Η βραδυπορία της στιγμής, Ποίηση, Σιδέρης Ντιούδης, Εκδόσεις Αιώρα, 2011
Βαδίζω
στον ίδιο δρόμο
με τις ίδιες γάτες
να περιμένουν
και τον σκύλο
παραδίπλα να γαβγίζει.
Στην αλληλουχία των εικόνων
το βλέμμα απλανές.
Βαδίζω
στον ίδιο δρόμο
με τις ίδιες βρεγμένες,
τσιμεντένιες πλάκες
να υποδέχονται τα βήματά μου.
Στην αλληλουχία των εικόνων
γίνομαι οδοιπόρος.
Ανασύρω το βλέμμα
απ' το σπήλαιο,
αφήνω πίσω τις σκιές
και γεύομαι το φως.
Το σύνηθες
φαίνεται καινούργιο
κάτω απ' τον μοναδικό ουρανό.
Σημείωμα (του Νέστορα Πουλάκου)
Με την ποίηση του Σιδέρη Ντιούδη ήρθα σε επαφή στην εσπερίδα που διοργάνωσαν οι Χρίστος Κρεμνιώτης και Θοδωρής Παπαϊωάννου, τον Μάιο στο Περιστέρι. Στη δεύτερη συλλογή του, ο νεαρός ποιητής εξακολουθεί σε ένα απλό, κι ανεπιτήδευτο στυλ γραφής, σ' ένα μινιμάλ ύφος με άλλα λόγια, που σου δίνει την ποίηση και τα νοήματά της σε πιο κατανοητή μορφή.
Στο μικρό βιβλίο, με τα λίγα ποιήματα του, οι διαθέσεις για επαναπροσδιορισμό μιας πραγματικότητας που ρέπει επικινδύνως στο τέλμα, και η εξερεύνηση της ανθρώπινης εσωτερικότητας που επιθυμεί να φτάσει τους όποιους στόχους της, είναι και τα κεντρικά σημεία που θα σε εισάγουν στον κόσμο του ποιητή.
