Συνωμοσία ταυτοχρονισμού, Ποίηση, Στάθης Ιντζές, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2011
Και τίνος δουλειά είν' η δικιά μου αποσύνθεση;
είπα μέσα μου φανερά ενοχλημένος λιμνάζοντας
τα σαπισμένα νερά της σύνθλιψης στις κοίτες των χεριών μου.
Σημείωμα (του Νέστορα Πουλάκου)
Στην πρωτοεμφανιζόμενη ποίηση του Στάθη Ιντζέ, μπορείς να διακρίνεις τα σημάδια του μέλλοντος του : τη διακριτική του ευχέρεια να μιλάει για σπουδαίες έννοιες χαμηλόφωνα. Τη σημαντική ικανότητα του να γίνεται κατανοητός με απλές λέξεις. Και τη δυναμική του να σε κάνει κοινωνό του ζητήματος που τον απασχολεί χωρίς και να προσπαθεί ιδιαιτέρως.
Η αβίαστη ποίηση του Ιντζέ είναι και το κέρδος του απ' αυτή την πρώτη του ποιητική προσπάθεια. Η δουλειά που θέλει ο στίχος του, και η αφαίρεση που καμιά φορά χρειάζεται, είναι σημειώσεις σε κίτρινο χαρτί για το μέλλον.
