photo © Στράτος Προύσαλης
Μέρες ντροπής ορίζουν την ύπαρξή μας,
άνθρωποι σκυφτοί, περιδιαβαίνουν στα σοκάκια των ονείρων μας,
οι πράξεις μας ανείπωτες φενάκες,
τα λάθη μας λίθινα μνημεία του παρελθόντος.
Σεμνή Πενία, συ που δόλια πλάνεψες τον άτρωτο Πόρο,
στάσου δίπλα μας, αγέρωχη, μα ντροπαλή.
Μέρες νωθρές, απροσπέλαστες σαν ένα κομμάτι σίδερο
υποκλίνονται υποκριτικά στο κατώφλι της Ιστορίας.
Η απαρχή μιας μελλούμενης ζωής
το τέλος των αλαζονικών προσδοκιών.
Σιμόν Μπολιβάρ, μας βλέπεις με θλίψη,
μας πρόσφερες τα πάντα, μα σου ανταποδώσαμε το τίποτα.
Μέρες σιωπής σέρνονται νωχελικά
στης ρόδινης αυγής το φωτολουσμένο όραμα,
γενιά ντροπιασμένη τρέχει ανέμελη σ' ολάνθιστο λιβάδι.
Θεέ μου, θάψε τα γυμνά μας χέρια σε χρυσαφένια άμμο.
Πίνδαρε, συ που δόξασες τον Ιέρωνα τον Συρακούσιο
νικητή στους ιππικούς αγώνες, μην μας απαρνήσε.
Άδεια ζωή σαν μοίρα άστεγη, σ' ακολουθώ πιστά.
**
Ο Κώστας Γραμματικόπουλος ζει στη Νίκαια.
