Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 21

Gathered Avant-garde Poets - Η παρουσίαση [Μέρος Ε']

- διαβάστε το α', το β', το γ' και το δ' μέρος -

Κωνσταντίνος Χατζηφραγκιός - Μακρυδάκης

Ο ουρανός του Βερολίνου

Καμπαρέ
Berlin express
έτος μηδέν

Σκισμένη πόλη
checkpoint Charlie
άλλων ζωές

Πέρασμα χρόνου
φτερά έρωτα
Goodbye Lenin

Soul kitchen
μαζί ποτέ
μέρες αφθονίας
μετρημένες.

Στάθης Σιώμος

Νέοι Άγιοι Τόποι

Σε έρημα ακρογιάλια στις αμμουδιές των νότιων θαλασσών
οι  αιώνες κυλάνε σαν χρυσή άμμο
ανάμεσα σε κουρασμένα δάχτυλα,
γαλάζια  βλέμματα σιωπηλά
ακροβολισμένα στις πέντε θάλασσες.
Οι παλιοί αγώνες ναυάγια
σκουριασμένα σκαριά μνήμης
σκαλωμένα σε ολάνθιστα βράχια
καρφωμένα σε αγαπημένους βυθούς.
Πολύχρωμα  κοράλλια, νεκροταφεία ένδοξων  τιγμών
όνειρα ταριχευμένα στα παγκόσμια μουσεία.
Το φόβο δοξάζοντας σαν μύθο, σαν θρησκεία, σαν μεσσία.
Αυτοί που μοιάζουν με προφήτες
με τα λαμπερά μάτια και τη σκοτεινή ψυχή
χαράζουν στους χάρτες μιας ταλαίπωρης οικουμένης
τις νέες μεγάλες διαδρομές, τους νέους πλούσιους κόσμους
τις νέες σταυροφορίες
χωρίς φανερούς πολέμους, χωρίς αίμα να ρέει.
Με τις σημαίες της σωτηρίας στα κατάρτια
και το θρίαμβο του δυνατού στο ανελέητο βλέμμα τους
ξεκινάνε με τα θωρηκτά έχοντας στα σιδερένια αμπάρια τους
συσκευασμένα σε όλα τα μεγέθη
χιλιάδες δώρα σύγχυσης  και υποκρισίας.
Μια νύχτα αφέγγαρη με τα δάκρυα των αστεριών να φέγγουν σαν βεγγαλικά
κι ενώ η θλίψη  σαν μικρός χλωμός ήλιος
ανατέλλει στο βάθος του ουρανού
σαλπάρανε οι αλιείς των ανθρώπων.

Γιάννης Καρτέρης

Ημέρες δημιουργίας

Ημέρα Πρώτη
Ψάχνοντας στη φαντασία μου σημάδια λυρισμού
που θα με έκαναν να μη συνηθίσω την ασχήμια γύρω μου
σε συνάντησα
φυτεύαμε σπόρους σε στίχους ποιημάτων
ήσουν πιο όμορφη ακόμα και από τις λέξεις
που θα ανακάλυπτα για να σε περιγράψω.

Ημέρα Δεύτερη
Ο σπόρος άνθισε
σε άκουγα από χιλιόμετρα μακριά
πίσω από τοίχους σαν ν’ ήσουν η φωνή μου.
Έψαχνα τα μηνύματά σου σε ηλεκτρισμένους ουρανούς
σε ένιωθα κοντά μου.

Ημέρα Τρίτη
Σε νιώθω όλο και πιο κοντά
Να κλαις και να θυμώνεις
Να γελάς , να αγαπάς.

Ημέρα Τέταρτη
Συγχρονίζω την ανάσα μου με αυτά που σκέφτεσαι
σκεπάζομαι με ότι γράφεις
τυλίγομαι και δεν κρυώνω.

Ημέρα Πέμπτη
Ξενυχτώ τα βράδια
κρατάω τις ανάσες μέσα μου
ο αέρας έχει το άρωμα σου.

Νύχτα Έκτη
Η μέρα πέρασε γρήγορα
βιαζόμουν να σε κλείσω ανάμεσα στα βλέφαρα.
Μέσα στη σιωπή
νιώθω την ελαφριά πνοή του ύπνου σου
χαϊδεύω τα όνειρα σου

Ημέρα Έβδομη
Αντίκρυ στον καθρέφτη αμέσως μετά το ξύρισμα
απομάκρυνα τα παλιά μου κύτταρα
Αχ, να μπορούσες να με δεις
μέσα στο άσπρο μου πουκάμισο!
Έκρυψα μια λέξη στην αριστερή του τσέπη.

Ημέρας Έβδομης συνέχεια
Η λέξη κύλησε κάτω από το δέρμα
με τη ροή του αίματος χτυπάει το σφυγμό μου
λέξη πρωτόλεια
Απλή και σύνθετη μαζί

Ημέρα Όγδοη
Χρειάστηκα μια μέρα παραπάνω
Μετά το κενό ήρθες εσύ
η άλλη η διάσταση
ζωή που ξαναρχίζει
αλυσιδωτές πυρηνικές αντιδράσεις
του σύμπαντος των συναισθημάτων μου.

Και εγένετο… Αγάπη
Για όλες τις μέρες μου από εδώ και μπρος.

Φωτεινή Μαρκάκη

Ωδή σ' έναν απρόσιτο ποιητή...

Άσε με να πέσω στα απύθμενα βάθη σου
Αγάπησέ με όπως την ποίησή σου
Αγκάλιασε με όπως αγκαλιάζεις την αιωνιότητα με τους στίχους σου
Προτίμησες να μη λερώσεις την αγιότητα που απλώνεται μέσα μου για εσένα
με την καταφυγή σε μια βρωμερή πραγματικότητα
Δέξου τους καθάριους στίχους μου
γιατί αναβλύζουν από την πηγή της ύπαρξής μου
Τί όμορφο δώρο αλήθεια!
Τούτο το συναίσθημα που νιώθω
αυτή τη στιγμή που γράφω τούτα τα λόγια
Είναι σαν μια αιώνια λιακάδα
μέσα σε μια πρόσκαιρη ύπαρξη
Κάποτε ήθελα να ταξιδέψω, να γνωρίσω νέους κόσμους
Τώρα η θύμησή σου με ταξιδεύει
Είναι η ωραιότερη κατάσταση ψυχής που έχω βρεθεί
η ωραιότερη χώρα που έχω επισκεφτεί
και δεν έχω σκοπό να εγκαταλείψω ποτέ αυτή την εθελούσια πατρίδα
Πάντα θα σε κοιτάζω με την ίδια θέρμη,
με την ψυχή στο βλέμμα θα αντικρίζω σε σένα τον αιώνιο έρωτα
αυτόν που ζει σε νουβέλες κάτω από σκονισμένους τίτλους
Από τη στιγμή που σε συνάντησα άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου μέσα μου
Κρυώνω αλλά λατρεύω αυτούς τους ανέμους
Ακόμη και αν αυτό που νιώθω χάνεται στο υπερπέραν και
μένει χωρίς ανταπόκριση, εμένα δε με νοιάζει καθόλου
Τα λουλούδια δε χρειάζονται την αγάπη της άνοιξης για να ανθίσουν
Ανθίζουν έτσι και αλλιώς επειδή η άνοιξη τα ξυπνάει
Μα πώς μπορείς να αγγίξεις κάποιον που βρίσκεται ήδη μέσα σου;
Όσο και να ταρακουνηθείς, όσο και να στροβιλιστείς
μπορείς στ’ αλήθεια να το πετύχεις;
Η αγάπη μου για εσένα δε θα ξεφτίσει ποτέ, ούτε και θα εξατμισθεί
Είναι μια αόρατη ενέργεια που με περιβάλλει
και μου θυμίζει πως η ζωή είναι όμορφη
μόνο και μόνο επειδή σ' αγαπώ

Άννα Σωτρίνη

Καλοκαίρι

Ακόμα
Και στα καυτά
Μεσημέρια του Αυγούστου
Δεν συγχωρεί
Ο Θάνατος.

Άκαρπα
το λιοπύρι ιδρωμένα
κτυπάει
το ζωώδη παλμό του
στων ζωντανών
τα σώματα.

Ατελέσφορες
Οι ζητωκραυγές
Τα ουρλιαχτά
Οι θρήνοι
Τα κατευόδια
Οι επικλήσεις στην αιωνιότητα
Η αξιοπρεπής μπάντα
Του Δήμου.

Τίποτα δεν ταράζει
Το
Άφευκτο.

Σισύφεια
Εκείνο το κορίτσι
Σπαράζει
Να ακολουθήσει στο «χους εις χουν»
Τι θαρρεί
Πως έφτασε το πλήρωμα;

Αβδηριτική
Η πράξη μου
Να μουτζουρώνω
Όλα τούτα
Στον τσαλακωμένο
Λογαριασμό
Της τηλεφωνικής εταιρείας...

Πελαγία Μπότση

Για τον Μπαμπακάρ Ντιάε

Αυτές ήταν οι μέρες του.
Δε λέει κανείς πως ήταν καλοκαίρι
Μα τα απογεύματα αν ήσουν τυχερός
Μπορεί και να 'βλεπες εξωτικά πουλιά
Να τσιμπολογάν το σάπιο αίμα στις ντόπιες στέγες.
Τούτος ο ήλιος τύφλωνε το χρόνο
Σαν καρφίτσα στην κόρη του χειμώνα.
Λάστιχο η στιγμή που ντύνονταν οι γυμνοί
Για το μεγάλο καρναβάλι.
Ο βασιλιάς καρνάβαλος θα καιγόταν
Χωρίς τραγούδια ή κλάματα
Όπως τα επικίνδυνα απόβλητα.
Αυτές ήταν οι μέρες του
Μα έφυγε κυνηγημένος
Μ' ένα πήδημα στο ξέφτι του χρόνου
Ως τη μεγάλη Κυριακή.
Ως την ευλογημένη εκείνη μέρα που θα κλάψουμε
Έξω φρενών
Υστερικά
Μαζικά
Ανθρώπινα
Για ένα σκοτωμένο πουλί στις ράγες του τρένου.