...Με ταχύτητα καρδιάς, Ποίηση, Φίλιππος Αγγελής, Εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος, 2011
Κάπως έτσι τελειώνει η ομορφιά...
με ένα στραβοπάτημα του χρόνου –
τυχαίο θέλω να το λες –
την ώρα που έξω η ζωή θα σε φωνάζει
το πιο σπουδαίο ηλιοβασίλεμα να δεις.
με ένα στραβοπάτημα του χρόνου –
τυχαίο θέλω να το λες –
την ώρα που έξω η ζωή θα σε φωνάζει
το πιο σπουδαίο ηλιοβασίλεμα να δεις.
Σημείωμα (του Τάσου Ρήτου)
Ο Φίλιππος Αγγελής ξεφουσκώνει σαν μπαλόνι όλη τη γύμνια της ψυχής του και αφήνει στον αέρα να πετάξει το βαθύ βλέμμα του. Βουτάει σαν μπισκότο στον καφέ τα δάκτυλά του και γεύεται όλες τις κορυφώσεις και τις καταπτώσεις της ζωής του. Μπαίνει μέσα στην λάσπη λερώνεται και μετά βγαίνει καθαρός στο πράσινο χορτάρι της αυλής του για να νοσταλγήσει τον έρωτα, την φιλία, την απλή ζωή, χωρίς νεκρές καθημερινότητες και ψυχρές μετακινήσεις.
Κάθεται το απόγευμα στο μπαλκόνι του, γεμίζει το ποτήρι, το πίνει μέχρι σκασμού και μετά το πετάει με νεύρο ώστε να σπάσει. Σηκώνεται παίρνει άλλο, το ξαναγεμίζει και ξανά πάλι απ’ την αρχή. Η δευτέρη ποιητική συλλογή του Φίλιππου έρχεται να επιβεβαιώσει τη συνέχεια της καριέρας του, της αγάπης του για την ποίηση, και την έννοια του για τα προβλήματα της καθημερινότητας. Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνεται και στο τελευταίο ποίημα του.
