα του ρέει άφθονο σαν άσπρο ποτάμι, ένας ψηλός καταρράκτης, μια αφρισμένη θάλασσα οργισμένη που να καταβροχθίζοντας τους βράχους και να καταπίνοντας τη σιωπή. Άλλες πάλι φορές το στήθος του είναι τόσο υπερευαίσθητο από το συσσωρευμένο των ημερών γάλα κι όπως κι αν τον αγγίξουν εκείνος πονάει κι ουρλιάζει. Σηκώνεται τότε τσαντισμένος που τον επόνεσαν και γρυλίζει σα λυσσασμένος σκύλος και χτυπιέται στο πάτωμα κι εκείνες απαγκιστρώνονται βίαια απ’ το καυλί του και πέφτουνε χάμω και κείνος χτυπά με βία το κεφάλι τους στο τοίχο μέχρι να βγουν ένα ένα όλα τα δόντια τους και να γίνουν ένα τα εγκέφαλα τους με την φαιά ταπετσαρία. Όταν πάλι τις πηδάει εκείνος διπλωμένες στα τέσσερα μιαν άμορφη σάρκα γιγάντια τρύπα σαρκοφάγα είναι φορές που το γάλα του στάζει στον κώλο τους κι εκείνες νομίζουν πως έχυσε σηκώνονται λοιπόν πάραυτα και πάνε στο μπάνιο να πάρουν το ντους τους κι εκείνος μένει με το πουλί του στα χέρια να βαράει τη μαλακία να χύσει πριν να βγουν απ’ το μπάνιο και καταλάβουν πως δεν εκσπερμάτισε αλλά πως ήταν το γάλα του μόνο που έβαφε άσπρον τον κώλο τους. Κι έπειτα είναι κι εκείνο το μεγάλο πρόβλημα με το καημένο του το πουλάκι του διότι βλέπετε το καυλί του χύνει συνέχεια ένα παράξενο πράσινο υγρό δηλητήριο και σύντομα όλες οι ερωμένες του τον αφήνουνε μέρες δηλητηριασμένες για τον Παράδεισο. Έτσι ο καημένος ο κ. Τάκης που δεν μπορεί να στεριώσει με καμία γυναίκα καθόσον οι έρμες δεν φτουράνε είναι αναγκασμένος να ζει μονάχος σαν το αγρίμι μέσα στη ζούγκλα του μπετόν και της άσφαλτος. Η πίσσα να βράζει και να λιώνουν εκατομμύρια παπούτσια το αποτύπωμα τους μιαν αιωνιότητα εφήμερη πριν την πυρηνική καταστροφή το λιώσιμο των πάγων την τρύπα του όζοντος ή και γω δεν ξέρω τι άλλο. Έτσι, τώρα το χειμώνα αποδημεί κι αφήνει τ’ αυγά του σε απολιθωμένα δάση. Εκείνες κάθε που λιώνουν οι πάγοι την άνοιξη του κλέβουν τ’ αυγά του και τα καταβροχθίζουν ωμά. Κι ο καημένος ο κ. Τάκης κινδυνεύει τώρα ποτέ να μην αναπαραχθεί. Πλήγμα μέγα στη βιοποικιλότητα των απανταχού ορνιθορυγχανθρώπων, το τέλος μιας γενιάς.
του Johnny Handsome
"… χαίρε Μούσα Απέθαντη..."
Πρόσωπο, στόμα, σώμα άψυχο
συναισθήματα ή αρχαίγονα ένστικτα;
Tα χείλη μου ματώνουν. Εσύ, βουβό γίγνεσθαι,
το κεφάλι γερμένο, γεμάτη αποστροφή και αηδία
Απόψε και πάλι κυνηγώ φαντάσματα
σκιερά φαντάζουν τα περάσματα της πόλης
Στη μέθη καταλαγιάζουν οι Ερινύες
εκεί που καμία ντρόγκα δεν είναι αρκετή, οι δαίμονές μου
Ρετρό μουσική αιωρείται στο μπαρ της σιωπής,
η Δημοκρατία βγήκε στις εκπτώσεις,
τα όνειρα τους αυτοκτόνησαν, από ντροπή
ξεπούλησαν για το φαγοπότι της Κυριακής
Ξενοδοχείο, ερείπιο, ξεφτυσμένο... κατάμεστο...
αλλόφρονες παρανοικοί αυτόχειρες,
αιμοσταγείς παρθένες, ιέρειες
σε στιγμές αφαίμαξης κάποιων διονυσιακών οργίων
Άγγελοι χάσαν τη νιότη τους, πετσόκοψαν τα φτερά τους,
ο χρόνος έγινε ο Μέγας Αφέντης,
το χρήμα εκτέλεσε την ίδια τη ζωή... σκλάβοι!
Αυτοαρχειοθέτηση ηλιθίων!
Και οι άνθρωποι κρύφτηκαν στο σκοτάδι,
και οι υπάνθρωποι ξεχύθηκαν στο φως,
και ο άσωτος υιός πέθανε στο ταξίδι...
Έρεβος τώρα πια εκεί όπου αναπαύομαι.
Γυμνός στο δάσος, χαμένος στο λευκό του χιονιού,
δεν είναι η γύμνια μου που ντρέπομαι,
όσο αυτό το άθλιο κουφάρι...
Καταραμένο να περιφέρεται...
Το πράσινο φιλί της δε θυμάμαι, η δίψα ακατάπαυστη
Ηλεκτροφόρες παραισθήσεις κατακλύζουν τα όνειρά μου,
συρματοπλέγματα, το μυαλό μου περιφραγμένο.
ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ (ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ)!
