Από τις φλέβες, Ποίηση, Ηρώ Φραγκοπούλου, Ιδιωτική έκδοση, 2009
Δεν τολμούν να με κοιτάξουν στα μάτια τα πρωϊνά
Ξέρουν ότι θα μου φανούν κόκκινα
και θα μου θυμίσουν τη λήγουσα του διαβόλου
το λάθος της έβδομης ημέρας*
Ξέρουν ότι θα μου φανούν κόκκινα
και θα μου θυμίσουν τη λήγουσα του διαβόλου
το λάθος της έβδομης ημέρας*
Όσο θα κυλά γλυκά η μελάνη από τις φλέβες
Θα ζω
Όσο θα στάζει ζωηρό το αίμα από την πένα
Θα φοβάμαι
Σημείωμα (του Νέστορα Ι. Πουλάκου)
Σκληρή γραφή. Τραχιά και δύσκολη. Έτοιμη να σε κατασπαράξει με την ορμή της. Μοιάζει σαν να τα θέλει όλα δικά της. Εδώ και τώρα. Όχι αύριο. Ούτε σε λίγα λεπτά. Αλλά τώρα! Και τα πάντα. Η ποίηση σε κλοιό ασφυκτικό από λέξεις που πηγάζουν από τα τρίσβαθα με σκοπό τη "φυλακή" του αποδέκτη τους.
Καταδικασμένος είναι ο απέναντι της ποίησης της Ηρώς Φραγκοπούλου. Είναι ανήμπορος να ανταπεξέλθει σε αυτό το κύμα συναισθημάτων. Και να αντιδράσει σε αυτό τον ορυμαγδό σκέψεων. Άπαξ και έχει γίνει στόχος, τελείωσε. Οφείλει να το απολαύσει ή να παραδοθεί. Αν το πολεμήσει θα γίνει μάχη δυνατή.
Η νεαρή ποιήτρια προχώρησε σε μια ιδιωτική έκδοση που... στάζει αίμα. Από τις φλέβες... Το βιβλίο κόκκινο, τα κλαριά των δέντρων σχεδιασμένα εντός του προσδίδουν μια αίσθηση απόκοσμη. Ενώ οι στίχοι επιθετικοί και ζωντανοί όσο τίποτε άλλο, αναμένουν τη θέση τους στο σύμπαν. Στο όποιο σύμπαν. Του αναγνώστη, του κριτή, του "εραστή"...
