Besame Mucho, Μυθιστόρημα, Φώτης Σιμάτος, Εκδόσεις Τετράγωνο, 2011
Μ' όλες σου τις αισθήσεις πρέπει να μου κάνεις έρωτα –
και με τις πέντε μαζί.
Γεύσου με, άκουσε με, κοίτα με, πιάσε με, μύρισέ με. Α
πό παντού νιώθουμε τον έρωτα εμείς οι άνθρωποι. Δεν είναι μονάχα η επαφή.
Μην το ξεχνάς αυτό. Πότε!
Σημείωμα (του Νίκου Μπίνου)
Σε κάποια συζήτηση που είχα με έναν φίλο, το περιεχόμενο της οποίας ως επί το πλείστον μονοπώλησαν οι ερωτικές σχέσεις, καταλήξαμε σε μια κοινή συνισταμένη. Ότι ερωτευόμαστε ή μας ερωτεύονται λάθος άνθρωποι ή δεν είναι σε κάποιες των περιπτώσεων σωστό το τάιμινγκ. Βέβαια ο εν λόγω φίλος όπως διαφαίνεται ανακάλυψε λίαν προσφάτως τη μούσα του και πλέον βαδίζει σε καινούρια και εντελώς ανεξερεύνητα για τον ίδιο μονοπάτια. Αυτή ήταν η πρώτη και αυθόρμητη σκέψη που έκανα μόλις ολοκλήρωσα το μυθιστόρημα του Σιμάτου.
Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου όντας κάπου απομονωμένος σ΄ ένα παραθαλάσσιο χωριό της ελληνικής επικράτειας, αποστασιοποιημένος από κάθε λογής κοινωνική ή ερωτική δραστηριότητα προσπαθεί να τακτοποιήσει την ομιχλώδη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, ουσιαστικά αυτοτιμωρώντας τον ίδιο του τον εαυτό για τις επιλογές που είχε επιλέξει ή αναγκάστηκε να επιλέξει.
Μέσα από μία καθαρά βιογραφική προσέγγιση της ταξιδιάρικης προσωπικότητάς του, το βιβλίο ισορροπεί ανάμεσα στις θύμησες του παρελθόντος, τη στασιμότητα του παρόντος και την αβεβαιότητα του αύριο. Με αφηγηματικό τρόπο ο συγγραφέας μας αφήνει να παλαντζάρουμε από το παρόν, στο παρελθόν και τούμπαλιν χρησιμοποιώντας… αεροπλάνα και βαπόρια γι΄ αυτό μας το ταξίδι. Ένα ταξίδι ανάμεσα σε ηπείρους, σε πολιτισμούς, που σε όλα αυτά πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η γυναίκα.
Ερωτικά αποσπάσματα της ζωής του, που ενώνοντας τα μας αποκαλύπτεται το πάζλ των γυναικών που στοίχειωσαν τα χρόνια του ήρωα μας. Όταν όλα αυτά έχουν παρέλθει και έχει πλέον φτάσει η ώρα του απολογισμού, ο αφηγητής και κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος δε διστάζει να ξεδιπλώσει και τα κακώς κείμενα στις διάφορες συμπεριφορές του αδιαφορώντας αν θα τσαλακώσει τον ευάλωτο έτσι κι αλλιώς χαρακτήρα του.
Πρόκειται πάντως για ένα καλογραμμένο βιβλίο, από αυτά που συνηθίζουμε να αποκαλούμε ότι απολαμβάνεις να διαβάζεις. Με αφηγηματικό τρόπο ώστε να μην κάνει καθόλου κοιλία το βιβλίο, και να σε κρατά σε μια τέτοια εγρήγορση που να θες να τελειώσει το ένα κεφάλαιο και να προχωρήσεις στο επόμενο. Σημαντικό ρόλο σε αυτό αλλά και στο αμείωτο ενδιαφέρον παίζει σίγουρα το γεγονός των συνεχόμενων εναλλαγών τόσο σε καταστάσεις και χώρες όσο και σε πρόσωπα.
Ένα βιβλίο που σίγουρα ξυπνάει μνήμες στους μεγαλύτερους που θα το διαβάσουν, στο κατά πόσο εκμεταλλεύτηκαν τα χρόνια που περάσανε και αν νοιώθουν πλήρεις, αλλά και στους νεότερους για το πώς μπορούν να γεμίσουν με εμπειρίες.
