Συμεών Βάλας [Ένα σχεδίασμα], Ποίηση, Μιχάλης Παπαντωνόπουλος, Εκδόσεις Μελάνι, 2010
Ένα αγόρι στο σκοτάδι
κάθεται και κλαίει.
Μαύρο χάδι στα μαλλιά του
ήσυχα λέει :
μην το αίμα βιάζεσαι
να φύγεις απ' τη γλώσσα,
στόμα κοινό : κόκαλο,
δυο σειρές δόντια.
Σημείωμα (του Νέστορα Ι. Πουλάκου)
Ο Συμεών Βάλας, ένα ιστορικό πρόσωπο, τοποθετείται από τον Μιχάλη Παπαντωνόπουλο στο επίκεντρο μιας ποιητικής ιστορίας που εναλλάσεται μεταξύ πεζής και στιχουργικής μορφής. Η άποψη του ποιητή να μιλήσει κοσμοκεντρικά για υψηλά νοήματα, τη ζωή, την αδελφοσύνη, τον θάνατο, την αγάπη, βάσει ενός "ήρωα" είναι χτισμένη λιθαράκι-λιθαράκι και κατασκευασμένη άρτια, μέσα από ένα πλουραλιστικό μωσαϊκό λέξεων.
Στο τρίτο του βιβλίο ο Μιχάλης Παπαντωνόπουλος, λίγα χρονιά μετά το πιο βαθιά ερωτικό "Δ" (ακόμη δεν μας έχει αποκαλύψει τι σημαίνει το γράμμα...!!!), συνθέτει ένα ποίημα-ποταμό, σπασμένο σε πολλά μικρά και διαφορετικά κομμάτια, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από την γοητευτική ροή της αφήγησης. Και επιτρέψτε μας να πούμε ότι κάτι τέτοιο απαιτεί ταλέντο για να το κάνει ο ποιητής, λαμβάνοντας υπόψη τα ηλικιακά και τα εμπειρικά (όσο...) κριτήρια.
