Συνέντευξη στη Χρυσάνθη Ιακώβου
Συνομιλώντας με την Αντωνία Θεοχαρίδου, τη συγγραφέα του θεατρικού έργου "Κάθε Δεύτερη Τρίτη", που παίχτηκε τον Μάρτιο στον Τεχνοχώρο ΦΑΜΠΡΙΚΑ.
Μίλησε μου για το θεατρικό σου έργο "Κάθε Δεύτερη Τρίτη". Ποιο θέμα πραγματεύεται;
Το "Κάθε Δεύτερη Τρίτη" γεννήθηκε στην αρχή της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, την εποχή των πρώτων ομαδικών απολύσεων, που η ζωή πολλών ανθρώπων ανατρεπόταν από τη μια στιγμή στην άλλη, που τους πετούσαν στην άκρη σαν άχρηστα αντικείμενα. Πέρα από αυτό, με προβλημάτισε επίσης η ευκολία και η ταχύτητα με την οποία οι άνθρωποι αλλάζουν ερωτικούς συντρόφους, αποφεύγοντας να δεθούν μαζί τους και να δημιουργήσουν ουσιαστικές σχέσεις. Η κυρίαρχη ιδέα του κειμένου είναι ότι τίποτε δεν είναι δεδομένο για κανέναν και ότι εκείνο που θα μπορούσε ίσως να μας σώσει είναι να το συνειδητοποιήσουμε και να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και τους Άλλους.
Τι ήθελες να εκφράσεις γράφοντας αυτό το έργο;
Ήθελα να εκφράσω την αγανάκτησή μου για όλα αυτά που συνέβαιναν τότε που έγραψα το κείμενο, τα οποία δυστυχώς εξακολουθούν να συμβαίνουν και σήμερα. Ένιωθα ότι αυτός ήταν ένας τρόπος αντίστασης και επανάστασης που θα με βοηθούσε να νιώσω καλύτερα, να διατηρήσω την ελπίδα μου για βελτίωση της κατάστασης.
Το έργο σου κέρδισε το 2014 το Α' Βραβείο σε διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών στην κατηγορία του θεατρικού κειμένου. Τι σημαίνει ένα τέτοιο βραβείο;
Είναι μια ηθική ικανοποίηση, μια επιβεβαίωση ότι οι σκέψεις που εξέθεσα δημόσια έχουν κάποιο ενδιαφέρον και αφορούν και άλλους ανθρώπους. Επίσης, αυτό το βραβείο ήταν η αιτία να δημοσιευθεί το κείμενο, να διαβαστεί, να αγαπηθεί και να επιλεγεί από έναν επαγγελματικό θίασο, ώστε να ανέβει στην σκηνή, πράγμα που σημαίνει ότι απέκτησε πια φωνή.
Έχεις ασχοληθεί και με άλλα είδη του γραπτού λόγου, αλλά κλίνεις, θα έλεγα, περισσότερο προς το θεατρικό κείμενο. Γιατί θέατρο;
Νομίζω ότι αυτό το είδος μου ταιριάζει πιο πολύ. Είναι απαιτητικό, το κείμενο πρέπει να έχει ρυθμό και πολύ καλή δομή ώστε να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή για δυο ώρες. Και κυρίως πρέπει να έχει κάτι να πει. Εγώ αυτή τη στιγμή νιώθω ότι έχω πολλά να πω. Και αυτό δεν είναι καλό…
Τα επάγγελμα σου είναι αυτό του εκπαιδευτικού. Έρχονται οι μαθητές στην Ελλάδα σε επαφή με το θέατρο σε ικανοποιητικό βαθμό;
Δεν νομίζω. Γίνεται βέβαια μεγάλη προσπάθεια από αρκετούς εκπαιδευτικούς να φέρουν τα παιδιά σε επαφή με το θέατρο, αλλά στην επαρχία οι ευκαιρίες είναι περιορισμένες. Το ελπιδοφόρο είναι ότι σχεδόν όλα τα σχολεία ανεβάζουν αξιόλογες μαθητικές παραστάσεις στο τέλος της χρονιάς.
Το έργο "Κάθε Δεύτερη Τρίτη" ανεβαίνει για πρώτη φορά. Τι ανταπόκριση συνάντησε από τον κόσμο;
Έχει πολύ καλές κριτικές. Το κείμενο προβληματίζει τους θεατές και οι ηθοποιοί, η Τζωρτζίνα Κώνστα, η Αργυρώ Λογαρά και ο Γιώργος Σπηλιωτόπουλος, τους καθηλώνουν με τις υπέροχες ερμηνείες τους. Επίσης, η σκηνοθεσία του Σπηλιωτόπουλου είναι πολύ ευρηματική, γιατί πρέπει να πούμε ότι πρόκειται για ένα πρωτότυπο φουτουριστικό κείμενο με πολλές απαιτήσεις.
Μόλις κυκλοφόρησε και το τελευταίο σου θεατρικό "Ο δέκατος τρίτος γάμος" από τις Εκδόσεις Οσελότος. Τι πραγματεύεται αυτό το έργο;
"Ο δέκατος τρίτος γάμος" είναι ένα σατιρικό θεατρικό έργο, με καυστικό χιούμορ, έντονη δράση, πολλά απρόοπτα και ανατροπές, και αυτό φουτουριστικό. Καυτηριάζει την υπερβολική προβολή των τρόπων διατήρησης της ομορφιάς και της νεότητας. Η υπόθεση με λίγα λόγια είναι η εξής: Ο σερ Τιτάν, ένας συνταξιούχος βουλευτής, ετοιμάζεται για τον δέκατο τρίτο γάμο του σε ηλικία 120 χρονών. Έχει ήδη κάνει όλες τις επεμβάσεις και παρεμβάσεις που απαιτούνται ώστε να είναι ακμαίος και ωραίος για το γάμο. Η νύφη, μια τυχοδιώκτρια, κάνει από τη μεριά της ανάλογες ετοιμασίες και δηλώνει αποφασισμένη να παντρευτεί τον πλούσιο γαμπρό, ό,τι και να γίνει.
Σχέδια για το μέλλον;
Αρκετά… Τα εργαστήρια δημιουργικής γραφής, το γράψιμο…
